Tweede zondag van de advent in het jaar B

# Johannes de Doper, wiens geboortenaam Yohanan is, is een belangrijke figuur in het christendom en de islam. Historisch gezien is zijn bestaan gedocumenteerd door een passage in Flavius Josephus. Hij was een Joodse prediker ten tijde van Jezus van Nazareth. In het Evangelie van Johannes bevindt de bediening van de Doper zich aan de oevers van de Jordaan en in Betanië aan de andere kant van de Jordaan.

Jezus woonde een tijdlang in zijn gezelschap en rekruteerde daar zijn eerste apostelen. In de synoptische evangeliën wordt het begin van Jezus’ bediening gesynchroniseerd met de gevangenneming van Johannes. Het publiek van deze apocalyptische profeet bleef groeien en lokte zelfs de reactie van Herodes Antipas uit, die, toen hij zag hoe hij zijn volgelingen om zich heen verzamelde, vreesde dat hij een revolutie zou ontketenen.

In de synoptische evangeliën wordt de Doper gedood omdat hij kritiek had geuit op het huwelijk van Antipas met Herodias. In het christendom is Johannes de Doper de profeet die de komst van Jezus van Nazareth aankondigt. Hij doopte hem aan de oever van de Jordaan en liet enkele van zijn discipelen achter om hem te vergezellen. In de Synoptici wordt hij afgeschilderd als de voorloper van de Messias, die veel kenmerken gemeen heeft met de profeet Elia. Zijn gedenkdag is 24 juni, waarop zijn geboorte wordt herdacht, en 29 augustus, waarop zijn onthoofding wordt herdacht.

Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens Marcus

Het begin van het Evangelie van Jezus Christus, de Zoon van God. Zo staat het geschreven in de profeet Jesaja : « Zie, Ik zend mijn boodschapper voor u uit om de weg te openen. Het is de stem van iemand die roept in de woestijn: Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht. » Toen verscheen Johannes de Doper in de woestijn. Hij verkondigde een doopsel van bekering tot vergeving van zonden.

Heel Judea, alle inwoners van Jeruzalem, kwamen naar hem toe en lieten zich door hem dopen in de Jordaan en beleden openlijk hun zonden.  Johannes was gekleed in kamelenhaar en had een leren gordel om zijn middel ; hij voedde zich met sprinkhanen en wilde honing. Hij verkondigde : « Zie, achter mij staat hij die machtiger is dan ik ; ik ben niet waardig mij te verwaardigen de riem van zijn sandalen los te maken; ik heb u gedoopt met water ; hij zal u dopen met de Heilige Geest. »

 Bereid de weg van de Heer Christus zal komen als de Heer van kracht en de Herder van zachtmoedigheid : « Zie, de Heer God, hij komt met kracht. Als een herder leidt hij zijn kudde, zijn arm verzamelt de lammeren, hij draagt ze naar zijn hart ».

 Ongetwijfeld laat hij ons nog steeds wachten : « De Heer is niet traag met het vervullen van zijn belofte ; hij is geduldig met jullie, want hij laat niet toe dat sommigen afdwalen, maar wil dat allen de tijd krijgen om zich te bekeren ». Het belangrijkste was om de weg voor te bereiden door hun leven te veranderen. In de woestijn riep een stem : « Bereid de weg voor de Heer, maak zijn paden recht. » De Heer komt, wij moeten een weg voor hem bereiden.

 Dit beeld van de weg vinden we overal in de Bijbel terug. Paden en wegen zijn een onmisbare schakel tussen volkeren en beschavingen: ze stellen mensen in staat om van de ene plaats naar de andere te komen en elkaar te ontmoeten. De woestijn die getransformeerd moet worden is die van het sociale en religieuze onbehagen van mensen, het is die van eenzaamheid, ook die van het gebrek aan respect voor de menselijke waardigheid. In de woestijn verkondigde Johannes de Doper een doopsel van bekering tot vergeving van zonden; hij spaarde zijn toehoorders niet. (Mc 1, 1-8)

 Maak de paden van de Heer recht

 Heb jij hetzelfde gedaan ? Doe nu het tegenovergestelde. Stop met het kwade dat je hebt gedaan. Het goede dat je niet hebt gedaan, begin het te doen. Bewerk ! Verander ! Vlak voor Kerstmis worden we uitgenodigd om het sacrament van verzoening te ontvangen voor de vergeving van onze zonden. Laten we ons vanaf nu voorbereiden om deze benadering serieus, volwassen en verantwoordelijk te nemen. 

En laten we, net als de menigte die naar de Jordaan kwam, beginnen met het belijden van onze zonden : «Heer, open mijn ogen !»

De komst van Jezus moet voor iedereen worden voorbereid. Laten we beginnen met alles wat in strijd is met God uit ons leven te schrappen, laten we leren om anderen niet te veroordelen, zelfs als ze slechte daden hebben begaan. Door hen af te wijzen, wijzen we Gods liefde voor hen af. Soms veroordelen en beschuldigen we in naam van de waarheid. Deze aanpak is vaak hypocriet en biedt geen uitweg, vooral niet voor de slachtoffers.

 Laten we dit proberen te begrijpen : Elke zondaar is een persoon die God wil redden ! Ware bekering moet hand in hand gaan met het getuigenis van ons leven. Johannes de Doper heeft de komst van de Heer aangekondigd en voorbereid. Net als hij moeten ook wij onze handen uit de mouwen steken om een rechtvaardiger en broederlijker wereld op te bouwen. Maar als geloofsgetuigen mogen we nooit de woorden van het evangelie vergeten : « Hij die na ons komt, die wij verkondigen, is machtiger dan wij. »

Deze voorbereiding op Kerstmis stuurt ons terug naar anderen. Het is een oproep om in onze gezinnen te getuigen van ons geloof. We geven deze viering een religieuze dimensie. Het kerstfeest dat we als gezin beleven kan alleen echt slagen als we het van tevoren voorbereiden. Niemand wacht tot het laatste moment met het versturen van uitnodigingen en het voorbereiden van cadeautjes. Wat als we minstens zoveel energie zouden steken in de voorbereiding op de komst van Jezus ?

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites op het internet

◊ Kinderwoorddienst: klik hier om het artikel te lezen → 2e zondag van de Advent jaar B 2023

◊ † Pater Jan Hendriks : Klik hier om het artikel te lezen → 2e Zondag van de Advent jaar B – Moed gevraagd!

◊ Video Pater Emilio Platti → https://youtu.be/0SSsBVgxA7k

Tweede zondag van de advent in het jaar B

 

# Johannes de Doper, wiens geboortenaam Yohanan is, is een belangrijke figuur in het christendom en de islam. Historisch gezien is zijn bestaan gedocumenteerd door een passage in Flavius Josephus. Hij was een Joodse prediker ten tijde van Jezus van Nazareth. In het Evangelie van Johannes bevindt de bediening van de Doper zich aan de oevers van de Jordaan en in Betanië aan de andere kant van de Jordaan.

Jezus woonde een tijdlang in zijn gezelschap en rekruteerde daar zijn eerste apostelen. In de synoptische evangeliën wordt het begin van Jezus’ bediening gesynchroniseerd met de gevangenneming van Johannes. Het publiek van deze apocalyptische profeet bleef groeien en lokte zelfs de reactie van Herodes Antipas uit, die, toen hij zag hoe hij zijn volgelingen om zich heen verzamelde, vreesde dat hij een revolutie zou ontketenen.

In de synoptische evangeliën wordt de Doper gedood omdat hij kritiek had geuit op het huwelijk van Antipas met Herodias. In het christendom is Johannes de Doper de profeet die de komst van Jezus van Nazareth aankondigt. Hij doopte hem aan de oever van de Jordaan en liet enkele van zijn discipelen achter om hem te vergezellen. In de Synoptici wordt hij afgeschilderd als de voorloper van de Messias, die veel kenmerken gemeen heeft met de profeet Elia. Zijn gedenkdag is 24 juni, waarop zijn geboorte wordt herdacht, en 29 augustus, waarop zijn onthoofding wordt herdacht.

Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens Marcus

Het begin van het Evangelie van Jezus Christus, de Zoon van God. Zo staat het geschreven in de profeet Jesaja : « Zie, Ik zend mijn boodschapper voor u uit om de weg te openen. Het is de stem van iemand die roept in de woestijn: Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht. » Toen verscheen Johannes de Doper in de woestijn. Hij verkondigde een doopsel van bekering tot vergeving van zonden. Heel Judea, alle inwoners van Jeruzalem, kwamen naar hem toe en lieten zich door hem dopen in de Jordaan en beleden openlijk hun zonden.

 Johannes was gekleed in kamelenhaar en had een leren gordel om zijn middel; hij voedde zich met sprinkhanen en wilde honing. Hij verkondigde : « Zie, achter mij staat hij die machtiger is dan ik; ik ben niet waardig mij te verwaardigen de riem van zijn sandalen los te maken; ik heb u gedoopt met water ; hij zal u dopen met de Heilige Geest. » Bereid de weg van de Heer Christus zal komen als de Heer van kracht en de Herder van zachtmoedigheid : « Zie, de Heer God, hij komt met kracht. Als een herder leidt hij zijn kudde, zijn arm verzamelt de lammeren, hij draagt ze naar zijn hart ».

Ongetwijfeld laat hij ons nog steeds wachten : « De Heer is niet traag met het vervullen van zijn belofte ; hij is geduldig met jullie, want hij laat niet toe dat sommigen afdwalen, maar wil dat allen de tijd krijgen om zich te bekeren ». Het belangrijkste was om de weg voor te bereiden door hun leven te veranderen. In de woestijn riep een stem : « Bereid de weg voor de Heer, maak zijn paden recht. » De Heer komt, wij moeten een weg voor hem bereiden.

 Dit beeld van de weg vinden we overal in de Bijbel terug. Paden en wegen zijn een onmisbare schakel tussen volkeren en beschavingen: ze stellen mensen in staat om van de ene plaats naar de andere te komen en elkaar te ontmoeten. De woestijn die getransformeerd moet worden is die van het sociale en religieuze onbehagen van mensen, het is die van eenzaamheid, ook die van het gebrek aan respect voor de menselijke waardigheid. In de woestijn verkondigde Johannes de Doper een doopsel van bekering tot vergeving van zonden; hij spaarde zijn toehoorders niet. (Mc 1, 1-8)

 Maak de paden van de Heer recht

 Heb jij hetzelfde gedaan ? Doe nu het tegenovergestelde. Stop met het kwade dat je hebt gedaan. Het goede dat je niet hebt gedaan, begin het te doen. Bewerk ! Verander ! Vlak voor Kerstmis worden we uitgenodigd om het sacrament van verzoening te ontvangen voor de vergeving van onze zonden. Laten we ons vanaf nu voorbereiden om deze benadering serieus, volwassen en verantwoordelijk te nemen. 

En laten we, net als de menigte die naar de Jordaan kwam, beginnen met het belijden van onze zonden : «Heer, open mijn ogen !» De komst van Jezus moet voor iedereen worden voorbereid. Laten we beginnen met alles wat in strijd is met God uit ons leven te schrappen, laten we leren om anderen niet te veroordelen, zelfs als ze slechte daden hebben begaan.

Door hen af te wijzen, wijzen we Gods liefde voor hen af. Soms veroordelen en beschuldigen we in naam van de waarheid. Deze aanpak is vaak hypocriet en biedt geen uitweg, vooral niet voor de slachtoffers. Laten we dit proberen te begrijpen : Elke zondaar is een persoon die God wil redden ! Ware bekering moet hand in hand gaan met het getuigenis van ons leven. Johannes de Doper heeft de komst van de Heer aangekondigd en voorbereid.

 Net als hij moeten ook wij onze handen uit de mouwen steken om een rechtvaardiger en broederlijker wereld op te bouwen. Maar als geloofsgetuigen mogen we nooit de woorden van het evangelie vergeten : « Hij die na ons komt, die wij verkondigen, is machtiger dan wij. » Deze voorbereiding op Kerstmis stuurt ons terug naar anderen. Het is een oproep om in onze gezinnen te getuigen van ons geloof. We geven deze viering een religieuze dimensie.

Het kerstfeest dat we als gezin beleven kan alleen echt slagen als we het van tevoren voorbereiden. Niemand wacht tot het laatste moment met het versturen van uitnodigingen en het voorbereiden van cadeautjes. Wat als we minstens zoveel energie zouden steken in de voorbereiding op de komst van Jezus ?

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites op het internet

◊ Kinderwoorddienst: klik hier om het artikel te lezen → 2e zondag van de Advent jaar B 2023

◊ † Pater Jan Hendriks : Klik hier om het artikel te lezen → 2e Zondag van de Advent jaar B – Moed gevraagd!

◊ Video  Pater Emilio Platti → https://youtu.be/0SSsBVgxA7k

Samedi de la deuxième semaine du temps de l’Avent -Année B

# La compassion dans le christianisme, évoque un sentiment de fraternité humaine, qui nous incite à effectuer des actes de charité et donc à secourir notre prochain ; Jésus est fréquemment décrit comme faisant preuve de compassion dans les Évangiles, et d’exhorter ses disciples à la compassion. On agit par compassion, en accomplissant tout acte de partage.

Les examens de conscience et exercices spirituels amènent à dissuader de détester qui que ce soit, sans quoi il serait impossible d’éprouver de la compassion pour ce dernier; lorsque le besoin s’en présentera, tous les moyens nécessaires seront utilisés dans le but : d’aider ou de délivrer la personne, y compris si elle n’est pas du clan (parabole dite du Bon Samaritain), du simple fait de sa proximité.

L’Évangile insiste sur cette notion de proximité (d’où vient le mot prochain), qui permet il est vrai de voir si l’on agit de façon efficace ou non. Le choix d’un Samaritain montre qu’il s’agit bien de la proximité du moment et non de la plus habituelle proximité culturelle, où la compassion se manifeste plus facilement. Bernard de Clairvaux mit à plusieurs reprises en garde contre la tentation de se replier sur soi pour ne pas rencontrer le prochain, en insistant sur la gravité de cette faute.

De l’Évangile de Jésus Christ selon Matthieu

En ce temps-là, Jésus parcourait toutes les villes et tous les villages, enseignant dans leurs synagogues, proclamant l’Évangile du Royaume et guérissant toute maladie et toute infirmité. Voyant les foules, Jésus fut saisi de compassion envers elles parce qu’elles étaient désemparées et abattues comme des brebis sans berger. Il dit alors à ses disciples : «La moisson est abondante, mais les ouvriers sont peu nombreux. Priez donc le maître de la moisson d’envoyer des ouvriers pour sa moisson.»
Alors Jésus appela ses douze disciples et leur donna le pouvoir d’expulser les esprits impurs et de guérir toute maladie et toute infirmité. Ces douze, Jésus les envoya en mission :«Allez vers les brebis perdues de la maison d’Israël. Sur votre route, proclamez que le royaume des Cieux est tout proche. Guérissez les malades, ressuscitez les morts, purifiez les lépreux, expulsez les démons. Vous avez reçu gratuitement : donnez gratuitement.» (Mt 9, 35 – 10, 1.5a.6-8)

Convertissez-vous, car le royaume des Cieux est tout proche

Jésus parcourut en vrai missionnaire les divers lieux du pays ; il n’attendit pas que les hommes vinrent à lui, il alla vers eux. Enseigner, prêcher la bonne nouvelle du royaume et guérir le corps et l’âme, telle fut son œuvre de Sauveur : «Convertissez-vous, car le royaume des Cieux est tout proche.» Par ce résumé de l’activité de Jésus, Matthieu termina le tableau général du ministère de Jésus.

«Être ému de compassion» se retrouve souvent dans les évangiles appliqué à Jésus, signifiant être ému dans ses entrailles, et exprimant cette douloureuse sympathie avec laquelle il partagea les maux et les souffrances de notre humanité. Ce sentiment de tendre charité fut excité par la vue de ces foules semblables à des brebis sans berger, lesquelles furent fatiguées et jetées.

Cet état d’épuisement et de souffrance fut nécessairement celui de brebis privées de direction, de protection et de nourriture parce qu’elles n’eurent pas de berger. Image juste et frappante de l’état d’âmes sans lumière, sans paix, sans Dieu. Ce fut dans le lamentable état moral des personnes de son temps que Jésus vit les indices d’une grande moisson d’âmes, prête à être recueillie dans le royaume de Dieu.

Il leur dit : «La moisson est abondante, mais les ouvriers sont peu nombreux. Priez donc le maître de la moisson d’envoyer des ouvriers pour sa moisson.» (Lc 10, 2)

Plus l’homme sent sa misère et en souffre, plus ses besoins profonds le jettent dans les bras de Jésus. Mais, pour la moisson, il faut des ouvriers pour conduire les âmes à la source de là vie, il faut des serviteurs de Dieu qui la leur montrent avec amour ; et alors il y en avait si peu, que Jésus demanda à ses disciples de prier pour que le nombre en soit accru.

Priez donc le maître de la moisson, qu’il envoie des ouvriers dans sa moisson. Expression énergique dictée par un besoin impérieux. C’est Dieu qui seul suscite forme, envoie de bons ouvriers dans son règne, mais il faut que l’Église en prière les lui demande. Ce fut par cette mention de la profonde misère du peuple et de l’ardent désir de Jésus qu’un prompt secours lui fut envoyé.

Jésus étant arrivé au faîte de son travail personnel en Galilée, il ne pu l’accomplir que dans des limites assez restreintes. Il désira adresser un appel plus général et plus énergique encore à cette population qu’il dut bientôt quitter. Et pour cela il se multiplia en quelque sorte par la mission qu’il confia aux douze. Cette mission signala en même temps un progrès dans le développement des apôtres.

Ces disciples dont il fit des apôtres, il les envoya comme tels. Encore une fois, Matthieu marqua expressément le nombre de douze disciples que Jésus envoya pour leur faire faire un premier essai de mission et pour préparer les populations à recevoir la parole du royaume.

Dans cette première mission, les disciples durent s’en tenir au dessein de Dieu envers son peuple, auquel Jésus lui-même se soumit, et qui consista à faire annoncer le salut avant tout. Encore une fois, Matthieu marqua expressément le nombre de douze disciples que Jésus envoya pour leur faire faire un premier essai de mission et pour préparer les populations à recevoir la parole du royaume. Dans cette première mission, les disciples durent s’en tenir au dessein de Dieu envers son peuple, auquel Jésus lui-même se soumit, et qui consista à faire annoncer le salut avant tout à ce peuple : «Vous adorez ce que vous ne connaissez pas; nous, nous adorons ce que nous connaissons, car le salut vient des Juifs.» (Jn 4, 22)

Il y eut pour cela de très graves raisons, que Paul apprécia lui-même, bien qu’il fût l’apôtre des Gentils : «Quand les Juifs virent les foules, ils s’enflammèrent de jalousie ; ils contredisaient les paroles de Paul et l’injuriaient»

Paul et Barnabé leur déclarèrent avec assurance : «C’est à vous d’abord qu’il était nécessaire d’adresser la parole de Dieu. Puisque vous la rejetez et que vous-mêmes ne vous jugez pas dignes de la vie éternelle, eh bien ! nous nous tournons vers les nations païennes. C’est le commandement que le Seigneur nous a donné : J’ai fait de toi la lumière des nations pour que, grâce à toi, le salut parvienne jusqu’aux extrémités de la terre.» (Ac 13, 45-47)

Ce fut pourquoi Jésus ajouta : «Ne vous en allez pas sur le chemin des nations et n’entrez pas dans une ville des Samaritains.» Tel fut le devoir des disciples. Après que les Juifs rejetèrent Jésus, ils reçurent des ordres différents : «Allez, faites de toutes les nations des disciples, les baptisant au nom du Père, du Fils et du Saint-Esprit.» (Mt 28, 19)

Une certaine théologie a voulu voir là une contradiction ou un développement progressif dans les vues de Jésus lui-même Rien n’est plus contraire aux témoignages de l’Évangile ; Jésus savait parfaitement que son règne serait universel même d’après les synoptiques, pour ne pas parler de l’Évangile de Jean.

Sous la forme d’un ordre, Jésus conféra un don miraculeux. Dans l’activité des disciples, comme dans celle de Jésus, les guérisons durent préparer la prédication. Tous les dons de Dieu sont gratuits comme ceux que Jésus conféra aux disciples. En faire un moyen de profits terrestres, c’est les dégrader et les souiller.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites chrétiens sur Internet

◊ Regnum Christi : cliquez ici pour lire l’article → Voyant les foules, Jésus fut saisi de compassion

◊ Diacre Jean-Yves Fortin : cliquez ici pour lire l’article → Voyant les foules, Jésus fut saisi de compassion

♥ Vidéo Diocèse d’Avignon → https://youtu.be/iw70v9D0DZE