Vijfde zondag in de veertigdagentijd – Jaar B

# De Mensenzoon is een eschatologische figuur die al sinds de post-exilische periode gebruikt wordt in joodse apocalyptische kringen. Deze uitdrukking komt met name voor in het boek Daniël. In de evangeliën is het de titel die Jezus het vaakst gebruikt als hij over zichzelf spreekt. De term zelf is een letterlijke vertaling van het Griekse uios tou anthrôpou, een vertaling van het Aramese bar nasha, woorden die in de tijd van Jezus werden gebruikt als taalkundig substituut voor « mens ».

De interpretaties waartoe het in het christendom aanleiding gaf, verschoven de oorspronkelijke betekenis naar de menselijkheid van Jezus. De term wordt voor het eerst genoemd in het zevende hoofdstuk van het Boek Daniël en wordt gedateerd op de vervolging door Antiochus Epifanes kort voor de Makkabeese Opstand (rond 160 voor Christus). Er zijn meer dan tachtig passages in het Nieuwe Testament waarin Jezus van Nazareth naar zichzelf verwijst als de « Mensenzoon ». Hij stelde zichzelf voor als de toekomstige eschatologische rechter.

# Kenosis is een term in de christelijke theologie die wordt uitgedrukt door het Griekse woord κένωσις, « daad van lediging, ontdoen van alles » ; de betekenis van deze term in het christendom wordt belicht in de brief van Paulus aan de Filippenzen (Fil 2, 6). Dit concept heeft geleid tot talrijke ontwikkelingen in een theologie die de reductie van God sterk benadrukt. Uit liefde ontdoet God zich van zijn andere goddelijke eigenschappen zoals almacht, heerlijkheid, onschendbaarheid, volmaaktheid, zelfvoorziening en wereldoverheersende voorzienigheid.

De theologie van kenosis gaat om met het mysterie van het kwaad door te beweren dat het in de eerste plaats God is die lijdt en niet de mens: « Maar nee. God staat het kwaad niet toe, God laat het kwaad niet toe, hij lijdt eraan, hij sterft eraan, hij is er in de eerste plaats het slachtoffer van ». Kenosis verwijst dus niet naar de goddelijke natuur van Christus, maar alleen naar zijn menselijkheid.  # Kenosis is een term in de christelijke theologie die wordt uitgedrukt door het Griekse woord κένωσις, « daad van lediging, ontdoen van alles » ; de betekenis van deze term in het christendom wordt belicht in de brief van Paulus aan de Filippenzen (Fil 2, 6).

Dit concept heeft geleid tot talrijke ontwikkelingen in een theologie die de reductie van God sterk benadrukt. Uit liefde ontdoet God zich van zijn andere goddelijke eigenschappen zoals almacht, heerlijkheid, onschendbaarheid, volmaaktheid, zelfvoorziening en wereldoverheersende voorzienigheid. De theologie van kenosis gaat om met het mysterie van het kwaad door te beweren dat het in de eerste plaats God is die lijdt en niet de mens: « Maar nee. God staat het kwaad niet toe,

God laat het kwaad niet toe, hij lijdt eraan, hij sterft eraan, hij is er in de eerste plaats het slachtoffer van ». Kenosis verwijst dus niet naar de goddelijke natuur van Christus, maar alleen naar zijn menselijkheid. In die tijd waren er Grieken onder hen die naar Jeruzalem waren gegaan om God te aanbidden tijdens het Pascha. Ze kwamen naar Filippus, die uit Bethsaida in Galilea kwam, en vroegen hem : « 

We willen Jezus graag zien

Filippus vertelde het aan Andreas en beiden vertelden het aan Jezus. Toen zei Jezus tegen hen : « Het uur is gekomen dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt. Amen, amen, zeg Ik u Als een graankorrel in de grond valt en niet sterft, blijft hij alleen ; maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht. » Wie zijn leven liefheeft, zal het verliezen, maar wie zijn leven in deze wereld laat, zal het behouden voor het eeuwige leven. Als iemand Mij wil dienen, laat hij Mij volgen ; en waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn.

Als iemand mij dient, zal mijn Vader hem eren. Nu is mijn ziel overweldigd. Wat zal ik zeggen ? Vader, red mij van dit uur. Maar nee ! Daarom ben ik naar dit uur gekomen ! Vader, verheerlijk uw naam! Toen kwam er een stem uit de hemel die zei : « Ik heb Hem verheerlijkt en Ik zal Hem opnieuw verheerlijken ».  Toen de menigte het hoorde, zeiden ze dat het als een donderslag was. Anderen zeiden : « Een engel sprak tot hem.  » Maar Jezus antwoordde hun : « De stem was niet voor mij, maar voor jullie. Nu is het oordeel over deze wereld; nu zal de vorst van deze wereld worden uitgeworpen en ik zal, wanneer ik van de aarde ben opgeheven, alle mensen tot mij trekken. Hiermee bedoelde hij het soort dood dat hij zou lijden. (Johannes 12, 20-33).

We willen Jezus zien. Dat was het verzoek van sommige Grieken na Palmzondag. Ze sympathiseerden met het Joodse geloof en waren naar Jeruzalem gereisd voor het Pascha. Ze hadden gehoord over zijn triomfantelijke intocht in Jeruzalem. Dus gingen ze op zoek naar de discipelen en uiteindelijk vonden ze Filippus. Ze benaderden hem en vertelden hem over hun grootste verlangen: de glorie zien van degene wiens lof ze allemaal hadden gezongen.Ja, daar waren ze het over eens, maar de glorie die ze te zien kregen was die van een gekruisigde man. Ze zagen de dood van de auteur van het leven, een man die boven alles verheven was, aan een kruis genageld. Deze van de aarde opgewekte Jezus zal glorie ervaren omdat hij alle mensen naar zich toe zal trekken.

« We willen Jezus graag zien ». Dit is een prachtige zin die uit elk hart komt dat naar God verlangt. Jezus spreekt vandaag tot ieder van ons. Ook wij willen Jezus graag zien. Jezus maakt ons iets heel belangrijks duidelijk: we zullen Hem ontmoeten waar we dat nooit gedacht hadden. Hij is altijd zichtbaar, maar op een manier die we ons niet hadden kunnen voorstellen. Hij is in de zieke die we aan zijn ziekenhuisbed bezoeken; hij is in de man die zonder reden is vrijgelaten, in de gevangene met wie we contact houden, in de persoon die het slachtoffer is van laster en roddel. et Jezus worden waarden op zijn kop gezet.

Vernedering wordt grootsheid. Falen wordt triomf. Het meest vernederende martelwerktuig van die tijd wordt het glorieuze kruis. We zien het als een stralend symbool van liefde. We vinden dit kruis in onze kerken, maar ook op kruispunten en heuveltoppen. Als we ernaar kijken, ontdekken we de verheerlijking van een liefde die ons voorstellingsvermogen te boven gaat. Maar het is niet genoeg om Jezus te zien. Hij verwacht van ons dat we hem volgen en imiteren.

Het is een uitnodiging die telkens weer in de evangeliën verschijnt : Neem ons kruis op en volg Jezus. De weg van Christus is een snelle afdaling. Het is precies het tegenovergestelde van wat mensen adviseren. We leven in een wereld die de voorkeur geeft aan geld, macht en status. Maar wanneer Jezus mensen opzoekt, daalt hij af in de incarnatie en wordt hij een slaaf. Hij daalt af onder de mensen en wordt de laatste. Zo nodigt hij ons uit om hem te volgen, zelfs tot in de dood, zodat we kunnen delen in zijn opstanding.

Jezus volgen betekent ook lijden aan de zijde van onze medemensen, aan de zijde van hen die in wanhoop leven. Hij nodigt ons ook uit om ons aan te sluiten bij hen die zich inzetten om armoede te bestrijden. Kortom, we moeten de evangelische betekenis van het liefhebben van onze naaste herontdekken : liefhebben, luisteren naar anderen, dienen, delen, zorgen voor de armsten. Elke zondag vieren we de Eucharistie in gemeenschap met de hele Kerk, wiens missie het is om ons naar Jezus te leiden.

Jezus zendt ons uit om te getuigen van zijn liefde en de hoop die hij in ons heeft, en herinnert ons eraan dat hij elke dag tot het einde van de wereld bij ons is. Laten we samen tot hem bidden om ons kracht en moed te geven voor de zending die hij ons heeft toevertrouwd.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites

◊ Nationale Raad voor Liturgie : Klik hier om het artikel te lezen → 5e zondag van de Veertigdagentijd (Jaar B)

◊ Preken ON Line : Klik hier om het artikel te lezen → 5e zondag van de veertigdagentijd B – 2024

◊ Video   M.M. (Ruud) van Campen : klik hier → https://youtu.be/xhD6_NFZQn4