Vendredi de la cinquième semaine du temps pascal

Voici ce que je vous commande : c’est de vous aimer les uns les autres

# Le Sacré-Cœur est une dévotion au cœur de Jésus-Christ, en tant que symbole de l’amour divin par lequel Dieu a pris la nature humaine et a donné sa vie pour les hommes. Cette dévotion est particulièrement présente au sein de l’Église catholique mais aussi dans l’Église anglicane et dans certaines Églises luthériennes. Elle met l’accent sur les concepts d’amour et d’adoration voués au Christ. La solennité du Sacré-Cœur a été instituée par le pape Clément XIII en 1765 et étendue à toute l’Église catholique par le pape Pie IX en 1856.

x

L’extension de cette dévotion dans l’Église catholique à partir du XVIIe siècle vient des révélations d’une visitandine de Paray-le-Monial, Marguerite-Marie Alacoque, qui affirma l’avoir reçue du Christ lui-même lors de différentes apparitions entre 1673 et 16752. Plus tard, à partir du XIXe siècle, elle provient des révélations d’une autre religieuse catholique, la mère supérieure du couvent de la congrégation du Bon Pasteur de Porto, Marie du Divin Cœur Droste zu Vischering, qui demanda au pape Léon XIII qu’il consacre le monde entier au Sacré-Cœur de Jésus. Pie XI a indiqué : « L’esprit d’expiation ou de réparation a toujours tenu le premier et principal rôle dans le culte rendu au Sacré-Cœur de Jésus ».

De l’Évangile selon Jean

12 Mon commandement, le voici : Aimez-vous les uns les autres comme je vous ai aimés. 13 Il n’y a pas de plus grand amour que de donner sa vie pour ceux qu’on aime. 14 Vous êtes mes amis si vous faites ce que je vous commande. 15 Je ne vous appelle plus serviteurs, car le serviteur ne sait pas ce que fait son maître ; je vous appelle mes amis, car tout ce que j’ai entendu de mon Père, je vous l’ai fait connaître. 16 Ce n’est pas vous qui m’avez choisi, c’est moi qui vous ai choisis et établis, afin que vous alliez, que vous portiez du fruit, et que votre fruit demeure. Alors, tout ce que vous demanderez au Père en mon nom, il vous le donnera. 17 Voici ce que je vous commande : c’est de vous aimer les uns les autres.  (Jn 15, 12-17)

Comme je vous ai aimés

C’est l’amour de Jésus vivant dans le cœur de ses disciples qui fut la source de leur amour mutuel. Il insista sur ce commandement, dont l’observation fut l’âme de la vie chrétienne : « Je vous donne un commandement nouveau : c’est de vous aimer les uns les autres. Comme je vous ai aimés, vous aussi aimez-vous les uns les autres. » (Jn 13, 34)

La mesure de l’amour qu’ils durent avoir les uns pour les autres fut dans ce mot : comme je vous ai aimés. Et Jésus expliqua  comment il le aima. Donner sa vie pour ses amis, la plus grande preuve d’amour qu’on puisse leur donner. Aussi, contempler Jésus mourant sur la croix sera toujours le meilleur moyen de se pénétrer de la grandeur de son amour. Cette parole de Jésus resta profondément gravée dans le cœur de Jean ; il la répéta, plus tard.

D’après l’apôtre Paul, Jésus  montra un amour plus grand encore, quand il voulut mourir, non seulement pour ses amis, mais pour des pécheurs. Jésus vint de dire qu’il donne sa vie pour ses amis. Puis, se tournant avec amour vers ses disciples, il ajouta :  « Vous êtes mes amis ! »  Ce fut leur dire en même temps : « Vous le prouverez, de votre côté, par l’obéissance de l’amour »

Jésus leur fit apprécier hautement ce beau mot d’ami qu’il leur donna. Et, pour cela, il leur en expliqua le sens profond. « Je ne vous appelle plus serviteurs , parce que le serviteur reste étranger aux pensées et aux projets de son maître, mais je vous ai prouvé que vous êtes mes amis, parce que je vous ai fait connaître tous les desseins de miséricorde et d’amour que mon Père m’a chargé d’accomplir pour le salut du monde. »

C’est là ce que Jésus exprima par ces termes familiers : « … toutes les choses que j’ai entendues de mon Père. » Malgré tout leur amour pour Jésus, ils ne purent jamais oublier qu’il était le Seigneur, et plus il les élevait jusqu’à lui plus ils éprouvaient le besoin de s’abaisser en sa présence. Bien que Jésus éleva ses disciples jusqu’à ce rapport intime d’amour avec lui, ils ne durent pas oublier qu’ici toute l’initiative vint de lui. : il qui les eut choisis pour leur apostolat .

Tout cela, ajouta Jésus, je le fit, afin que vous alliez librement, joyeusement, à votre œuvre et que vous puissiez porter du fruit, un fruit permanent pour la vie éternelle. Ces choses, ces paroles et ces instructions de Jésus dans lesquelles tout fut amour de sa part, il les  prodigua aux siens, afin qu’à leur tour ils s’aimèrent les uns les autres.

Il leur en fit une douce obligation, sur laquelle il insista, aussi les apôtres  comprirent-ils compris l’immense importance de cet amour mutuel qui est l’âme de L’Église dans sa communion avec Jésus.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites Web chrétiens

◊ Abbaye de Tournay : cliquez ici pour lire l’article →  Vendredi de la 5ème semaine du Temps Pascal

◊ Sensus fidelium: cliquez ici pour lire l’article →  Le vendredi de la cinquième semaine après Pâques

♥  Prédication du pasteur Marc Pernot

VIe zondag van Pasen Jaar B

Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor degenen die je liefhebt

 # Op 11 juli 2017 introduceerde paus Franciscus het aanbieden van het leven als een van de zaken in het proces van zalig- en heiligverklaring. Het motu proprio ontleent zijn titel aan de woorden van Jezus opgetekend in het Evangelie volgens Johannes: « er is geen grotere liefde dan zijn leven af te leggen voor wie men liefheeft » (Joh 15,13). Zeker, het heldhaftig offeren van het leven, ingegeven en gedragen door de naastenliefde, drukt een ware, volledige en voorbeeldige navolging van Christus uit, en daarom verdient het de bewondering die de gemeenschap der gelovigen gewoon is te reserveren voor hen die vrijwillig het martelaarschap van bloed hebben aanvaard of die de christelijke deugden op heldhaftige wijze hebben uitgeoefend.

Maiorem hac dilectionem (Latijn voor  » [Er is] geen grotere liefde « ) is een apostolische brief in de vorm van een motu proprio die op 11 juli 2017 door paus Franciscus is uitgegeven. Het introduceert het  » aanbieden van het leven  » als een van de gevallen in de procedure van zalig- en heiligverklaring. Het gaat om christenen die  » vrijwillig en vrijelijk hun leven hebben aangeboden voor anderen en in deze intentie hebben volhard tot de dood « .

Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens de Heilige Johannes

09 Zoals de Vader mij heeft liefgehad, zo heb ik u liefgehad. 10 Als jullie mijn geboden bewaren, zullen jullie in mijn liefde blijven, net zoals ik de geboden van mijn Vader heb bewaard en in zijn liefde blijf. 11 Dit heb ik u gezegd, opdat mijn blijdschap in u zij en opdat uw blijdschap vol zij. 12 Dit is mijn gebod : Hebt elkander lief, gelijk ik u liefgehad heb. 13 Groter liefde heeft niemand dan deze, dat hij zijn leven aflegt voor hen die hem liefhebben.

14 Jullie zijn mijn vrienden als jullie doen wat ik jullie opdraag. 15 Ik noem jullie geen knechten meer, want een knecht weet niet wat zijn meester doet ; ik noem jullie vrienden, want alles wat ik van mijn Vader heb gehoord, heb ik aan jullie bekend gemaakt. 16 Jullie hebben mij niet uitgekozen, maar ik heb jullie uitgekozen en jullie verantwoordelijk gemaakt, opdat jullie heengaan en vrucht dragen en jullie vrucht blijft. Wat jullie de Vader dan ook vragen in mijn naam, hij zal het jullie geven. 17 Dit gebied Ik u : hebt elkander lief. » (Joh 15, 9-17)

God is liefde

 » God is liefde.  «  Deze drie woordjes onthullen ons de ware aard van God. God is liefde, allereerst in zijn eigen goddelijke natuur die bestaat uit drie personen die nooit ophouden met elkaar te communiceren, die niets anders doen dan elkaar liefhebben. God heeft ons naar zijn beeld en gelijkenis geschapen. Wij zijn wezens die gemaakt zijn om lief te hebben en bemind te worden. De tragedie is juist wanneer deze liefde ontbreekt, wanneer zij slecht wordt gegeven of slecht wordt ontvangen. De media staan vol met deze liefdesverhalen die slecht beginnen of slecht eindigen…

Jezus liet ons, als een testament, twee grote bevestigingen na: « Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb Ik u liefgehad en Heb elkander lief zoals Ik u heb liefgehad ». Wat een immense waarheid! Wat een enorm geluk! Daarom kan Jezus tot zijn leerlingen zeggen : « Heb elkander lief », heb elkander lief met de liefde die jullie van de Vader ontvangen en die Ik jullie heb getoond door mijn woorden, mijn daden en mijn hele leven, inclusief mijn dood en verrijzenis.

Hoe elkaar lief te hebben ?

Op dit gebied bestaan er geen kant-en-klare recepten. De evangeliën tonen ons de liefde van de Heer voor de mensheid: zijn liefde is universeel, dat wil zeggen, zij wordt aan iedereen aangeboden zonder enige uitsluiting. Wanneer wij werkelijk liefhebben en wanneer wij weten dat wij geliefd zijn, groeien wij en voelt de ander zich gesetteld in het leven. Het is aan ons om hetzelfde te doen !

Laten we zien hoe de liefde van God komt: de Vader houdt van Jezus, Jezus houdt van ons en wij, op zijn verzoek (Evangelie), dat weerklank vindt in Johannes (Tweede lezing), proberen elkaar lief te hebben. Wij proberen dat te doen op Gods manier, zoals God zelf en zijn Zoon dat met ons hebben gedaan. Dat betekent elkaar overvloedig liefhebben, zoals Jezus deed, zelfs tot het punt van het geven van je leven als dat nodig is.

Liefhebben tot op het punt van het geven van je leven. « Dit is mijn lichaam dat gegeven wordt, mijn bloed dat vergoten wordt; doe dit ter nagedachtenis aan mij, doe dit zoals ik het doe! « De maat van de liefde is te geven zonder maat. Hebt elkander lief…. . Wie ben ik om lief te hebben ? Voor wie ben ik verantwoordelijk? Wie verwacht iets van mij ? Wat is mijn houding tegenover de mensen rondom mij, mijn familie, mijn collega’s op het werk ?

De apostel Petrus (eerste lezing) was de eerste die, samen met de Joden die hem vergezelden, verbaasd was toen hij zag dat de centurio van het koninklijk leger op zijn knieën viel en dat zelfs de heidenen de gave van de Geest in overvloed ontvingen. God geeft zonder gemeenheid, grootmoedig, overvloedig en nodigt ons uit hetzelfde te doen.

Wij zijn geroepen, met wat we zijn en waar we zijn, om te geven, om onszelf te geven en te vergeven… en om opnieuw te beginnen zonder ooit te stoppen. Moge ons hart de maat zijn van Gods hart ! En moge onze hand, indien mogelijk, dezelfde zijn ! We zullen nooit spijt hebben dat we goed zijn geweest, zelfs te goed. Maar wij zullen er altijd spijt van hebben dat wij onze hand en ons hart hebben gesloten, terwijl anderen ze hebben geopend om van ons te ontvangen. « Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb Ik u liefgehad… Heb elkander lief zoals Ik u heb liefgehad ».

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Dionysius parochie : klik hier om het artikel te lesen →  6e zondag van Pasen, jaar B

◊ R.K. Parochie Sint Maarten  : klik hier om het artikel te lesen →  6e zondag van Pasen (B)

♥  Een revolutie van liefde

Jeudi de la cinquième semaine du temps pascal

# L’Évangile selon Jean est le dernier des quatre Évangiles canoniques du Nouveau Testament. La tradition chrétienne l’a attribué à l’un des disciples de Jésus, l’apôtre Jean, fils de Zébédée. Selon Philippe Rolland, les premiers Pères de l’Église sont unanimes à affirmer que cet Evangile est le dernier des quatre dans le temps et qu’il a été rédigé par Jean. Ce sont en particulier, Irénée de Lyon mort en 210, Clément d’Alexandrie mort en 211, et Origène mort en 245. Sans compter Marcion mort en 160 qui n’est pas un Père de l’Église.

Cette hypothèse est aujourd’hui rejetée par la plupart des historiens, qui voient dans ce texte l’œuvre d’une « communauté johannique », à la fin du Ier siècle, dont la proximité avec les événements fait débat. Ce texte fut rédigé en grec, tout comme les trois autres évangiles canoniques, dits « synoptiques », mais il s’en démarqua par sa composition, son style poétique, sa théologie, et probablement par ses sources, ainsi que par quelques épisodes singuliers, à l’instar des Noces de Cana ou encore de la « femme adultère ».

Dans la doctrine trinitaire, l’Évangile selon Jean est le plus important en matière de christologie, car il énonce implicitement la divinité de Jésus, qu’il décrit comme le « Verbe de Dieu » incarnén.

De l’Évangile selon Jean

09 Comme le Père m’a aimé, moi aussi je vous ai aimés. Demeurez dans mon amour. 10 Si vous gardez mes commandements, vous demeurerez dans mon amour, comme moi, j’ai gardé les commandements de mon Père, et je demeure dans son amour. 11 Je vous ai dit cela pour que ma joie soit en vous, et que votre joie soit parfaite. (Jn 15, 9-11)

L’amour de Jésus pour ses disciples

Dans l’instruction que Jésus tira de la parabole du cep et des sarments, il ne parla pas de son amour pour ses disciples.  Que prouva l’insistance avec laquelle il leur recommanda de demeurer en lui, et que signifia sa promesse répétée : « Je demeurerai en vous  » Jésus,  le leur dit avec effusion. L’amour ineffable de son Père pour lui fut la mesure de son amour pour eux. Quel motif touchant de demeurer en son amour !

L’amour dont il parla ne fut pas pas leur amour pour lui, mais son amour pour eux, qu’il leur ouvrit comme une atmosphère de lumière, de vie, de paix, dans laquelle ils purent respirer, penser, aimer, agir. Ce double amour fut, de sa nature, permanent, éternel. Luther, avec ce génie pratique qui fit de sa version un livre populaire, traduisit hardiment par le présent : «Comme mon Père m’aime, moi aussi je vous aime».

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites web chrétiens

◊ Hozana : cliquez ici pour lire l’article → « Demeurez dans mon amour pour que votre joie soit parfaite

◊ Regnum Christi :cliquez ici pour lire l’article →  Demeurez dans mon amour pour que votre joie soit parfaite

♥  Une Église qui éduque par le service de l’amour !

VI воскресенье Пасхи Год Б

Нет большей любви, чем отдать свою жизнь за тех, кого любишь

# 11 июля 2017 года Папа Франциск ввел предложение жизни в качестве одного из случаев в процессе беатификации и канонизации. Название motu proprio взято из слов Иисуса, записанных в Евангелии от Иоанна: « Нет больше той любви, как отдать жизнь свою за тех, кого любишь » (Ин 15:13). Конечно, героическая жертва своей жизни, побуждаемая и поддерживаемая милосердием, выражает истинное, полное и образцовое подражание Христу, и по этой причине она заслуживает восхищения, которое сообщество верующих привыкло сохранять для тех, кто добровольно принял мученичество крови или проявил христианские добродетели на героическом уровне.

Maiorem hac dilectionem (лат. « Нет большей любви ») – это апостольское послание в форме motu proprio, изданное 11 июля 2017 года Папой Франциском. Оно вводит « жертвование жизни » как один из случаев в процедуре беатификации и канонизации. Это касается христиан, которые « добровольно и свободно предложили свою жизнь за других и упорствовали в этом намерении до самой смерти ».

Из Евангелия Иисуса Христа от Святого Иоанна

09 Как возлюбил Меня Отец, так и Я возлюбил вас. 10 Если заповеди Мои соблюдете, пребудете в любви Моей, как и Я соблюл заповеди Отца Моего и пребываю в любви Его. 11 Сие сказал Я вам, чтобы радость Моя была в вас, и чтобы радость ваша была полна. 12 Сия есть заповедь Моя: любите друг друга, как Я возлюбил вас. 13 Нет больше той любви, как если кто положит душу свою за любящих его.

14 Вы друзья Мои, если исполняете то, что Я заповедую вам. 15 Я уже не называю вас рабами, потому что раб не знает, что делает господин его; а называю вас друзьями, потому что все, что Я слышал от Отца Моего, то сделал вам известно. 16 Не вы Меня избрали, а Я вас избрал и поставил вас ответственными, дабы вы шли и приносили плод, и плод ваш пребывал. Тогда, чего ни попросите у Отца во имя Мое, даст вам. 17 Сие заповедую вам: любите друг друга. »  (Ин 15, 9-17)

Бог есть любовь

« Бог есть любовь. »  Эти три маленьких слова открывают нам истинную природу Бога. Бог есть любовь, прежде всего, в своей собственной божественной природе, состоящей из трех личностей, которые никогда не перестают общаться друг с другом, которые не делают ничего, кроме как любят друг друга. Бог создал нас по своему образу и подобию. Мы созданы для того, чтобы любить и быть любимыми.

Трагедия происходит именно тогда, когда этой любви не хватает, когда она плохо дается или плохо принимается. Средства массовой информации полны таких историй любви, которые плохо начинаются или плохо заканчиваются… Иисус оставил нам в качестве завещания два великих утверждения : « Как возлюбил Меня Отец, так и Я возлюбил вас » и « Любите друг друга, как Я возлюбил вас ». Какая огромная истина !

Какое огромное счастье ! Вот почему Иисус может сказать Своим ученикам : « Любите друг друга », любите друг друга той любовью, которую вы получаете от Отца и которую Я показал вам Своими словами, Своими поступками и всей Своей жизнью, включая Мою смерть и воскресение.

Как полюбить друг друга ?

В этой области не существует готовых рецептов. Евангелия показывают нам любовь Господа к человечеству: Его любовь универсальна, то есть она предлагается всем без исключения. Когда мы по-настоящему любим и знаем, что нас любят, мы растем, а другой человек чувствует себя устроенным в жизни. Мы должны делать то же самое !

Давайте посмотрим, как любовь исходит от Бога: Отец любит Иисуса, Иисус любит нас, а мы, по Его просьбе (Евангелие), которую повторяет Иоанн (Второе чтение), стараемся любить друг друга. Мы стараемся делать это по-Божьи, как Сам Бог и Его Сын делали это с нами. Это значит любить друг друга обильно, как это делал Иисус, даже до такой степени, чтобы отдать свою жизнь, если это необходимо.

Любить до такой степени, чтобы отдать свою жизнь. « Сие есть тело Мое отданное, кровь Моя пролитая; сие творите в память обо Мне, сие творите, как Я творю ! « Мера любви – отдавать без меры. Любить друг друга…. . Кто я такой, чтобы любить? За кого я несу ответственность ? Кто ожидает от меня чего-то ? Каково мое отношение к окружающим меня людям, к моей семье, к моим коллегам по работе ?

Апостол Петр (первое чтение) первым вместе с сопровождавшими его иудеями был поражен тем, что сотник царской армии пал на колени и что даже язычники получили дар Духа в изобилии. Бог дает без скупости, щедро, обильно и призывает нас делать то же самое.

Мы призваны, с тем, что мы есть и где мы находимся, отдавать, отдавать себя, прощать… и начинать снова, никогда не останавливаясь. Пусть наше сердце будет мерой Божьего сердца ! И пусть наша рука, если возможно, будет такой же ! Мы никогда не пожалеем о том, что были хорошими и даже слишком хорошими. Но мы всегда будем жалеть о том, что закрыли свою руку и сердце, когда другие открыли их, чтобы принять от нас. « Как возлюбил Меня Отец, так и Я возлюбил вас… Любите друг друга, как Я возлюбил вас ».

Диакон Мichel Houyoux

Ссылки на другие христианские сайты

◊ Православие.Россия  : Нажмите здесь, чтобы прочитать статью →    «Бог есть любовь»
◊ Church of Jesus Christ : Нажмите здесь, чтобы прочитать статью → “Бог есть любовь”

♥  Бог есть Любовь. Протоиерей Николай Соколов.