Vrijdag na Driekoningen – Jaar B

Op dat moment verliet lepra hem

# Volgens Irenaeus van Lyon, toonde Jezus zijn goddelijkheid door dit wonder. Hij nodigde de ongelovigen uit, door de wonderen die hij verrichtte, om eer te geven aan zijn Vader en aan de Farizeeën die de komst van de Zoon van God niet verwelkomden en die daarom niet geloofden in de vergeving van de zonden die door Hem werden volbracht. De Zoon des Mensen heeft de macht op aarde om zonden te vergeven. Nadat Jezus dit had gezegd, beval Hij de verlamde om het palet waarop hij lag op te pakken en terug te keren naar zijn huis.

Door dit wonder heeft Hij de ongelovigen in verwarring gebracht en hen laten begrijpen dat Hijzelf de Stem van God was. Het was voor het overtreden van de geboden dat hij een zondaar was geworden, en verlamming was het gevolg van de zonde. Zo genas Jezus door zijn zonden te vergeven niet alleen de man, maar onthulde Hij ook duidelijk wie Hij was. Niemand kan zonden vergeven behalve God alleen, en als de Heer de mens vergeeft en geneest, is het duidelijk dat Hij het Woord van God was die de Zoon van de mens werd, nadat Hij de kracht had gekregen om de zonden van de Vader te vergeven. John Chrysostom citeert de Bijbel die zegt dat Jezus naar deze wereld kwam om de zondaars te redden.

Na zijn studie kreeg Damiaan toestemming om als missionaris op de Hawaïaanse eilanden te werken. Hij kwam in Honolulu aan op 19 maart 1864. Hij werd op 21 mei 1864 in de Onze-Lieve-Vrouw van de Vredekathedraal (Honolulu) tot priester gewijd en deelde met zijn ouders zijn vreugde over de toewijding aan het instrument van de « Hogepriester Jezus ». Hij werkte als ambulante zendeling in het uitgestrekte district Kohala-Hamakua. Hij werkte in verschillende parochies op het eiland Oahu. Damiaan dacht dat ze minstens één priester konden gebruiken en vroeg zijn bisschop om toestemming om naar Molokai te gaan.

Op 10 mei 1873 kwam hij aan in Molokai, waar op dat moment 816 lepralijders verbleven, op het kale voorgebergte van Kalaupapa. Daar reorganiseerde hij de gemeenschap van wilden, bouwde een kerk en wegen. Naast zijn werk als priester diende hij ook als arts, timmerman, verpleegster, begrafenisondernemer, maakte hij doodskisten en groef hij graven. Hij bouwde twee lepra-dorpen en een school. De hygiënische en materiële levensomstandigheden verbeteren en hij sticht er een bloeiend christelijk centrum door de oprichting van de parochie Saint Philomena. In zijn tijd had de kolonie tussen de 800 en 1000 melaatsen.

                                                                                                                                                                  

Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens de heilige Lucas

Jezus was in een stad toen een man bedekt met lepra kwam; en toen hij Jezus zag, viel hij met het gezicht naar beneden op de grond en smeekte hem : « Heer, als U wilt, kunt U mij reinigen. « Jezus strekte zijn hand uit en raakte hem aan, zeggende: « Ik wil, word schoongemaakt. « En onmiddellijk verliet de lepra hem.
Toen beval Jezus hem om tegen niemand te zeggen : « Ga in plaats daarvan naar de priester en geef wat Mozes bevolen heeft voor uw reiniging; het zal een getuigenis zijn voor iedereen. « Steeds meer mensen hadden het over Jezus. Grote mensenmassa’s haastten zich om hem te horen en om genezen te worden van hun ziektes. Maar hij trok zich terug in de verlaten plaatsen, en hij bad.  (Lk 5, 12-16)

Genezing van een lepralijder en een lamme

Jezus, van Simon’s boot, verkondigde het Woord van God. Jezus, gedrukt door de menigte bij het meer, noemde twee boten, en de vissers stapten uit.  Hij stapte in Simon’s boot en leerde de menigte. Toen Jezus klaar was met zijn leer, beval hij Simon om het net te werpen. Hoewel ze de hele nacht tevergeefs hadden gewerkt, gehoorzaamde Simon, en zijn net vulde zo veel dat het dreigde te breken. Hun metgezellen in de andere boot kwamen hen te hulp. De twee boten stonden op het punt om uit elkaar te vallen.

Jezus heeft mannenvissers aangesteld. Simon vroeg Jezus om zich als zondaar terug te trekken. Hij was bang, en James en John ook. Jezus stelde hem gerust en vertelde hem dat hij voortaan een visser van mensen zou zijn. De discipelen, die alles achterlieten, volgden Jezus.

Lucas legt geen chronologisch verband tussen wat hij zei : Jezus was bij het meer van Genezareth; de menigte drukte hem en luisterde. Hij stapte in een boot die daar was en die van Simon was ; en hij smeekte hem om een stukje van de kust weg te gaan, zodat hij gezien en gehoord kon worden door de hele verzamelde menigte.

Jezus zei tegen Simon : « Ga vooruit in het water. »  En toen Jezus tegen Simon had gezegd : « Gooi je netten uit », richtte hij zich tot de andere vissers die bij hem waren en die deelnamen aan de symbolische actie die plaatsvond. Dit verhaal ging niet over hetzelfde feit als dat van Matteüs en Marcus, dat wil zeggen dat het niet de roeping van Jezus’ eerste discipelen bevatte.

Alleen Mattheus en Maccabeus maakten slechts kort melding van het feit van de roeping, terwijl Simon antwoordde : « Evenzo James en Johannes de zoon van Zebedeüs, Simon’s medewerkers. » Jezus zei tegen Simon : « Wees niet bang, van nu af aan zul je de mensen nemen. «   Lucas vertelde over het wonder dat deze woorden van Jezus treffend symboliseerde.

Naarmate zijn roem zich verspreidde onder de menigte en zijn populariteit toenam, zocht Jezus de eenzaamheid op in de woestijn waar hij zich terugtrok en bad. Jezus toonde zoveel fysieke en morele kracht dat hij vaak moest komen om zijn ziel te verfrissen in gemeenschap met zijn Vader in de hemel. Deze tijden van terugtrekking lieten tegelijkertijd de onrust die de aanblik van zijn wonderen teweegbracht, verdwijnen. Lucas was een van de evangelisten die deze intieme kant van Jezus’ leven het vaakst opmerkten.  (Lucas 3:21; Lucas 6:12; Lucas 9:18; Lucas 9:29; Lucas 11:1; Lucas 22:41; Lucas 22:44).

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Mondial News : klik hier om het artikel te lezen → Lepra, bestaat dat eigenlijk nog ?

◊ By Justien Couckuyt   : klik hier om het artikel te lezen → Genezing van een lamme

♥ Pater Damiaan Wij Melaatsen.

Vendredi après l’Epiphanie — Année B

À l’instant même, la lèpre le quitta

# D’après Irénée de Lyon, Jésus montra sa divinité par ce miracle. Il invitait les incrédules, par les miracles qu’il faisait, à rendre gloire à son Père, et, aux Pharisiens qui n’accueillaient pas la venue du Fils de Dieu et qui, pour cette raison, ne croyaient pas à la rémission des péchés accomplie par lui. Le Fils de l’homme a, sur la terre, le pouvoir de remettre les péchés. Après avoir parlé ainsi, Jésus ordonna au paralytique de prendre le grabat sur lequel il gisait et de s’en retourner à sa maison. Par l’accomplissement de ce miracle, il confondit les incrédules et fit comprendre qu’il fut lui-même la Voix de Dieu. C’est pour avoir transgressés les commandements qu’il étaient devenu pécheur, et la paralysie avait été la conséquence des péchés. Ainsi, en remettant les péchés, Jésus n’a pas seulement guéri l’homme, il a aussi révélé clairement qui il était. Personne ne peut remettre les péchés, sinon Dieu seul, et si le Seigneur les remettait et guérissait l’homme, il est clair qu’il était le Verbe de Dieu devenu Fils de l’homme, ayant reçu du Père le pouvoir de remettre les péchés. Jean Chrysostome cite la Bible qui dit que Jésus est venu en ce monde pour sauver les pécheurs.

De l’Évangile de Jésus Christ selon saint Luc

Jésus était dans une ville quand survint un homme couvert de lèpre ; voyant Jésus, il tomba face contre terre et le supplia :  » Seigneur, si tu le veux, tu peux me purifier. » Jésus étendit la main et le toucha en disant : « Je le veux, sois purifié. » À l’instant même, la lèpre le quitta.
Alors Jésus lui ordonna de ne le dire à personne : « Va plutôt te montrer au prêtre et donne pour ta purification ce que Moïse a prescrit ; ce sera pour tous un témoignage. » De plus en plus, on parlait de Jésus. De grandes foules accouraient pour l’entendre et se faire guérir de leurs maladies. Mais lui se retirait dans les endroits déserts, et il priait.  (Lc 5, 12-16)

Guérisons d’un lépreux et d’un paralytique

Jésus, de la barque de Simon, annonça la Parole de Dieu. Jésus, pressé par la foule, au bord du lac, avisa deux barques, dont les pêcheurs descendirent.  Il monta dans celle de Simon et enseigna la multitude. Après avoir achevé son enseignement, Jésus ordonna à Simon de jeter le filet. Bien qu’ils eussent travaillé toute la nuit inutilement, Simon obéit, et son filet se remplit tellement qu’il menaça de se rompre. Leurs compagnons dans l’autre barque vinrent à leur aide. Les deux barques furent près d’enfoncer.

Jésus institua des pêcheurs d’hommes. Simon demanda à Jésus de se retirer de lui pécheur. Il fut saisi de crainte, ainsi que Jacques et Jean. Jésus le rassura, et lui annonça qu’il sera désormais pêcheur d’hommes. Les disciples, laissant tout, suivirent Jésus.

 Luc n’établit pas de lien chronologique entre ce qu’il  raconta : Jésus était au bord du lac de Génézareth ; la foule le pressait et écoutait. Il monta sur une barque qui se trouvait là et qui était à Simon ; il le pria de s’éloigner à une petite distance du rivage, de manière à pouvoir être vu et entendu de toute la foule assemblée.

« Avance en pleine eau », dit Jésus à Simon. « Jeter vos filets », s’adressèrent aux autres pêcheurs qui furent avec lui et qui prirent part dans l’action symbolique qui eut lieu. Ce récit ne rapporta le même fait que celui de Matthieu et celui de Marc, c’est-à-dire qu’il ne renferma la vocation des premiers disciples de Jésus.

Seulement, Matthieu et Mac ne firent que rapporter brièvement le fait de la vocation, tandis Simon lui répondit :  » de même Jacques et Jean, fils de Zébédée, les associés de Simon. «  Jésus dit à Simon : « Sois sans crainte, désormais ce sont des hommes que tu prendras. » Luc raconta le miracle qui  symbolisa d’une manière saisissante cette parole de Jésus. 

Tandis que sa renommée se répandit parmi les foules, que sa popularité s’accrut, Jésus chercha la solitude dans les déserts où il  se retira et, pria. Jésus déploya tant de forces physiques et morales, qu’il dut souvent venir retremper son âme dans la communion avec son Père des cieux. Ces temps de retraite permettaient en même temps à l’agitation produite par la vue de ses miracles de se calmer.

Luc fut celui des évangélistes qui releva le plus fréquemment ce côté intime de la vie de Jésus  (Luc 3.21 ; Luc 6.12 ; Luc 9.18 ; Luc 9.29 ; Luc 11.1 ; Luc 22.41 ; Luc 22.44).

 Diacre Michel Houyoux

Compléments

◊ Diacre Michel Houyoux : cliquez ici pour lire l’article → Catéchèse : Je veux ! Sois purifié ! (Mc 1, 40-45)

◊ Diacre Michel Houyoux : cliquez ici pour lire l’article →  À l’instant même, la lèpre le quitta

Liens avec d’autres sites web chrétiens

◊ Regnum Christi  : cliquez ici pour lire l’article → À l’instant même, la lèpre le quitta

◊  Gloire à Dieu : cliquez ici pour lire l’article →  Miracle de Jésus : à l’instant même, la lèpre le quitta

♥ « À l’instant même, la lèpre le quitta. » – Lectio Divina -

Крещение Господне – год Б.

Ты мой возлюбленный Сын, в тебе я нахожу свою радость

#Крещение Иисуса Христа в Иордане, совершенное Иоанном Крестителем, записано в трех синоптических Евангелиях. Дух Святой сошел на Иисуса в виде голубя; в то же время голос с неба возвестил: « Сей есть Сын Мой Возлюбленный, в Котором Мое благоволение » (Матфея 3,17). В римско-католической традиции празднование Крещения Господня как такового совпадает с Богоявлением (т.е. через неделю, 13 января, согласно дореформационному обряду, и после Второго Ватиканского Собора, в лижайшее воскресенье после Богоявления).

В римско-католической традиции празднование Крещения Господня как такового совпадает с Богоявлением (т.е. через неделю, 13 января, согласно дореформационному обряду, а после Второго Ватиканского Собора, в ближайшее к Богоявлению воскресенье). Некоторые православные церкви, которые придерживаются юлианского календаря, отмечают этот праздник 19 января по григорианскому календарю. Другие, в том числе и Константинополь, празднуют Крещение Господне 6 января по неоиулианскому календарю.

# Место реки Иордан имеет особое значение в Библии: в Ветхом Завете это одна из границ Земли обетованной Евреям во главе с Моисеем. Поскольку Моисею не было позволено войти в землю Обетованную, он не мог пересечь реку Иордан. С другой стороны, Иоанн Креститель крестил в Иордане крещение обращения: иудеи перешли Иордан, чтобы креститься у Иоанна Крестителя, через это крещение они признали себя грешниками и после крещения снова смогли войти в землю Обетованную.

Именно в этом контексте крещение Иисуса Христа происходит по Евангелиям. Иисус прибывает на берег реки Иордан для крещения. Погружение Иисуса в реку Иордан имеет связь с грехом. Развитие теологии в христианстве рассматривает крещение Иисуса как готовность Иисуса Христа взять на себя грех мира. Рассказ об этом крещении описывает теофанию, проявление Бога Троицы: Иисус Христос, Сын, крещенный, голубь, символизирующий Святого Духа и голос Бога Отца.

Из Евангелия Иисуса Христа, по словам святого Марка.

В тот момент Иоанн Креститель провозгласил : « Се, кто сильнее Меня, придет за Мною; Я недостоин опуститься, чтобы расстегнуть ремешок сандалий Его ». Я крестил тебя водою; Он крестит тебя Духом Святым ».

В те дни Иисус пришел из Назарета, города в Галилее, и был крещен Иоанном в Иордане. И сразу же, как только Он вышел из воды, Он увидел, как небеса разорваны на части, и Дух сошёл на Него, как голубь. И услышал голос с неба : « Ты Сын Мой возлюбленный; в Тебе Я нахожу радость Мою ».   » (Мк 1, 7-11).

Ты мой возлюбленный Сын.

Чем сильнее развращенность этого века, тем важнее, чтобы слуги Божьи подавали пример самоотречения. Они проповедуют своей жизнью, а не словами. Евангелия от Матфея и Луки более подробно описывают проповедь Иоанна Крестителя, в то время как повествование Марка, более краткое, чем их, и очень похожее по используемым терминам, содержит свои особенности.

Так, это слово « поклонился », которое так хорошо отражает смиренное отношение Иоанна к Господу; и опять же, объявляя, что Иисус будет крестить Духом Святым, Марк не добавил « и огнём ». Это пророчество Иоанна, касающееся крещения Духом Святым, которое должен был совершить Иисус, показывает, что Иоанн Креститель был посвящен в духовную природу своего Царства; никакое

Креститель был посвящен в духовную природу своего Царства; никакое ает величие Иисуса Христа превыше всех его слуг и абсолютную необходимость этого крещения Духом, без которого все останется мертвым в нем. Марк в своем кратком изложении сохранил характерные для него черты: в Иордане он видел разорванное небо, энергичное выражение.

  В Марке, как и в Луке, Божественный голос говорил прямо Иисусу : « Ты Сын Мой возлюбленный, в Тебе Я довольствуюсь ». Эта формулировка, скорее всего, придает первоначальную форму божественному Слову. Сам Иисус, должно быть, получил это торжественное свидетельство о том, что Он – Возлюбленный Сын Отца, ибо Он смирился, приняв это крещение грешников, и в ответ был безмерно исполнен Божьего Духа.

Диакон Michel Houyoux

Ссылки на другие христианские сайты

◊  История : Нажмите здесь, чтобы прочитать статью →    Крещение Господне 2021 в России : какого числа

◊  Нажмите здесь, чтобы прочитать статью →  ТЫ СЫН МОЙ ВОЗЛЮБЛЕННЫЙ

♥ « Церковь и мир ». Эфир