Jeudi de la treizième semaine du Temps Ordinaire — Année Impaire de la férie

Les foules rendirent gloire à Dieu qui a donné un tel pouvoir aux hommes

# Jésus de Nazareth est un Juif de Galilée, né entre l’an 7 et l’an 5 av. J.-C.. Il apparaît dans le cercle de Jean le Baptiste avant de s’engager, entouré de quelques disciples, dans une courte carrière de prédication itinérante de deux à trois ans, essentiellement en Galilée, en pratiquant guérisons et exorcismes. Il suscita engouement et ferveur, s’attirant la méfiance des autorités politiques et religieuses, avant d’être arrêté, condamné et crucifié vers l’an 30 à Jérusalem pendant la fête juive de la Pâque, sous l’administration du préfet Ponce Pilate.

x

L’annonce de sa résurrection par ses disciples, qui le reconnurent comme le Messie et transmirent son histoire et ses enseignements, donna naissance au christianisme. Pour les chrétiens, Jésus-Christ est le Fils de Dieu, le Messie annoncé dans l’Ancien Testament et envoyé aux hommes pour les sauver. Dans l’islam, Jésus de Nazareth, appelé ʿĪsā, est considéré comme un prophète majeur.

x

Le retentissement de son message, transmis par les différentes Églises chrétiennes, et les interprétations auxquelles il donna lieu, influencèrent différentes cultures et civilisations au cours de l’Histoire. Il inspira une importante production théologique, littéraire et artistique. Sa naissance fut prise comme origine conventionnelle des calendriers julien — depuis le VIe siècle — et grégorien, et le dimanche, devenu jour de repos hebdomadaire en célébration de sa résurrection, adopté au-delà de la chrétienté.

x

Cette importance contraste avec la brièveté de sa prédication et le peu de traces historiques conservées à son sujet, essentiellement au travers de la littérature néotestamentaire. Ainsi, lorsqu’il aborda la question de Jésus de Nazareth, l’historien sut qu’il ne fut nullement en mesure de révéler ce qui fut fait ou ce qui fut dit par Jésus. « Jésus » est un prénom courant dans la Palestine du Ier siècle : il est le sixième nom masculin le plus fréquent à cette époque.

x

Il fut attesté pour Jésus Ben Sira, l’auteur du Siracide, pour un fils d’Éliézer dans l’Évangile selon Lucv ou encore pour Barabbas, le chef de guerre libéré par Ponce Pilate selon certaines versions de l’Évangile selon Matthieu. L’historien juif Flavius Josèphe mentionna vingt individus prénommés de la sorte, dont une dizaine à l’époque de Jésus de Nazareth. On trouve plusieurs fois l’expression « Fils de l’homme » que s’attribua Jésus lui-même dans les évangiles.

x

Elle se trouve précédemment dans la littérature hébraïque, dans le Livre des Psaumes, où elle désigne l’homme ordinaire. Chez le prophète Ezechiel, le Fils de l’homme définit la fonction prophétique. Dans le Livre de Daniel, elle s’applique au statut messianique v 2.

x

De l’évangile selon Matthieu

x1 Jésus monta en barque, refit la traversée, et alla dans sa ville de Capharnaüm. 02 Et voici qu’on lui présenta un paralysé, couché sur une civière. Voyant leur foi, Jésus dit au paralysé : « Confiance, mon enfant, tes péchés sont pardonnés. » 03 Et voici que certains parmi les scribes se disaient : « Celui-là blasphème. »

04 Mais Jésus, connaissant leurs pensées, demanda : « Pourquoi avez-vous des pensées mauvaises ? 05 En effet, qu’est-ce qui est le plus facile ? Dire : “Tes péchés sont pardonnés”, ou bien dire : “Lève-toi et marche” ? 06 Eh bien ! pour que vous sachiez que le Fils de l’homme a le pouvoir, sur la terre, de pardonner les péchés.  Jésus s’adressa alors au paralysé – lève-toi, prends ta civière, et rentre dans ta maison.» 07 Il se leva et rentra dans sa maison. 08 Voyant cela, les foules furent saisies de crainte, et rendirent gloire à Dieu qui a donné un tel pouvoir aux hommes. » (Mt 9, 1-8)

Guérison d’un paralytique

Avant tout, la foi du paralytique, mais aussi la foi de ceux qui le lui apportaient et qui montraient ainsi que déjà cette foi était « opérante par la charité ». C’était là la préparation nécessaire à la guérison et au pardon. D’abord des paroles pleines de compassion et d’encouragement : « Prends courage, mon enfant « . Puis, un bienfait infiniment plus grand pour le malade que la guérison qu’il venait demander :  » Tes péchés sont pardonnés ».

D’après les autres synoptiques, il n’y avait pas là uniquement, comme adversaires, les scribes, mais aussi des pharisiens, et sur les derniers, venus ensemble de divers lieux pour épier. Comment ces adversaires pouvaient-ils voir, dans le pardon prononcé par Jésus, un blasphème ? Il leur paraissait que Jésus usurpait un attribut divin. Dans Marc et Luc les contradicteurs complétèrent leur pensée : « Qui peut pardonner les péchés, sinon Dieu seul » ?

Et dans l’ignorance où ils étaient de la personne de Jésus, ils avaient raison. Quand plus tard Jésus autorisa ses disciples à pardonner les péchés, il leur délégua un pouvoir qu’il exerça, lui, directement, et ils ne purent, eux.  Jésus fut le seul homme qui eut le pouvoir de connaître ou de voir les pensées des autres. Ce n’était pas seulement l’effet d’une pénétration naturelle de son esprit, mais un pouvoir divin semblable à celui par lequel il faisait des miracles.

C’étaient là précisément les mauvaises choses que les adversaires avaient dans leurs cœurs, des pensées d’incrédulité et d’inimitié qui leur faisaient voir un blasphème dans la plus émouvante manifestation de la miséricorde de Dieu.  Pardonner ou guérir sont impossibles à l’homme et aisés pour Dieu car l’un et l’autre exigent la puissance divine. Mais les scribes pensaient : « Voilà un paralytique qui vient chercher la guérison, et on lui dit : Tes péchés te sont pardonnés » ; cela est bien facile, en même temps que blasphématoire ; mais le guérir !

Même sur la terre, avant le jugement éternel, même sous sa forme de serviteur, Jésus a le pouvoir de pardonner : « Toute puissance lui est donnée au ciel et sur la terre ». Cette parole respire l’origine céleste de celui qui la prononce (Bengel)

La profonde impression que la foule reçut de ce miracle fut rendue par l’étonnement. Aux hommes n’est pas une expression générique pour Jésus ; mais la foule regarda avec raison tous les pouvoirs de Jésus comme conférés, en lui à l’humanité entière. Jésus passant devant le bureau des péages, appela Matthieu à le suivre, ce qu’il fit aussitôt. Il invita Jésus pour un repas, et, avec lui, beaucoup de péagers et de gens mal famés.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites web chrétiens

◊ père Gilbert Adam : cliquez ici pour lire l’article → Jeudi de la 13^e semaine, année impaire

◊ Paroisse catholique de saint Cloud (France) : cliquez ici pour lire l’article →   Les  jeudis du jardin du curé

♥  Homélie du Père Santiago Martín FM : « Christ : chemin de Vie et Vérité »

Veertiende Zondag in de Gewone Tijd – Jaar B

ls hij niet de zoon van de timmerman ?

# Jozef is een joodse figuur die voor het eerst voorkomt in het Evangelie volgens Mattheüs en in het Evangelie volgens Lucas: deze passages zijn waarschijnlijk later toegevoegd en worden de zuigelingsevangeliën van Jezus genoemd (Mt 1,18 en Lc 2,3). Josephus komt ook voor in een latere tekst, het Evangelie van Jacobus, samengesteld in het midden van de tweede eeuw; deze versie is in sommige opzichten onverenigbaar met die van de canonieke Evangeliën.

Volgens de Synoptische Evangeliën, en vervolgens volgens christelijke auteurs en vooral de Kerkvaders, is Jozef een verre afstammeling van Abraham en koning David (Mt 1,1-17) uit de stam van Juda. Hij was verloofd met Maria toen zij zwanger werd door toedoen van de Heilige Geest. Vervolgens trouwde hij met Maria en werd, door het kind te aanvaarden, de adoptiefvader van Jezus, die aldus behoorde tot zijn geslacht, dat van David.

De Synoptische Evangeliën leggen de nadruk op dit punt, omdat voor hen Jezus « de Messias, de zoon van David » is. Jozef wordt voorgesteld als een  » rechtvaardig man  » die Maria en haar kind aanvaardde na de boodschap van de Engel des Heren (God). Controversiële Joodse teksten zoals de gecensureerde passages van de Talmoed of de Toledot Yeshu stellen Jezus voor als buitenechtelijk geboren.

In Mt 13,55 wordt van Jozef gezegd dat hij een « timmerman » was, hoewel het niet duidelijk is of deze term in zijn oorspronkelijke betekenis moet worden opgevat of als een « wijze man ». Jozef wordt voor het laatst genoemd tijdens de pelgrimstocht van de familie naar Jeruzalem, wanneer Jezus, twaalf jaar oud, in de tempel wordt aangetroffen (Lc 2, 41-50).

De christelijke traditie en sommige historische critici hebben hieruit afgeleid dat hij stierf voordat Jezus in het openbare leven trad. Jozef wordt in de orthodoxe traditie « Jozef de verloofde (van Maria) » genoemd of meer algemeen « de heilige Jozef ». Hij is een figuur van de christelijke traditie geworden. De maand maart is aan hem gewijd, met name op 19 maart, wanneer hij door de gehele katholieke kerk wordt gevierd.

1 mei is gewijd aan de heilige Jozef, de arbeider. De Katholieke Kerk neemt een mondelinge traditie over, die in verband wordt gebracht met Hiëronymus van Stridon, die verhaalt dat Jozef zich aan God had toegewijd voordat hij de Maagd Maria ontmoette, en aldus verklaart dat de termen « broers en zusters » van Jezus, die in de Evangeliën worden genoemd, moeten worden opgevat als naaste neven door bloedverwantschap, genegenheid en verwantschap, volgens het gebruik van deze woorden.

De Orthodoxe Kerk leert dat Jozef weduwnaar was toen hij zich verloofde met Maria; er wordt gezegd dat hij kinderen uit zijn eerste huwelijk had, waaronder Jacobus de Rechtvaardige. Deze traditie is gebaseerd op het evangelie van Jakobus, waarin staat dat Maria door haar ouders aan de Heer is gewijd (Prot. Jakobus 4,1) en dat een priester Jozef beveelt met haar te trouwen, ondanks zijn tegenzin : « Ik heb kinderen, ik ben een oude man, en zij is een heel jong meisje. Zal ik niet het lachertje van de kinderen Israëls worden ?  » (Spreuken 9, 1-2).

Uit het Evangelie volgens Marcus

01 BEGIN VAN HET GOSPEL van Jezus, Christus, Zoon van God. 02 In de profeet Jesaja staat geschreven : « Zie, Ik zend mijn boodschapper vóór u uit, om uw weg te openen. 03 De stem van iemand die roept in de woestijn: Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht. 04 Toen verscheen Johannes, de doper, in de woestijn. Hij verkondigde een doopsel van bekering voor de vergeving van zonden.

05 Geheel Judea en al de inwoners van Jeruzalem kwamen tot hem en lieten zich door hem dopen in de Jordaan, terwijl zij openlijk hun zonden erkenden. 06 Johannes was gekleed in kameelhaar, met een leren gordel om zijn middel, en hij at sprinkhanen en wilde honing. (Mc 1, 1-6)

Een profeet wordt alleen in zijn eigen land veracht

In de eerste lezing is de profeet Ezechiël door de Heer geroepen om het Woord van God in zijn kracht te laten openbaren. Maar hij wordt er bij voorbaat voor gewaarschuwd dat hij te maken zal krijgen met een opstandig gebroed: Ik hoorde de Heer tot mij spreken en zeggen : « Mensenkind, ik zend u naar de kinderen Israëls, naar dit opstandige volk dat tegen mij in opstand is gekomen.  « (Ez 2, 2)

In de tweede lezing doet Paulus ook deze ontdekking, die zijn leven totaal heeft veranderd. De zwakheden van de apostel benadrukken de kracht van God die in hem werkt. Zoals alle profeten werd hij totaal afhankelijk van het Woord van God. Zijn droevige mislukking in Athene weerhield hem er niet van aan de Korinthiërs te schrijven : « Ik aanvaard zwakheid, beledigingen, dwang, vervolgingen en pijnlijke situaties met heel mijn hart voor Christus. Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk.   « (2Ko 12, 10)

En het evangelie van vandaag toont ons Jezus die geconfronteerd wordt met een mislukking in zijn bediening. Hij is te bekend. De mensen van Nazareth, zijn dorp, hebben hun kindertijd met hem doorgebracht; hij heeft zijn beroep als timmerman uitgeoefend bij Jozef ; sommigen van hen hebben zeker baat gehad bij zijn werk en zijn diensten. Zeer dicht bij de mensen, was hij ook zeer dicht bij God. Dit blijkt uit zijn wonderen en uit zijn toespraken. Voor de mensen van Nazareth is dit iets totaal nieuws.

Zij ontdekken in hem iemand die begint te spreken en te handelen in de naam van God.  Wie denkt hij wel dat hij is ? Zijn landgenoten kunnen deze verandering niet aanvaarden. Zij hebben de heiligheid, verborgen in zijn dagelijks leven, niet ontdekt. Het is voor hen niet mogelijk. Dit evangelie roept ons op om een nieuwe stap te zetten op de weg naar bekering; wij worden allen uitgenodigd om uit onze zekerheden te stappen

Geloof is niet in de eerste plaats een kwestie van kennis, het is vooral een voortdurende vraag : « Wie is Jezus voor mij ? »  Het antwoord zal gegeven worden aan de voet van het kruis door de Romeinse centurio : « Waarlijk, deze man was de Zoon van God.  »

Christus wil ons bereiken. En Hij zet de juiste mensen op ons pad : een buur, een collega, een bejaarde of een jongere, eenvoudige mensen. Het is door hen dat God ons komt uitdagen. Zullen wij in hen mensen kunnen zien die door God gezonden zijn ? Wanneer God tot ons wil spreken, gaat Hij niet op zoek naar iemand aan de andere kant van de wereld.

En wijzelf worden gezonden naar de mensen om ons heen, onze families, onze dorpen en onze buurten. We kunnen te maken krijgen met spot of onverschilligheid. Maar net als de profeet Ezechiël zijn wij niet gezonden om mensen tot geloof te brengen, maar om het Woord van God te spreken. Pas op, het belangrijkste is misschien niet om te slagen ! « God vraagt ons niet om te slagen, maar om te werken.  « (St. Johannes Chrysostom)

Laten we de Heer vragen ons te bevrijden van zekerheden die te diep geworteld zijn. Zij verhinderen ons de Heer te erkennen en lief te hebben. En bovenal, verhinderen ze ons Hem lief te hebben. Aan het einde van de mis zullen wij worden uitgezonden als getuigen van het Evangelie. Moge de Heer ons de genade geven om ontmoediging te overwinnen, kritiek te verdragen, pijnlijke situaties te doorstaan. Het is belangrijk te weten hoe te herstellen na een mislukking.  Wij hebben vertrouwen in Jezus, de meester van de zending, die handelt door hen die Hij zendt.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Prekende (Belgïe) : klik hier om het artikl te lesen →  14e zondag door het jaar B – 2021

◊  Hagenpreken: klik hier om het artikl te lesen →   Preek op de veertiende zondag door het jaar B

♥  De Profet Jesaja