Maandag van de Zesentwintigste Week van de Gewone Tijd -Jaar B

# Let the Little Children Come to Me (oorspronkelijke titel: Suffer the Little Children) is een kort verhaal van Stephen King dat in 1972 voor het eerst werd gepubliceerd in het maandblad Cavalier, en later werd herdrukt in de bloemlezing Territories of Unrest in 1991 en in de bundel Dreams and Nightmares in 1993. Vanaf de vierde eeuw tot de achtste eeuw werden zeven concilies « oecumenisch » genoemd omdat alle bisschoppen daartoe waren opgeroepen, hoewel aan de eerste vijf concilies weinig Latijnse of westerse bisschoppen deelnamen.

Niet alle oecumenische concilies hebben dezelfde leerstellige betekenis. Volgens Bernard Sesboüé is het Concilie van Efeze (dat door sommige kerken niet wordt aanvaard, de zogenaamde twee concilies, d.w.z. de eerste twee concilies: het Concilie van Nicea en het Concilie van Constantinopel) « het eerste concilie dat een blijvende verdeeldheid teweegbrengt. Thans bestaat er een Assyrische Kerk van het Oosten50 , die er in 1975 van afzag zich « Nestoriaanse » te noemen.

De evolutie in de formulering van de dominante dogmatische stromingen kan schematisch als volgt worden samengevat: Als de vergoddelijkende Verlosser is Christus zelf God, consubstantiëel met God: Dit is de definitie van het Concilie van Nicea (325), dat zich verzet tegen de christologie van Arius; hij is de totale mens, consubstantiëel met ieder van ons, dat is de definitie van het Concilie van Constantinopel (381), dat zich verzet tegen de christologie van Apollinaris; mens en God, toch is hij één, niet verdeeld, dit is de definitie van het Concilie van Efese (431), dat zich verzet tegen de Christologie van Nestorius; hij blijft « twee » tegelijk, mens en God, zonder verwarring of opslorping, dit is de definitie van het Concilie van Chalcedon (451), dat zich verzet tegen de Christologie van Eutyches

Katholieken en orthodoxen van de zeven concilies vieren Jezus Christus als zowel ware mens als ware God, de tweede persoon van de Drie-eenheid. Voor de oosterse christenen ligt de christologie soms iets anders en is de situatie vrij complex, afhankelijk van het aantal concilies dat deze kerken erkennen: de orthodoxe Kerken van Byzantijnse oorsprong of Kerken van de zeven concilies; de Kerken van de twee concilies die, in navolging van Nestorius, vasthouden aan het verschil tussen menselijkheid en goddelijkheid in Christus, tot op het punt dat zij twee personen, de ene goddelijk, de andere menselijk, naast elkaar in Hem opriepen ; Al deze Oosterse Kerken en de Katholieke Kerk erkennen het Concilie van Nicea en Constantinopel, en het Credo, of de Trinitaire geloofsbelijdenis, die daaruit is voortgekomen. Ook de kerken die lid zijn van de Wereldraad van Kerken erkennen de Drie-eenheid.

Uit het Evangelie van Lucas

46 Onder de discipelen ontstond een discussie over de vraag wie de grootste van hen was. 47 Maar Jezus, die wist welke discussie er in hun harten gaande was, nam een kind en zette het naast zich 48 en zei tegen hen: « Wie dit kind in mijn naam verwelkomt, verwelkomt Mij. En wie mij verwelkomt, verwelkomt degene die mij gestuurd heeft. Want de minste van jullie allen is de grootste.

49 Johannes, een van de Twaalf, zeide tot Jezus: Meester, wij hebben iemand gezien, die in uwen naam demonen uitdreef; wij hebben hem tegengehouden, omdat hij niet met ons naar u wandelt. » 50 Jezus antwoordde : « Verhindert hem niet; wie niet tegen u is, is voor u. » (Lc 9, 46-50)

Wie is de grootste ?

  »Nu ontstond er een discussie onder hen over wie van hen de grootste was. (Lc 9,46) Marcus vertelt meer in detail over de oorsprong van deze discussie, terwijl Matteüs een vollediger verslag geeft van Jezus’ onderricht hierin. Jezus had, volgens Marcus, gemerkt dat er onderweg onenigheid was ontstaan tussen de discipelen, en toen zij bij het huis aankwamen, vroeg hij hen daarnaar.

In Mattheüs stelt Jezus eerst dit kleine kind voor als een type van nederigheid, wat Jezus’ gedachte was. Mattheüs, Marcus en Lucas kwamen samen in deze tweede gedachte, dat wie nederig en moreel intelligent genoeg was om te weten hoe zo’n klein kind met liefde te achten en te ontvangen, in de naam van Jezus, hem ontving en, in hem, Degene die hem gezonden had.

« Maar Jezus zeide tot hem: Verhindert hem niet, want wie niet tegen u is, is voor u. (Lc 9,50) Jezus stelde zichzelf buiten vraag en sprak alleen over zijn discipelen, tot wie hij zei: « Wie niet met mij is, is tegen mij. Alleen Jezus kon dit laatste in absolute zin toepassen, want in zijn aanwezigheid was er geen neutraliteit mogelijk. Zijn discipelen moesten tevreden zijn met het eerste en toegeven dat zij die niet tegen hen waren, voor hen waren.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊  Mens en samenleving (Nederland) : klik hier om het artikel te lesen → Jezus en de kinderen: Laat de kinderen tot mij komen

◊ Youtube : klik hier om de video te zien →Levensverhaal van jezus, voor de kinderen

 

♥   Lisa van der Linden :  » – Laat de kinderen tot mij komen – De Wijngaard Barendrecht »