Среда Третьей недели Пасхи

Такова воля Отца Моего, дабы всякий, кто увидит Сына и уверует в Него, имел жизнь вечную

# Для врача Церкви Иоанна Златоуста, Иисус, в этом чуде, позировал как Творец неба и земли. Он также призывал людей молиться перед едой и хотел показать важность общения. Более современные богословы говорят, что умножение хлебов является символом Слова, данного Христом, слова, которое на протяжении веков питало людей. Для святого Ефрема, Иисус дал щедро, не считая стоимости в этом чуде. Он дал так много, что осталось двенадцать корзин. Святой также сравнил Иисуса с Моисеем, который кормил освобожденный от рабства народ манной с неба.

Для Бенедикта XVI этот жест был не только символом братского разделения, но и символом пути, которым следовали апостолы: передавать Благую Весть. Бенедикт XVI подчеркнул, что это умножение было началом Евхаристии, которая продолжается и по сей день. Согласно некоторым богословским толкованиям, она предопределяет Тайную Вечеринку, последнюю трапезу Иисуса с учениками, устанавливая обряд Евхаристии, в котором хлеб, как говорят, олицетворяет тело Иисуса, подаренное в жертву на кресте для спасения людей.

                                                                                                                                                        

Из Евангелия Иисуса Христа, по словам святого Иоанна.

В то время Иисус сказал толпам : « Я хлеб жизни ». Кто приходит ко Мне, тот никогда не будет голоден; кто верит в Меня, тот никогда не будет жаждать. Но я уже говорил тебе, ты видел, но не веришь.
Все, кого даст Мне Отец, придут ко Мне; а приходящего ко Мне Я не изгнаю. Ибо Я сошёл с небес не для того, чтобы исполнить волю Мою, но чтобы исполнить волю Пославшего Меня.
Теперь это воля Пославшего Меня, чтобы Я не потерял ни одного из тех, кого Он дал Мне, но воскресил их в последний день. Такова воля Отца Моего, чтобы всякий, кто увидит Сына и уверует в Него, имел жизнь вечную, и Я воскрешу Его в последний день ».  (Jn 6, :35-40)

Хлеб жизни

Иисус сделал категорическое заявление против всех ложных представлений собеседников : « Я есмь ».  Хлеб жизни – это тот, кто общается с жизнью. Иисус есть этот хлеб жизни, потому что в Нем проявилась жизнь : « То, что мы слышали и видели глазами нашими, что мы смотрели и касались руками нашими Слова жизни, мы возвещаем вам. Да, жизнь стала явной, мы видели ее, и мы свидетельствуем о ней: мы провозглашаем вам жизнь вечную, которая была с Отцом и стала явной для нас. (1 июня 1.2).

Но чтобы найти его в Иисусе, нужно прийти к нему и поверить в Него – два синонима, характеризующие поведение Того, Кто находит в Иисусе своего Спасителя. Первое обозначает согласие воли, возможно, также покаяние, которое является предпосылкой веры. Эта вера, которая привязывает себя к Иисусу, позволяет нам полностью удовлетворить все потребности нашей души.

Эти люди просили посмотреть, чтобы поверить. И вот теперь они увидели Его и дела Его, и услышали Его Божественные слова, и не поверили! Иисус говорил эти слова с глубокой скорбью, но Он знал, где Его утешение. О каком слове говорил Иисус, когда говорил : « Я же говорил тебе »?  »   Многие толкователи думали, что именно в этой речи содержится такое же упреждение за неверие; но так как эта речь была произнесена в Иудее и перед другими слушателями, то более вероятно, что Иисус имел в виду слово, открывающее слушателям их плотский смысл, и в то же время указывающее им на причину их неверия.

Чтобы человек по-настоящему поверил, Бог должен совершить в нем дело Своей благодати.  Иисус снова назвал это даром Своего Отца. Мы можем сопротивляться этому Божественному действию, но искренняя, смиренная, кающаяся душа, измененная праведностью и миром, в конце концов, всегда привлекается.  Иисус не может отвергнуть тех, кто приходит к Нему, ибо Он сошел с небес, чтобы во всем исполнить волю Пославшего Его, волю, полную милости и любви, чтобы никто не погиб.

Это торжественное заявление, четыре раза повторившееся в этой речи, увенчало учение Иисуса о Его жизненном служении и о Его действиях как хлеба жизни.  Иисус объявил, что эта жизнь будет развиваться до тех пор, пока весь человек не будет восстановлен до своей цели воскресением в последний день.  Иудеи, как Иоанн обычно называл вождей народа, были посланниками Синедриона в синагоге Капернаума, где говорил Иисус.

Иоанн также назвал некоторых галилеян, которые своим ропотом предали свое противление Иисусу. Их оскорбило то, что Иисус представил Себя им, как хлеб, спустившийся с небес. В своем невежестве они увидели противоречие между этим утверждением и их знанием о семье Иисуса во плоти.

Дикон Мichel Houyoux

Ссылки на другие христианские сайты

◊ Четверг третьей недели Пасхи :  Нажмите здесь, чтобы прочитать статью → Слово на сегодня

◊ Русская Православная старообрядческая Церковь :  Нажмите здесь, чтобы прочитать статью →   Пасха Христова: история и традиции главного 

♥   Часы Святой Пасхи и всей Светлой седмицы

Mercredi de la troisième semaine du temps pascal

Telle est la volonté de mon Père : que celui qui voit le Fils et croit en lui ait la vie éternelle

# Pour le docteur de l’Église Jean Chrysostome, Jésus lors de ce miracle se posa comme le créateur du ciel et de la Terre. Il incita également par ce geste à prier avant tout repas, et il voulut montrer l’importance du partage. Des théologiens plus modernes dirent que la multiplication des pains est le symbole de la Parole donnée par le Christ, parole qui a nourri les peuples pour des siècles . Pour saint Éphrem, Jésus donna généreusement sans compter lors de ce miracle. Il donna tellement qu’il en resta douze corbeilles. Le saint compara également Jésus à Moïse, Moïse qui avait nourri le peuple libéré de l’esclavage avec la manne tombée du ciel. Pour Benoît XVI, ce geste fut le symbole de partage fraternel, mais aussi symbole du chemin que suivirent les apôtres : transmettre la Bonne Nouvelle. Benoit XVI mit en exergue le fait que cette multiplication fut le début de l’Eucharistie qui se perpétue jusqu’à aujourd’hui . Selon certaines interprétations théologiques, il préfigurerait la cène, dernier repas de Jésus avec ses disciples, établissant le rite de l’eucharistie dans lequel le pain est réputé incarner le corps de Jésus, donné en sacrifice sur la croix pour sauver les hommes.

De l’Évangile de Jésus Christ selon saint Jean

En ce temps-là, Jésus disait aux foules : « Moi, je suis le pain de la vie. Celui qui vient à moi n’aura jamais faim ; celui qui croit en moi n’aura jamais soif. Mais je vous l’ai déjà dit : vous avez vu, et pourtant vous ne croyez pas.
Tous ceux que me donne le Père viendront jusqu’à moi ; et celui qui vient à moi, je ne vais pas le jeter dehors. Car je suis descendu du ciel pour faire non pas ma volonté, mais la volonté de Celui qui m’a envoyé.
Or, telle est la volonté de Celui qui m’a envoyé : que je ne perde aucun de ceux qu’il m’a donnés, mais que je les ressuscite au dernier jour. Telle est la volonté de mon Père : que celui qui voit le Fils et croit en lui ait la vie éternelle ; et moi, je le ressusciterai au dernier jour. »  (Jn 6, 35-40)

Le Pain de vie

Jésus opposa une déclaration catégorique à toutes les fausses idées de ses interlocuteurs : « C’est moi qui suis ».  Le pain de la vie est celui qui communique la vie. Jésus est ce pain de vie, parce que, en lui, la vie se manifesta :   » CE QUI ETAIT depuis le commencement, ce que nous avons entendu, ce que nous avons vu de nos yeux, ce que nous avons contemplé et que nos mains ont touché du Verbe de vie, nous vous l’annonçons. Oui, la vie s’est manifestée, nous l’avons vue, et nous rendons témoignage : nous vous annonçons la vie éternelle qui était auprès du Père et qui s’est manifestée à nous. (1 Jn 1.2).

Mais pour le trouver en Jésus il faut venir à lui et croire en lui, deux termes synonymes qui caractérisent la conduite de celui qui trouve en Jésus son Sauveur. Le premier désigne l’acquiescement de la volonté, peut-être aussi la repentance qui sont les conditions préalables de la foi. Cette foi qui s’attache à Jésus nous met à même de sentir tous les besoins de notre âme pleinement satisfaite.

 Ces hommes avaient demandé de voir pour croire. Et maintenant ils le virent,  lui et ses œuvres, ils entendirent  ses paroles divines, et ils ne crurent pas ! Jésus prononça ces mots avec une profonde tristesse, mais il savait où était sa consolation. À quelle parole Jésus fit-il allusion par ces mots : « Je vous l’ai dit ? »  Plusieurs interprètes pensèrent qu’il s’agit du discours, qui renferma le même reproche de ne pas croire ; mais, comme ce discours avait été prononcé en Judée et devant d’autres auditeurs, il fut plus probable que Jésus fit allusion à la parole qui  dévoila à ses auditeurs leur sens charnel, il leur avait indiqué, en même temps la cause de leur incrédulité.

Pour que l’homme croie véritablement, il faut que Dieu accomplisse en lui l’œuvre de sa grâce.  Jésus appela encore  un don de son Père. Nous pouvons résister à cette action divine, mais une âme sincère, humble, repentante, altérée de justice et de paix, finit toujours par être attirée.  Il est impossible que Jésus rejeta  ceux qui viennent à lui, puisqu’il est descendu du ciel pour faire en toutes choses la volonté de Celui qui l’a envoyé, volonté pleine de miséricorde et d’amour, de ne laisser se perdre  aucune personne.

Cette solennelle déclaration, quatre fois répétée dans ce discours, couronna l’enseignement de Jésus sur son office de vivificateur et l’action qu’il exerça en tant que pain de vie.  Jésus déclara  que cette vie se développera jusqu’à ce que l’homme tout entier soit rendu à sa destination par la résurrection au dernier jour.  Les Juifs, c’est ainsi que Jean désigna ordinairement les chefs du peuple ; il se trouvait alors des émissaires du sanhédrin dans la synagogue de Capharnaüm où Jésus parlait.

Jean nomma aussi des Galiléens qui trahirent par leurs murmures leur opposition contre Jésus. Ce qui les scandalisait, ce fut que Jésus se présenta à eux comme le pain descendu du ciel. Dans leur ignorance, ils voyaient une contradiction entre cette déclaration et la connaissance qu’ils avaient de la famille de Jésus selon la chair.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites Web chrétiens

◊  Abbaye Notre Dame de Tournay : cliquez ici pour lire l’article → Mercredi de la 3ème semaine du Temps Pascal

◊ Schweizee Dominianerprovinz  : cliquez ici pour lire l’article →  Mercredi de la 3ème Semaine du Temps Pascal

♥   Je suis le Pain de Vie

Vierde zondag in de paastijd – Jaar B

De Goede Herder is een van de woorden waarmee Jezus zichzelf identificeert (Joh 10,11 [archief]). Het is een van de zeven woorden Ik ben… die alleen in het Evangelie volgens Johannes voorkomen en verwijst naar een aspect van Jezus’ zending : degene die verzamelt, leidt, zoekt (de verlorenen) en zijn leven geeft voor anderen. Hij voedt zijn schapen of brengt de verloren schapen terug. Het iconografische thema van de Goede Herder werd op grote schaal gebruikt, eerst in de Oudgriekse kunst, waar het werd toegepast op de kriophorus Hermes, maar ook op de offerdragers, en vervolgens in de Romeinse kunst, waar het vooral werd gebruikt in een funeraire context, volgens formules die volledig waren geïnspireerd door de ontluikende christelijke kunst1 . Van dit thema wordt gezegd dat het Sumerische prototypes had2. De christelijke iconografie beeldt Christus eerst af als het « Lam Gods », gedragen door Johannes de Doper, en vervolgens wordt Jezus de Goede Herder die de verloren schapen bijeenbrengt. Hij wordt traditioneel afgebeeld met een verband om, gekleed in exomid, en met een staf, een melkkan (mulctra) of een syrinx in de hand. Dit thema heeft veel christelijke kunstenaars geïnspireerd.

Uit het evangelie van Jezus Christus volgens Johannes

In die tijd zei Jezus: « Ik ben de goede herder, de ware herder, die zijn leven geeft voor zijn schapen. De huurling-herder is niet de herder, de schapen zijn niet van hem: als hij de wolf ziet komen, laat hij de schapen in de steek en vlucht; de wolf grijpt ze en verstrooit ze. Deze herder is een huurling, en de schapen tellen voor hem niet echt mee.  Ik ben de goede herder; ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen mij, zoals de Vader mij kent en ik de Vader ken; en ik geef mijn leven voor mijn schapen.
Ik heb andere schapen, die niet van deze kudde zijn; ook deze moet Ik leiden. Zij zullen naar mijn stem luisteren; er zal één kudde zijn en één herder. Daarom heeft de Vader mij lief: omdat ik mijn leven afleg om het weer te ontvangen. Niemand kan het van mij afnemen, ik geef het uit mijzelf. Ik heb de macht om het te geven, ik heb ook de macht om het weer te ontvangen: dit is het gebod dat ik van mijn Vader heb ontvangen.  (Joh 10,11-18)

Ik ben de Goede Herder

  » Ik ben de Goede Herder, de ware Herder, de ware herder geeft zijn leven voor zijn schapen. « (Joh 10,11)  Gedurende zijn hele leven gaf Jezus zichzelf. Gedurende zijn hele aardse bestaan is hij nooit opgehouden met geven en van zichzelf te geven. Wij zien dit in zijn dagelijks leven in Nazareth, in zijn prediking, in zijn dienst aan zijn leerlingen en in zijn welkom aan allen die met hun nood en leed op zijn pad kwamen.

De goede herder is ook degene die zijn schapen kent en van hen houdt. Voor Christus, de herder van de hele mensheid, zijn wij zijn kostbaarste bezit. Jezus vraagt ons elkaar lief te hebben zoals Hij ons heeft liefgehad. Dat betekent dat wij ook de tijd moeten nemen om de mensen op onze weg en degenen die aan ons zijn toevertrouwd te leren kennen.

Wij kunnen niet echt houden van hen die wij niet willen leren kennen of die wij opzettelijk negeren. Het is door persoonlijk contact en geduldige dialoog dat wij de mensen in nood beter kunnen begrijpen en de tijd die wij besteden om hen en de Heer te leren kennen is een kostbare tijd die met liefde wordt gegeven.

Laten wij medewerkers zijn van Christus, de herder van de mensheid. Hij is het die ons roept en zendt. Op een dag zullen wij rekenschap moeten afleggen van deze verantwoordelijkheid die ons is toevertrouwd. De goede herder is ook degene die zijn kudde bijeenbrengt: wanneer hij naar de bergen gaat, is het belangrijk dat de kudde bijeen blijft; haar veiligheid staat op het spel.

Door ons dit te zeggen, spreekt Jezus tot ons over deze verdeelde wereld waarin wij leven. Christus heeft zijn Kerk daar geplaatst. Hij wil dat zij verenigd en solidair is. « Ik heb andere schapen, die niet van deze kudde zijn; ook deze moet ik leiden. Zij zullen naar mijn stem luisteren: er zal één kudde zijn en één herder.  « Jezus rekent op ons om deel te nemen aan dit werk van samenkomst.

Laten wij Jezus aanschouwen in zijn liefde voor zijn Vader en voor de hele mensheid, laten wij Hem aanschouwen in zijn gehoorzaamheid, in zijn armoede, in zijn mededogen met iedere man en vrouw, vooral met de armsten, de uitgeslotenen, de gemarginaliseerden, zij die het meest lijden. Laten we onze ogen op hem richten: hij kent ons beter dan wij onszelf kennen.  Laten wij op onze beurt met Jezus, de Goede Herder, onze volledige beschikbaarheid bevestigen om dag na dag de wil van de Vader uit te voeren.

Moge deze eucharistie, die wij deze zondag vieren, in ons het verlangen aanwakkeren om te leven zoals Jezus, de Goede Herder! Mogen wij meer en meer lijken op deze Jezus, die nooit ophoudt zijn leven te geven voor allen! Laten we luisteren naar de roep, zijn roep door de noden van onze broeders en zusters die tot ons roepen.

Hoe groot en heerlijk is de liefde waarmee de Vader ons vervult in zijn Zoon, de Goede Herder. Hij wilde dat wij kinderen van God genoemd zouden worden, geliefde kinderen van God. (2e lezing) Laten we op deze zondag, waarop we worden uitgenodigd om te bidden voor roepingen, onze ogen opheffen naar Jezus, de Goede Herder, en met vertrouwen en aandrang bidden dat hij zijn Kerk herders zal geven die ernaar streven om mensen beter te leren kennen, van hen te houden, en die begaan zijn met hen die nog niet in de Kerk zijn.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Kerk in Herent : klik hier om het artikel te lesen →  vierde paaszondag (B)
◊ Hagen preken   : klik hier om het artikel te lesen →  Preek op de vierde zondag van Pasen door het jaar 

Een opmerking schrijven

♥   Jezus is de goede herder | Johannes 10:1-21 | Laurens Heijboer