De vierde zondag van de advent van het jaar B

David’s koningschap zal altijd voor de Heer staan.

Nathan de profeet kwam naar het huis van koning David…

# De boeken van Samuel zijn twee teksten in de Hebreeuwse en Christelijke Bijbel. Ze zijn in het Hebreeuws geschreven en volgens de hypothese die het meest wordt gedeeld door geleerden, wordt hun eindredactie, door onbekende auteurs, in de zesde en vijfde eeuw voor Christus in Judea geplaatst, op basis van eerdere mondelinge en schriftelijke overleveringen, in het bijzonder van de zogenaamde deuteronomische bron van de zevende eeuw voor Christus. Ze zijn terug te voeren op één enkel project, namelijk het schetsen van de historische gebeurtenissen van Israël vanaf het einde van het tijdperk van de Rechters tot het einde van de monarchie met de Babylonische invasie van Nebukadnessar II: een tijdspanne die de schoonheid van zes eeuwen bestrijkt. Om de gebeurtenissen van de twee koninkrijken van Israël te reconstrueren, maakt hij gebruik van archiefmateriaal dat niet meer in ons bezit is, van mondelinge overleveringen en van de historische herinnering van zijn volk. Een van de kenmerken van de Deuteronomeinse auteur is een zeer gepassioneerde beschrijving, rijk aan reflecties, die zich niet bezighoudt met het rapporteren van alleen koude historische gegevens, maar vooral met zijn religieuze interpretatie van een verhaal, dat van het gekozen volk, verbonden door een dubbele draad met een zeer precies goddelijk project. David’s intrede in Saul’s dienst, Saul’s falen om David aan te vallen, Jonathan’s interventie ten gunste van David.

Uit het tweede boek van Samuel

Koning David woonde eindelijk in zijn huis. De Heer had hem gemoedsrust gegeven door hem te bevrijden van alle vijanden die hem omringden. De koning zei tegen Nathan de profeet : « Kijk ! Ik woon in een huis van cederhout, en de ark van God leeft onder een schuilplaats van stof ! Nathan zei tegen de koning : « Wat je ook gaat doen, doe het, want de Heer is met je.

Maar die nacht kwam het woord van de Heer tot Nathan : « Ga en zeg tegen mijn dienaar David .’ Zo zegt de Heer : Wil je voor mij een huis bouwen om in te wonen ?  Ik nam je mee van de weide achter de kudde, opdat je de leider van mijn volk Israël zou zijn. Ik ben bij je geweest waar je ook bent geweest, ik heb al je vijanden voor je gedood. Ik heb je naam zo groot gemaakt als de grootste op aarde.

Ik zal mijn volk Israël op deze plaats zetten, en ik zal ze daar planten, en ze zullen daar wonen, en ze zullen niet meer beven, noch zullen de goddelozen terugkeren om ze te teisteren, zoals ze in het verleden hebben gedaan, vanaf de dag dat ik rechters heb aangesteld om mijn volk Israël te leiden.

Ja, ik heb je gemoedsrust gegeven, in die zin dat ik je heb verlost van al je vijanden. De Heer zegt je dat Hij zelf een thuis voor je zal maken. Als jullie dagen vervuld zijn en jullie rusten met jullie vaders, zal ik een opvolger in jullie nageslacht uit jullie oprichten en zal ik zijn koninkrijk stabiel maken. En ik zal een vader voor hem zijn, en hij zal een zoon voor mij zijn. Uw huis en uw koninkrijk zullen voor eeuwig voor mij zijn, en uw troon zal voor eeuwig gevestigd zijn. (2 Samuel 7, 1-5.8b-12.14a.16)

Belofte van het eeuwige koninkrijk gemaakt aan het huis van David

David’s verlangen om een tempel voor de Heer te bouwen, in plaats van het oude heiligdom dat in onbruik was geraakt en de tijdelijke tent die hij in Jeruzalem had opgezet, was natuurlijk verbonden met de nieuwe situatie die was ontstaan door de vestiging van zijn woonplaats en het vervoer van de ark naar die stad. Het was deze wens, die aan de profeet Nathan werd geuit, die een van de belangrijkste scènes van zijn leven uitlokte.

Men kan zeggen dat alle Messiaanse beloften die later door de profeten zijn gedaan, gebaseerd zijn op de goddelijke boodschap die de profeet bij deze gelegenheid tot David richtte. De familie van David werd door de Heer geïnstalleerd als de onherroepelijke bewaarder van het Messiaanse koningschap waardoor deze belofte aan Abraham in vervulling moest gaan : « Alle volken van de aarde zullen gezegend worden in uw zaad. »

Tegelijkertijd kwam er een einde aan de reeks oude Messiaanse beloften. Binnen de familie van Noach werd het zaad van Sem gekozen, binnen de familie van Noach werd de familie van Abraham gekozen, binnen de familie van Abraham werd de familie van Isaak gekozen, en binnen de familie van Jakob werd de stam van Juda gekozen, en nu werd binnen de stam van Juda de familie van David gekozen, zoals voor altijd gekozen.

En in het midden van hen werd de stam van Juda op de eerste plaats gezet, en nu werd binnen de stam van Juda de familie van David voor altijd gekozen. Een profeet zelf kan zich hebben vergist toen hij sprak voordat hij hoorde : « Ik kan niets van mezelf maken: als ik hoor, oordeel ik; en mijn oordeel is juist, want ik zoek niet mijn eigen wil, maar de wil van hem die mij heeft gestuurd.  » (Joh 5, 30)

God was degene die hem op alle mogelijke manieren waarschuwde en hem vrijelijk zegende in de wonderlijke verheffing die hij hem tot dan toe had gegeven, en het was vrijelijk dat hij het laatste voordeel dat hij voor hem had gereserveerd en via Nathan’s mond had aangekondigd, toevoegde. De belofte had vooral betrekking op de verheffing van zijn zoon tot de troon van zijn vader, maar ook in de persoon van Salomo werden al zijn nakomelingen opgenomen.

« Ik zal een vader voor hem zijn, en hij zal een zoon voor mij zijn; als hij kwaad doet, zal ik hem straffen met de roede der mensen, en met de wonden van de mensenzonen. » Mocht dit zaad van David van Salomo zelf ontrouw worden, dan worden zij gestraft, maar niet geheel afgesneden, zoals Saul en zijn familie dat waren. De relatie tussen vader en zoon omvatte niet alleen bescherming, maar ook onderwijs, en dus ook straf.

De mens kan niet zo ver gaan dat hij een familie uit zijn hoofd onderdrukt, zoals Saul’s falen met Ahimelech’s familie of Athaliah’s falen met die van Joram.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Clara van Assisi : klik hier om het artikel te lezen → 20 december 2020, vierde zondag Advent, jaar B

◊ Kinderwoorddienst : klik hier om het artikel te lezen → Vierde zondag van de Advent jaar B

♥ Jaap Wiersma : « Aankondiging van de geboorte van Jezus »