Derde zondag van Pasen – Jaar B

Jezus en de twee Emmaüsgangers

Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas

In die tijd vertelden de leerlingen, teruggekomen van Emmaüs, aan de elf apostelen en hun metgezellen wat er onderweg was gebeurd en hoe de Heer zich aan hen had geopenbaard bij het breken van het brood. Terwijl ze nog aan het praten waren, verscheen de Heer zelf in hun midden en zei tegen hen : « Redent zij met u ! » Ze schrokken en waren bang en dachten een geest te zien. Jezus zei tegen hen : « Waarom zijn jullie zo verontrust ?En waarom komen deze gedachten in jullie harten op ?Kijk naar mijn handen en mijn voeten: ik ben het echt !Raak me aan, kijk naar me: een geest heeft geen vlees en botten, zoals jullie zien dat ik heb. »

Nadat hij dit gezegd had, liet hij hun zijn handen en voeten zien. Ze verheugden zich, maar durfden nog niet te geloven en waren verbaasd. Jezus zei tegen hen : « Hebben jullie hier iets te eten ? » Ze boden hem een stuk gegrilde vis aan, dat hij aannam en voor hun ogen opat. Toen zei hij tegen hen : « Dit zijn de woorden die ik tot jullie gesproken heb toen ik nog bij jullie was. Alles wat over mij geschreven staat in de Wet van Mozes, de Profeten en de Psalmen moet in vervulling gaan. Toen opende hij hun verstand, zodat ze de Schriften konden begrijpen.« 

Hij zei tegen hen : « Er staat geschreven dat Christus zal lijden en op de derde dag zal opstaan uit de dood, en dat in zijn naam aan alle volken bekering tot vergeving van zonden zal worden verkondigd, te beginnen bij Jeruzalem. » De begripvolle belangstelling die Jezus toonde, won het vertrouwen van de twee reizigers. Zijn vragen nodigden hen uit om hun harten te openen (Lc 18, 40 ; Jn 5, 6; Jn 20, 15). Hij was niet alleen krachtig in woorden, maar ook en vooral in daden, door de daden van liefde die zijn leven vervulden.

En niet alleen in de achting van alle mensen, maar ook voor God, die van hem getuigde. Naast al deze redenen voor droefheid was er nog een omstandigheid waar ze niet op ingingen en die hun verwarring nog groter maakte. Ze haalden dit getuigenis van de vrouwen niet aan als een reden voor hoop, die ze vol vertrouwen afzetten tegen de pijnlijke feiten die ze aanhaalden. Ook al vonden de discipelen die het graf bezochten het precies zoals de vrouwen hadden gezegd !

Jezus van zijn kant berispte hen nadat ze hem al hun zorgen hadden verteld : « Dwazen !  » Ten eerste verweet hij hen dat ze niet in staat waren om de beloften te begrijpen die God door de profeten had gedaan. (Gal 3, 1) De mens kon alleen gered worden door lijden en dood. De eeuwige liefde van God, die verlangde naar de redding van de mens, verlangde ook naar het onmetelijke offer van de Verlosser, dat essentieel was voor de realisatie van deze redding.

Toen de discipelen de Schrift begrepen, voelden ze dat de duisternis van hun hart plaatsmaakte voor licht, dat hun twijfels plaatsmaakten voor vertrouwen en dat ze, zelfs voordat ze Jezus herkenden, volledig bij Hem hoorden. Dit is wat Jezus met hun denkgeest deed in plaats van zich plotseling aan hen aan te bieden. Om de discipelen op de proef te stellen, ging Jezus verder en zou hij zeker zijn weg hebben vervolgd als zij hem niet hadden aangespoord om bij hen te blijven.

Hij wilde dat deze nieuwe genade van hen afhing

Terug in Jeruzalem werden de Emmaüsgangers, voordat ze iets konden zeggen, begroet door een vreugdekreet : « De Heer is opgestaan ! « De discipelen gaven als bewijs een verschijning van Jezus aan Simon Petrus. De verschijning van Jezus aan Petrus was het bewijs van zijn barmhartigheid jegens degene die, in zijn bitterheid, de behoefte voelde om Jezus weer te zien en zijn vergeving te verkrijgen. (Mc 16, 7).

Terwijl de Emmaüsgangers hun verhaal vertelden, verscheen Jezus en begroette hen met de woorden : « Vrede zij met u ». Om hun angst te bedaren, liet hij hun zijn voeten en handen zien en nodigde hen uit om hem aan te raken. Daarna, om hen volledig te overtuigen, at hij met hen. Hij herinnerde hen eraan dat hij hen had verteld dat alle profetieën over hem in vervulling zouden gaan. Hij opende hun geest om de Schriften te begrijpen. Ze voorspelden zijn lijden en verrijzenis en de verkondiging van het evangelie aan alle volken.

Jezus maakte de discipelen tot zijn getuigen, beloofde hen de Heilige Geest en zei hen in Jeruzalem te wachten op de vervulling van deze belofte. De vermelding van de voeten geeft aan dat niet alleen Jezus’ handen maar ook zijn voeten aan het kruis werden genageld. Deze passage uit het Evangelie van Lucas laat weinig ruimte voor twijfel. De vreugde die de discipelen voelden bij het zien van Jezus, na verdriet en angst, hield hen in een staat van verwarring die hen ervan weerhield om te geloven. Om hen nog meer bewijs te geven, vroeg Jezus hen om iets te eten.

Jezus herinnerde hen aan de vele voorspellingen die hij hun vóór zijn dood en opstanding had gedaan (Lc 9, 22 ; Lc 22, 37). Jezus zag zichzelf niet langer samen met zijn discipelen; zijn eerdere relatie met hen was vervangen door een geestelijke gemeenschap. Jezus beriep zich nog een laatste keer op de autoriteit van de Schrift om de discipelen de goddelijke noodzaak te laten begrijpen van alles wat er met hem was gebeurd en om hen de toekomst van zijn koninkrijk en de roeping die zij daarin moesten vervullen te openbaren. In zijn naam moesten ze bekering en berouw prediken voor vergeving van zonden.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites

◊ Kerk Delfauw : Klik hier om het artikel te lezen →De preek over de Emmaüsgangers

◊ Dionysiusparochie : klik hier om het artikel te lezen → Derde zondag van Pasen – jaar B

Vidéo Klik hier om de video te zien → https://youtu.be/kCGTCmRaDEc