Drievuldigheidszondag
Posté par diaconos le 25 mai 2024
In het christendom is de Heilige Drie-eenheid de ene God in drie verschillende personen : de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, die gelijkwaardig zijn en dezelfde goddelijke substantie hebben. Het geloof in de Drie-eenheid is het gemeenschappelijke basisprincipe van de belangrijkste christelijke denominaties: Katholicisme1, Orthodoxie en Protestantisme. De basis van deze leer wordt uitgedrukt in het symbool van het eerste Concilie van Constantinopel in 381. De term « Drie-eenheid » komt niet expliciet voor in het Nieuwe Testament, maar de drie personen worden er verschillende keren genoemd en gemanifesteerd. Voor de christelijke theologie vormen deze drie personen of hypostasen de ene God (één natuur, één wezen of één substantie) in de vorm van de Drie-eenheid.
De drie personen zijn van eeuwigheid af aan van elkaar afhankelijk in een permanente relatie door middel van een relatie die perichoresis wordt genoemd. Hoewel het woord ‘Drie-eenheid’ niet voorkomt in het Nieuwe Testament, worden de drie goddelijke personen daar wel genoemd, handelen ze en manifesteren ze zich, met name in het Evangelie van Matteüs en de Tweede Brief aan de Korintiërs. Voor de christelijke theologie delen deze drie personen of hypostasen, die de ene God vormen in de vorm van de Drie-eenheid, één goddelijk wezen (ousia in het oud-Grieks). De wil is niet gebonden aan de persoon, maar aan de essentie. De Vader, de Zoon en de Geest hebben daarom een gemeenschappelijke wil, de wil van God. De drie personen zijn van elkaar afhankelijk en niet onafhankelijk (dat zou afgezaagd zijn).
Het Eerste Concilie van Constantinopel in 381 legde de voorwaarden vast voor het dogma van de Drie-eenheid en de goddelijkheid van de Zoon: hij is verwekt uit de Vader maar niet geschapen, hij is ware God, geboren uit ware God, hij is « consubstantiaal » met Hem. Het bijvoeglijk naamwoord « consubstantial », dat niet voorkomt in het Nieuwe Testamsnt, , wordt slechts schoorvoetend geaccepteerd door de oosterse bisschoppen. Tertullianus gebruikt de Latijnse termen substantia, wat overeenkomt met het Griekse οὐσία / ousia (« wezen », « substantie », « zijn »), en persona, wat « acteursmasker », « rol », d.w.z. « persoon » betekent en overeenkomt met het Griekse πρόσωπον / prosôpon, « gezicht », d.w.z. « masker », « karakter » en « persoon ». het Griekse πρόσωπον / prosôpon, « gezicht », dat « masker », « karakter » en « persoon » betekent.
De term ὑπόστασις / hupostasis, « hypostasis », d.w.z. « basis », « fundament », dus « materie », « substantie », werd gebruikt op het Concilie van Nicea in verband met ousia. Na Basilius van Caesarea werd de formule « één ousia in drie hypostasen » aangenomen. Volgens de christelijke leer werd het dogma van de Drie-eenheid geformuleerd als gevolg van de manier waarop God zijn mysterie openbaarde: nadat hij eerst zijn bestaan en uniciteit aan het Joodse volk had geopenbaard, een feit dat in het Oude Testament wordt weerspiegeld, openbaarde hij zich vervolgens als Vader, Zoon en Heilige Geest, Zoon en de Heilige Geest door de Zoon en de Heilige Geest te zenden – een feit dat wordt weerspiegeld in het Nieuwe Testament.
# In het christendom is de Drie-eenheid (of Heilige Drie-eenheid) de ene God in drie personen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, die gelijk zijn, dezelfde goddelijke natuur hebben en toch fundamenteel verschillend zijn. De term Trinitas (= tri + unitas) werd in het Latijn bedacht door Tertullianus (155-220). Het geloof in de Drie-eenheid is het gemeenschappelijke basisprincipe van de belangrijkste christelijke denominaties: Katholicisme, Orthodoxie en Protestantisme. De basis van deze doctrine wordt uitgedrukt in het symbool van de Geloofsbelijdenis van Nicea. De term « Drie-eenheid » komt niet expliciet voor in het Nieuwe Testament, maar de drie personen worden er wel genoemd en komen bij verschillende gelegenheden voor, zowel in hun onderscheid als in hun eenheid. Voor de christelijke theologie vormen deze drie personen of hypostasen de ene God in de vorm van de Drie-eenheid.
Volgens de christelijke leer is het dogma van de Drie-eenheid het gevolg van de manier waarop God zijn mysterie openbaarde: Nadat Hij zich eerst aan het Joodse volk had geopenbaard in zijn bestaan en uniciteit, zoals in het Oude Testament staat, openbaarde Hij zich vervolgens als Vader, Zoon en Heilige Geest door de Zoon en de Heilige Geest te zenden, zoals in het Nieuwe Testament staat. Het trinitaire concept (Griekse triade) duikt voor het eerst op in Theophilus van Antiochië rond 180 om God, zijn Logos en zijn Wijsheid (Heilige Geest) te beschrijven. De geschriften van de kerkvaders – Justin van Nablus, Irenaeus van Lyon, Clement van Alexandrië, Tertullianus en Origenes – getuigen van de debatten die in de eerste drie eeuwen in de kerk plaatsvonden.
Hetzelfde geldt voor de latere veroordelingen van de verschillende ketterijen. Hoewel de Vader, de Zoon en de Heilige Geest duidelijk aanwezig zijn in het Nieuwe Testament, zijn we nog ver verwijderd van de precieze doctrine van de Drie-eenheid zoals die in de 4e eeuw zou zijn gedefinieerd.
Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens Matteüs
In die tijd gingen de elf discipelen naar Galilea, naar de berg waar Jezus hen naartoe had gestuurd. Toen ze hem zagen, bogen ze zich voor hem neer, maar sommigen van hen twijfelden. Jezus wendde zich tot hen en zei : « Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. Ga op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen. Doop hen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest en leer hen te gehoorzamen aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En Ik ben met jullie tot aan het einde der tijden. » (Mt 28,16-20)
Drievuldigheidszondag
De elf gingen naar Galilea, naar de berg die Jezus aanwees. Ze bogen zich voor hem neer, maar sommigen twijfelden. Jezus beweerde dat alle macht aan hem toebehoorde : hij droeg zijn leerlingen op naar alle volken te gaan, hen te onderwijzen, te dopen en hen te leren zijn geboden te onderhouden; hij beloofde elke dag bij hen te zijn tot aan het einde van de wereld. Het lijkt erop dat toen hij zijn discipelen opdroeg om na zijn opstanding naar Galilea te gaan, hij ook een berg aanwees waar ze hem zouden ontmoeten. De gebeurtenissen in Jezus’ leven, zoals de toespraak waarmee hij zijn heerschappij als Messias inluidde, de openbaring van zijn glorie bij de transfiguratie en de afscheidsrede, vonden plaats op bergen.
Matteüs noemt alleen de apostelen, die door de dood van Judas tot dit aantal waren gereduceerd : « Toen wierp hij de zilveren munten in de tempel weg, trok zich terug, ging heen en hing zich op ». (Mt 27:5) Maar omdat Jezus in Galilea veel leerlingen had die zich haastig verzamelden toen ze het nieuws van zijn opstanding hoorden van de apostelen die uit Jeruzalem waren teruggekeerd, waren sommige commentatoren van mening dat de elf niet de enigen waren in deze ontmoeting op de berg en identificeerden deze verschijning met die waarin Jezus volgens Paulus door meer dan vijfhonderd broeders tegelijk werd gezien : « Toen verscheen hij aan meer dan vijfhonderd broeders tegelijk, van wie de meesten nog leven en sommigen dood zijn ». 1 C0 15, 6)
Het was voor hen gemakkelijker om de twijfels te verklaren die in deze veronderstelling worden genoemd. Deze twijfels waren ook ontstaan onder de apostelen. Matteüs vermeldt niet de verschijningen van Jezus aan zijn discipelen in Judea of de gesprekken die hij daar met hen had. Maar zou hij ze genegeerd kunnen hebben ? Vertelde hij zelf niet over Jezus’ ontmoeting met de vrouwen bij het graf en de woorden die hij tot hen sprak ? En werden niet alle gebeurtenissen in Jeruzalem tussen de opgestane Jezus en zijn leerlingen onmiddellijk aan iedereen bekend gemaakt ?
En toen ze hem zagen, aanbaden ze hem, maar sommigen twijfelden. Het geloof in de goddelijkheid van de Zoon van God, dat in de harten van velen nog onzeker en zwak is, ontwaakt zegevierend bij het zien van Jezus: zegevierend over de dood zegt Thomas tot Hem : « Mijn Heer en mijn God » (Johannes 20, 28). « Onderricht alle volken ». Dit was het doel van Gods barmhartigheid, die geen grenzen kent als het gaat om onze gevallen mensheid. Dit gebod was een belofte : « En omdat de ongerechtigheid is toegenomen, zal de liefde van velen verkillen » (Mt 24, 12)
Hoe kunnen we de naties laten leren? Door deze drie middelen : onderricht, doop en de morele verplichting om alle leringen van Jezus in praktijk te brengen. Onderricht werd gegeven aan alle volken: het doopsel werd gegeven aan hen die onder hen tot discipelen waren gemaakt.Deze gedoopte leerlingen moesten door de apostelen geleerd worden om alles na te volgen wat Jezus geboden had.
Diaken Michel Houyoux
Links naar andere christelijke sites
◊ Kerk.net : klik hier om het artikel te lezen → Heilige Drie-Wadde? – Kerknet
◊ Otheo : klik hier om het artikel te lezen → Wat bedoelen we met de heilige Drie-eenheid ?
Video Drievuldigheidszondag : klik hier → https://youtu.be/TO3nK4–Gpw
Publié dans Bible, Catéchèse, Dieu, Enseignement, évangiles, fêtes religieuses, Foi, L'Église, La messe du dimanche, Paroisses, Religion, Rencontrer Dieu, Temps ordinaire | Pas de Commentaire »