Vendredi de la cinquième semaine du temps pascal

Voici ce que je vous commande : c’est de vous aimer les uns les autres

# Le Sacré-Cœur est une dévotion au cœur de Jésus-Christ, en tant que symbole de l’amour divin par lequel Dieu a pris la nature humaine et a donné sa vie pour les hommes. Cette dévotion est particulièrement présente au sein de l’Église catholique mais aussi dans l’Église anglicane et dans certaines Églises luthériennes. Elle met l’accent sur les concepts d’amour et d’adoration voués au Christ. La solennité du Sacré-Cœur a été instituée par le pape Clément XIII en 1765 et étendue à toute l’Église catholique par le pape Pie IX en 1856.

x

L’extension de cette dévotion dans l’Église catholique à partir du XVIIe siècle vient des révélations d’une visitandine de Paray-le-Monial, Marguerite-Marie Alacoque, qui affirma l’avoir reçue du Christ lui-même lors de différentes apparitions entre 1673 et 16752. Plus tard, à partir du XIXe siècle, elle provient des révélations d’une autre religieuse catholique, la mère supérieure du couvent de la congrégation du Bon Pasteur de Porto, Marie du Divin Cœur Droste zu Vischering, qui demanda au pape Léon XIII qu’il consacre le monde entier au Sacré-Cœur de Jésus. Pie XI a indiqué : « L’esprit d’expiation ou de réparation a toujours tenu le premier et principal rôle dans le culte rendu au Sacré-Cœur de Jésus ».

De l’Évangile selon Jean

12 Mon commandement, le voici : Aimez-vous les uns les autres comme je vous ai aimés. 13 Il n’y a pas de plus grand amour que de donner sa vie pour ceux qu’on aime. 14 Vous êtes mes amis si vous faites ce que je vous commande. 15 Je ne vous appelle plus serviteurs, car le serviteur ne sait pas ce que fait son maître ; je vous appelle mes amis, car tout ce que j’ai entendu de mon Père, je vous l’ai fait connaître. 16 Ce n’est pas vous qui m’avez choisi, c’est moi qui vous ai choisis et établis, afin que vous alliez, que vous portiez du fruit, et que votre fruit demeure. Alors, tout ce que vous demanderez au Père en mon nom, il vous le donnera. 17 Voici ce que je vous commande : c’est de vous aimer les uns les autres.  (Jn 15, 12-17)

Comme je vous ai aimés

C’est l’amour de Jésus vivant dans le cœur de ses disciples qui fut la source de leur amour mutuel. Il insista sur ce commandement, dont l’observation fut l’âme de la vie chrétienne : « Je vous donne un commandement nouveau : c’est de vous aimer les uns les autres. Comme je vous ai aimés, vous aussi aimez-vous les uns les autres. » (Jn 13, 34)

La mesure de l’amour qu’ils durent avoir les uns pour les autres fut dans ce mot : comme je vous ai aimés. Et Jésus expliqua  comment il le aima. Donner sa vie pour ses amis, la plus grande preuve d’amour qu’on puisse leur donner. Aussi, contempler Jésus mourant sur la croix sera toujours le meilleur moyen de se pénétrer de la grandeur de son amour. Cette parole de Jésus resta profondément gravée dans le cœur de Jean ; il la répéta, plus tard.

D’après l’apôtre Paul, Jésus  montra un amour plus grand encore, quand il voulut mourir, non seulement pour ses amis, mais pour des pécheurs. Jésus vint de dire qu’il donne sa vie pour ses amis. Puis, se tournant avec amour vers ses disciples, il ajouta :  « Vous êtes mes amis ! »  Ce fut leur dire en même temps : « Vous le prouverez, de votre côté, par l’obéissance de l’amour »

Jésus leur fit apprécier hautement ce beau mot d’ami qu’il leur donna. Et, pour cela, il leur en expliqua le sens profond. « Je ne vous appelle plus serviteurs , parce que le serviteur reste étranger aux pensées et aux projets de son maître, mais je vous ai prouvé que vous êtes mes amis, parce que je vous ai fait connaître tous les desseins de miséricorde et d’amour que mon Père m’a chargé d’accomplir pour le salut du monde. »

C’est là ce que Jésus exprima par ces termes familiers : « … toutes les choses que j’ai entendues de mon Père. » Malgré tout leur amour pour Jésus, ils ne purent jamais oublier qu’il était le Seigneur, et plus il les élevait jusqu’à lui plus ils éprouvaient le besoin de s’abaisser en sa présence. Bien que Jésus éleva ses disciples jusqu’à ce rapport intime d’amour avec lui, ils ne durent pas oublier qu’ici toute l’initiative vint de lui. : il qui les eut choisis pour leur apostolat .

Tout cela, ajouta Jésus, je le fit, afin que vous alliez librement, joyeusement, à votre œuvre et que vous puissiez porter du fruit, un fruit permanent pour la vie éternelle. Ces choses, ces paroles et ces instructions de Jésus dans lesquelles tout fut amour de sa part, il les  prodigua aux siens, afin qu’à leur tour ils s’aimèrent les uns les autres.

Il leur en fit une douce obligation, sur laquelle il insista, aussi les apôtres  comprirent-ils compris l’immense importance de cet amour mutuel qui est l’âme de L’Église dans sa communion avec Jésus.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites Web chrétiens

◊ Abbaye de Tournay : cliquez ici pour lire l’article →  Vendredi de la 5ème semaine du Temps Pascal

◊ Sensus fidelium: cliquez ici pour lire l’article →  Le vendredi de la cinquième semaine après Pâques

♥  Prédication du pasteur Marc Pernot

VIe zondag van Pasen Jaar B

Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor degenen die je liefhebt

 # Op 11 juli 2017 introduceerde paus Franciscus het aanbieden van het leven als een van de zaken in het proces van zalig- en heiligverklaring. Het motu proprio ontleent zijn titel aan de woorden van Jezus opgetekend in het Evangelie volgens Johannes: « er is geen grotere liefde dan zijn leven af te leggen voor wie men liefheeft » (Joh 15,13). Zeker, het heldhaftig offeren van het leven, ingegeven en gedragen door de naastenliefde, drukt een ware, volledige en voorbeeldige navolging van Christus uit, en daarom verdient het de bewondering die de gemeenschap der gelovigen gewoon is te reserveren voor hen die vrijwillig het martelaarschap van bloed hebben aanvaard of die de christelijke deugden op heldhaftige wijze hebben uitgeoefend.

Maiorem hac dilectionem (Latijn voor  » [Er is] geen grotere liefde « ) is een apostolische brief in de vorm van een motu proprio die op 11 juli 2017 door paus Franciscus is uitgegeven. Het introduceert het  » aanbieden van het leven  » als een van de gevallen in de procedure van zalig- en heiligverklaring. Het gaat om christenen die  » vrijwillig en vrijelijk hun leven hebben aangeboden voor anderen en in deze intentie hebben volhard tot de dood « .

Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens de Heilige Johannes

09 Zoals de Vader mij heeft liefgehad, zo heb ik u liefgehad. 10 Als jullie mijn geboden bewaren, zullen jullie in mijn liefde blijven, net zoals ik de geboden van mijn Vader heb bewaard en in zijn liefde blijf. 11 Dit heb ik u gezegd, opdat mijn blijdschap in u zij en opdat uw blijdschap vol zij. 12 Dit is mijn gebod : Hebt elkander lief, gelijk ik u liefgehad heb. 13 Groter liefde heeft niemand dan deze, dat hij zijn leven aflegt voor hen die hem liefhebben.

14 Jullie zijn mijn vrienden als jullie doen wat ik jullie opdraag. 15 Ik noem jullie geen knechten meer, want een knecht weet niet wat zijn meester doet ; ik noem jullie vrienden, want alles wat ik van mijn Vader heb gehoord, heb ik aan jullie bekend gemaakt. 16 Jullie hebben mij niet uitgekozen, maar ik heb jullie uitgekozen en jullie verantwoordelijk gemaakt, opdat jullie heengaan en vrucht dragen en jullie vrucht blijft. Wat jullie de Vader dan ook vragen in mijn naam, hij zal het jullie geven. 17 Dit gebied Ik u : hebt elkander lief. » (Joh 15, 9-17)

God is liefde

 » God is liefde.  «  Deze drie woordjes onthullen ons de ware aard van God. God is liefde, allereerst in zijn eigen goddelijke natuur die bestaat uit drie personen die nooit ophouden met elkaar te communiceren, die niets anders doen dan elkaar liefhebben. God heeft ons naar zijn beeld en gelijkenis geschapen. Wij zijn wezens die gemaakt zijn om lief te hebben en bemind te worden. De tragedie is juist wanneer deze liefde ontbreekt, wanneer zij slecht wordt gegeven of slecht wordt ontvangen. De media staan vol met deze liefdesverhalen die slecht beginnen of slecht eindigen…

Jezus liet ons, als een testament, twee grote bevestigingen na: « Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb Ik u liefgehad en Heb elkander lief zoals Ik u heb liefgehad ». Wat een immense waarheid! Wat een enorm geluk! Daarom kan Jezus tot zijn leerlingen zeggen : « Heb elkander lief », heb elkander lief met de liefde die jullie van de Vader ontvangen en die Ik jullie heb getoond door mijn woorden, mijn daden en mijn hele leven, inclusief mijn dood en verrijzenis.

Hoe elkaar lief te hebben ?

Op dit gebied bestaan er geen kant-en-klare recepten. De evangeliën tonen ons de liefde van de Heer voor de mensheid: zijn liefde is universeel, dat wil zeggen, zij wordt aan iedereen aangeboden zonder enige uitsluiting. Wanneer wij werkelijk liefhebben en wanneer wij weten dat wij geliefd zijn, groeien wij en voelt de ander zich gesetteld in het leven. Het is aan ons om hetzelfde te doen !

Laten we zien hoe de liefde van God komt: de Vader houdt van Jezus, Jezus houdt van ons en wij, op zijn verzoek (Evangelie), dat weerklank vindt in Johannes (Tweede lezing), proberen elkaar lief te hebben. Wij proberen dat te doen op Gods manier, zoals God zelf en zijn Zoon dat met ons hebben gedaan. Dat betekent elkaar overvloedig liefhebben, zoals Jezus deed, zelfs tot het punt van het geven van je leven als dat nodig is.

Liefhebben tot op het punt van het geven van je leven. « Dit is mijn lichaam dat gegeven wordt, mijn bloed dat vergoten wordt; doe dit ter nagedachtenis aan mij, doe dit zoals ik het doe! « De maat van de liefde is te geven zonder maat. Hebt elkander lief…. . Wie ben ik om lief te hebben ? Voor wie ben ik verantwoordelijk? Wie verwacht iets van mij ? Wat is mijn houding tegenover de mensen rondom mij, mijn familie, mijn collega’s op het werk ?

De apostel Petrus (eerste lezing) was de eerste die, samen met de Joden die hem vergezelden, verbaasd was toen hij zag dat de centurio van het koninklijk leger op zijn knieën viel en dat zelfs de heidenen de gave van de Geest in overvloed ontvingen. God geeft zonder gemeenheid, grootmoedig, overvloedig en nodigt ons uit hetzelfde te doen.

Wij zijn geroepen, met wat we zijn en waar we zijn, om te geven, om onszelf te geven en te vergeven… en om opnieuw te beginnen zonder ooit te stoppen. Moge ons hart de maat zijn van Gods hart ! En moge onze hand, indien mogelijk, dezelfde zijn ! We zullen nooit spijt hebben dat we goed zijn geweest, zelfs te goed. Maar wij zullen er altijd spijt van hebben dat wij onze hand en ons hart hebben gesloten, terwijl anderen ze hebben geopend om van ons te ontvangen. « Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb Ik u liefgehad… Heb elkander lief zoals Ik u heb liefgehad ».

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Dionysius parochie : klik hier om het artikel te lesen →  6e zondag van Pasen, jaar B

◊ R.K. Parochie Sint Maarten  : klik hier om het artikel te lesen →  6e zondag van Pasen (B)

♥  Een revolutie van liefde