Witte Donderdag
Posté par diaconos le 1 avril 2021
# Het paastriduüm is een periode van drie dagen waarin de Kerk de Passie, de Dood en de Verrijzenis van Jezus viert en die zich uitstrekt van de vespermis op Witte Donderdag tot de vesper op Paaszondag. De vespermis op Witte Donderdag herdenkt de laatste maaltijd van Jezus met zijn leerlingen, waarbij hij de eucharistie instelde en hun voeten waste. Op Goede Vrijdag is er geen mis, maar rond drie uur ‘s middags wordt de Passie herdacht. Het begint met de Liturgie van het Woord, met lezingen uit Jesaja, Psalm 30(31) en de Brief aan de Hebreeën en het lijdensverhaal volgens Johannes, gevolgd door een langer dan gebruikelijk universeel gebed. Het tweede deel is de verering van het kruis. Het derde deel is de communie die wordt gegeven met de geconsacreerde hosties op Witte Donderdag. Na de mis wordt het Heilig Sacrament overgebracht naar de bewaarplaats.
De viering van het Lijden van de Heer begint met de aankomst van de geestelijken in stilte, een moment van stil gebed zonder welkomstgroet, en het openingsgebed zonder » Oremus « , en eindigt met het opzeggen van een gebed (voorafgegaan door » Buiging voor Benedictie « ) en het vertrek van de geestelijken in stilte na de knieval voor het Kruis # De Kerk ziet in het gebaar van de voetwassing een symbool van Gods liefde. Het gebaar vat het hele leven van Jezus samen, die « niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen, en zijn leven te geven als losprijs voor velen » (Mc 10,45).
Het gebaar dat Jezus maakt is dus niet op te vatten als een zuiveringsritueel in de stijl van de Joodse rituelen, maar wordt gezien als het symbool van de zuivering die hij zal bewerkstelligen voor hen die bij hem horen door zijn passie, dood en verrijzenis, het ultieme gebaar van liefde voor ons. Voor christenen betekent het wassen van elkaars voeten dat zij zich de liefde herinneren die Jezus had voor zijn discipelen. De katholieke kerk herleeft het gebaar van de voetwassing tijdens de liturgie van Witte Donderdag, in de mis in Cena Domini. Deze herinnering wordt ook wel het Mandatum genoemd. De Cisterciënzers beoefenden dit gebaar wekelijks, elke zaterdag, binnen hun gemeenschap. . Johannes de Doper, die Jezus later zou beschrijven als de grootste van hen die uit vrouwen geboren waren, maar die niet door Christus geroepen was om een van de Twaalf te zijn om in water en de Heilige Geest te dopen, kreeg het voorrecht van de doop van Jezus in water alleen.
Uit het evangelie van Jezus Christus volgens de heilige Lucas
In die tijd kwam Jezus naar Nazareth, waar hij was opgegroeid. Zoals zijn gewoonte was, ging hij op de sabbat de synagoge binnen en stond op om te lezen. Hij kreeg het boek van de profeet Jesaja. Hij opende het boek en vond de passage waar staat : De Geest van de Heer is op mij, omdat de Heer mij gezalfd heeft. Hij heeft mij gezonden om goed nieuws te brengen aan de armen, om de gevangenen vrijlating te verkondigen en de blinden herstel van het gezicht, om de verdrukten vrij te laten, om een gunstig jaar des Heren te verkondigen. Jezus sloot het boek, gaf het terug aan de bediende en ging zitten. Iedereen in de synagoge keek naar hem. Toen begon hij tot hen te zeggen: « Op deze dag gaat het Schriftgedeelte in vervulling dat u zojuist hebt gehoord. « Laten we het woord van God loven » (Lc 4, 16-21).
Witte Donderdag : Feest van de Eucharistie
Toen Jezus opstond, toonde hij zijn voornemen om te lezen en te spreken. Gewoonlijk was het de voorzitter van de synagoge die een van de assistenten uitnodigde die hij geschikt achtte om deze functie uit te oefenen : Na het lezen van de Wet en de Profeten, zonden de leiders van de synagoge tot hen, zeggende: Broeders, indien gij een woord van vermaning hebt voor het volk, spreek. Paulus stond op, wuifde met zijn hand en zei : « Gij Israëlieten, en ook gij, die God vreest, hoort » (Handelingen 13:15-16) ; maar Jezus, vol van het gevoel van zijn heilige roeping, bood aan te spreken, hetgeen hem onmiddellijk werd toegestaan. Voor elke dag waren er twee gedeelten uit de Heilige Schrift: één uit de wet (parasche), het andere uit de profeten (haphthah). Het boek van de profeet Jesaja werd aan Jezus gegeven om te lezen. De voor te lezen tekst werd in de synagogen voorgelezen op het Verzoendagfeest (september). Maar deze passage diende zich voorzienig aan Jezus aan toen Hij het boek ontrolde.
De Geest des Heren is op mij, want de Here heeft mij gezalfd om blijde tijding te brengen aan de ellendigen ; Hij heeft mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart, om vrijheid te verkondigen aan de gevangenen en de opening van de gevangenis aan hen die opgesloten zitten, om het jaar van de gunst des Heren te verkondigen. Het is Jezus die gesproken heeft, het is zijn verlossingswerk waarover we hier lezen. De rest van het hoofdstuk van Jesaja voorspelde de terugkeer uit de gevangenschap en de zegeningen die de Heer over Zijn volk uitstortte.
Maar de geest van de profeet zag verder en hoger; hij overwoog de aanwezigheid en het werk van de grote Verlosser die aan Israël beloofd was. Elk woord van zijn profetie getuigde van het gezag van Jezus Christus. Jezus verklaarde op de plechtigste wijze, dat de Geest des Heren, de HEERE, op Hem rustte, omdat de HEERE Hem met deze geest gezalfd had. Goed nieuws brengen aan de armen. Dit woord armen, ontleend aan de Septuagint-versie, moet zowel in zijn letterlijke als in zijn geestelijke betekenis worden begrepen.
Maar in het Hebreeuws betekent het aldus vertaalde woord ook nederig, zachtmoedig, bedroefd, ellendig (Psalmen 86:1, en vaak elders). Het goede nieuws dat hun werd aangekondigd was genezing, vertroosting, de rijkdom van genade. Om de gebroken harten te genezen. Om de gevangenen vrij te laten. Deze belofte gold in de eerste plaats de Israëlieten die in Babylon gevangen zaten, maar had ook te maken met de morele vrijheid die Jezus gaf en die de bron is van alle vrijheid : aan de blinden het herstel van hun gezichtsvermogen.
Dit woord hield een zeer mooie belofte in, die reeds elders in de profeten gevonden werd (Jesaja 35:5), en die Jezus dikwijls zowel lichamelijk als geestelijk vervulde voor de blinden van zijn tijd. Om hen vrij te laten die verpletterd, vertrapt en gebroken waren. Dit woord wordt niet gevonden in het Hebreeuws of de Septuagint ; het is ontleend aan Jesaja 5, 8:6. Tenslotte, maak het gunstige jaar van de Heer bekend. Het Hebreeuws zegt : « het aanvaardbare jaar van de Heer. » Het is « het jubeljaar, dat zich om de vijftig jaar herhaalde; een jaar van algemene genade en vreugde, waarin de arbeid ophield, slaven werden bevrijd, schulden werden betaald, gevangenen werden geamnesteerd… Dit jaar was een beeld van de gezegende heerschappij van de Messias. Jezus las het hele hoofdstuk. En er was iets in zijn voordracht dat het woord van God deed doordringen in de harten van allen. Vandaar de levendige belangstelling waarmee allen wachtten op zijn uitleg, en vandaar de blikken van allen op hem gericht. Deze scène is door Lucas overgenomen van een ooggetuige.
Diaken Michel Houyoux
Link ad altri siti web cristiani
◊ Wereld Feesten Almanak : klik hier om het artikel te lesen → Witte Donderdag: 1 april 2021 – beleven.org
◊ Jezus.nl . : klik hier om het artikel te lesen → Witte Donderdag | Jezus’ laatste avond
♥ Bisdom Hasselt (Belgium)
Publié dans Carême, Catéchèse, fêtes religieuses, Religion, Semaine Sainte | Pas de Commentaire »