Twintigste zondag in de gewone tijd -Jaar B

# Volgens het Oude Testament was Manna het voedsel van de Hebreeën in de woestijn. Volgens het boek Exodus murmureerden de Hebreeën tegen Mozes omdat ze stierven van de honger. s Avonds vielen er kwartels uit de lucht; de volgende morgen verspreidde zich een mist of dauw over hen; toen die verdampt was, verscheen er iets kleins, korreligs en fijns, als vorst op de grond, op het oppervlak van de woestijn (Ex 16:14). Mozes zei tegen hen : “Dit is het brood dat de Heer u geeft om te eten”. En verder: “Het huis van Israël noemde de naam van dit voedsel manna”.

Manna viel elke dag uit de hemel behalve op de sabbat; op de vooravond van die dag viel er twee keer zoveel. De kinderen van Israël aten veertig jaar lang manna, totdat ze in een bewoond land kwamen; ze aten manna totdat ze de grenzen van het land Kanaän bereikten. Het verhaal wordt herhaald in de Koran in Soera al-Baqara : “Wij zonden de wolken neer voor jullie schaduw, wij zonden jullie manna en kwartels en zeiden : ‘Eet van de goede dingen die wij jullie geven’”. 

# Het Lichaam van Christus is een concept in de christelijke theologie, verbonden met verlossing, eeuwig leven, delen, broederschap en de overdracht van het goddelijke woord. In de katholieke mis zegt de priester tijdens het eucharistisch gebed : “Toen hij klaar was om overgeleverd te worden en vrij zijn passie binnen te gaan, nam hij het brood, dankte, brak het en gaf het aan zijn leerlingen, zeggende: ‘Neemt en eet ervan, gij allen: dit is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt’”.

Deze herinnering aan het Laatste Avondmaal, de maaltijd voor de kruisiging van Jezus Christus, is het symbool van het vlees dat de Messias gaf om de mensheid van haar zonden te verlossen. Even later in de dienst zegt de priester : “Denkend aan de dood en verrijzenis van uw Zoon, bieden wij u, Heer, het brood des levens aan. Meer dan vergeving is het brood, zoals de officiant zegt, het brood des levens, het symbool van de verrijzenis die Jezus de mensheid heeft gebracht. Het Lichaam van Christus is het geschenk van de Messias van vergeving van zonden, het nieuwe woord dat gegeven wordt en dat ten grondslag ligt aan de opstanding en bovenal het brood van leven door dit Christusachtige woord dat bedoeld is om naastenliefde en broederschap te brengen.

Mozes leidde het volk uit de slavernij; Jezus wil door de gave van zijn lichaam en zijn offer de kardinale en theologische deugden vestigen. De Brood van het Leven-gemeenschap was een nieuwe gemeenschap van de rooms-katholieke kerk, opgericht in 1976 door Pascal en Marie-Annick Pingault en ontbonden door bisschop Jean-Claude Boulanger op 9 april 2015. # Voor de Kerkleraar Johannes Chrysostom stelde Jezus zich in dit wonder op als de schepper van hemel en aarde. Met dit gebaar moedigde hij de mensen ook aan om te bidden voor het eten en wilde hij het belang van delen laten zien. Modernere theologen zeggen dat de vermenigvuldiging van de broden een symbool is van het Woord dat Christus gaf, een woord dat mensen eeuwenlang heeft gevoed.

Nog later in de dienst zegt de priester: “Denkend aan de dood en verrijzenis van uw Zoon, bieden wij u, Heer, het brood des levens aan. Nog meer dan dit is het broedsel, zoals de officiant zegt, het broedsel van de gisten, het symbool van Gods geschenk aan de mensheid.Het Lichaam van Christus is het geschenk van de Messias van vergeving van zonden, het nieuwe woord dat gegeven wordt en dat ten grondslag ligt aan de opstanding en bovenal het brood van leven door dit Christusachtige woord dat bedoeld is om naastenliefde en broederschap te brengen.

Hij gaf zoveel dat er twaalf manden overbleven. De heilige vergeleek Jezus ook met Mozes, die het uit de slavernij bevrijde volk had gevoed met manna dat uit de hemel was gevallen. Voor Benedictus XVI was dit gebaar een symbool van broederlijk delen, maar ook een symbool van de weg die de apostelen volgden: het doorgeven van de Blijde Boodschap. Benedictus XVI benadrukte dat deze vermenigvuldiging het begin was van de Eucharistie, die tot op de dag van vandaag voortduurt. Volgens sommige theologische interpretaties was het een voorafbeelding van het Laatste Avondmaal, de laatste maaltijd van Jezus met zijn discipelen, waarbij de ritus van de Eucharistie werd ingesteld waarin het brood het lichaam van Jezus zou belichamen, gegeven als offer aan het kruis om de mensheid te redden.

Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes

Op dat moment zei Jezus tegen de menigte: “Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald: als iemand van dit brood eet, zal hij eeuwig leven. Het brood dat ik zal geven is mijn vlees, gegeven voor het leven van de wereld. De Joden redetwistten onder elkaar: “Hoe kan deze man ons zijn vlees te eten geven?” Toen zei Jezus tegen hen: “Amen, amen, Ik zeg jullie, tenzij je het vlees van de Mensenzoon eet en zijn bloed drinkt, heb je geen leven in je. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en ik zal hem opwekken op de jongste dag.

Want mijn vlees is ware spijs en mijn bloed is ware drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik in hem. Zoals de levende Vader mij gezonden heeft en ik leef door de Vader, zo zal hij die mij eet leven door mij. Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald; het is niet als het brood dat de vaderen aten. Zij stierven; wie dit brood eet, zal eeuwig leven. (Joh 6, 51-58) Bedoelde hij dat er afgezanten van het Sanhedrin in de synagoge van Kapernaüm waren waar Jezus sprak? Zo noemde Johannes de Galileeërs die door hun gemopper hun verzet tegen Jezus verraadden. Wat hen schandalig maakte, was dat Jezus zich aan hen presenteerde als het brood

Uit de hemel

In hun onwetendheid zagen ze een tegenstrijdigheid tussen deze uitspraak en de kennis die ze hadden over Jezus’ familie. Ze mompelden onder elkaar, zonder openlijk uiting te geven aan hun verzet tegen de woorden die ze zojuist hadden gehoord. Jezus beantwoordde het bezwaar van zijn toehoorders niet door hen het mysterie van zijn bovennatuurlijke geboorte te onthullen : want de wonderbaarlijke oorsprong van Jezus kon alleen worden geaccepteerd door een hart dat al gelovig was.

Op dat moment zei Jezus tegen de menigte: “Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald: als iemand van dit brood eet, zal hij eeuwig leven. Het brood dat ik zal geven is mijn vlees, gegeven voor het leven van de wereld. De Joden twistten onder elkaar: “Hoe kan deze man ons zijn vlees te eten geven ? Toen zei Jezus tegen hen: “Amen, amen, Ik zeg jullie, tenzij jullie het vlees van de Mensenzoon eten en zijn bloed drinken, hebben jullie geen leven in je. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en ik zal hem opwekken op de jongste dag.

Want mijn vlees is ware spijs en mijn bloed is ware drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik in hem. Zoals de levende Vader mij gezonden heeft en ik leef door de Vader, zo zal hij die mij eet leven door mij. Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald; het is niet als het brood dat de vaderen aten. Zij stierven; wie dit brood eet, zal eeuwig leven. (Joh 6, 51-58) Bedoelde hij dat er afgezanten van het Sanhedrin in de synagoge van Kapernaüm waren waar Jezus sprak ? Zo noemde Johannes de Galileeërs die door hun gemopper hun verzet tegen Jezus verraadden.

Wat hen schandalig maakte was dat Jezus zichzelf aan hen voorstelde als het brood dat uit de hemel was neergedaald. In hun onwetendheid zagen ze een tegenstrijdigheid tussen deze uitspraak en de kennis die ze hadden over Jezus’ familie. Ze mompelden onder elkaar, zonder openlijk uiting te geven aan hun verzet tegen de woorden die ze zojuist hadden gehoord. Jezus beantwoordde het bezwaar van zijn toehoorders niet door hen het mysterie van zijn bovennatuurlijke geboorte te onthullen : want de wonderbaarlijke oorsprong van Jezus kon alleen worden geaccepteerd door een hart dat al gelovig was.

Deze scrupules waren niet de oorzaak van hun ongeloof ; het was hun ongeloof dat aanleiding gaf tot deze scrupules. Hij drong aan op de noodzaak van een werk van goddelijke genade dat moest worden volbracht in ieder mens die tot Hem wilde komen en in Hem wilde geloven. Niemand kan het op een andere manier doen.  Dit werk, dat hij beschreef met de woorden: “Alles wat de Vader mij geeft, zal tot mij komen”, karakteriseerde hij als het trekken van de Vader naar Jezus. God geeft hem zielen door ze naar zich toe te trekken.

God heeft, in zijn machtige hand, duizend manieren om deze actie van zijn barmhartigheid over zielen uit te oefenen. Soms zijn het de pijnlijke ervaringen van het leven, het lijden, de gedachte aan de dood, die hen droevig doen voelen dat ze een trooster, een Redder nodig hebben ; soms is het het bittere gevoel van zonde dat in hen ontwaakt en hen inspireert met deze angstkreet : “Wat zal ik doen om gered te worden ?” 

En zodra Jezus verschijnt herkenden ze hem als degene naar wie ze zo verlangd hadden. Maar Gods grote middel om mensen tot Jezus te trekken is zijn Woord en zijn Geest, die onophoudelijk in onze mensheid werkt en de juiste momenten aangrijpt om zijn werk te volbrengen.Alleen de ervaring, die grote verzoener van tegenstellingen, kan ons in dit opzicht leren; zij leert de nederigen om met een hervormer te zeggen : “Wij willen, omdat het ons gegeven is te willen”. “God is het die in u de wil en de uitvoering werkt, naar zijn welbehagen, ondanks de schijnbare tegenstrijdigheid : “Werkt uw eigen heil uit met vreze en beven” (Fil 2,2-13).

Hoe het ook zij, zodra een arme zondaar op deze manier tot Jezus is getrokken, die het op zich neemt om het goddelijke werk in hem tot het einde toe te voltooien : “En Ik zal hem opwekken op de jongste dag.“ Jezus bevestigt met blijde zekerheid : “Wie zo de Vader gehoord en onderwezen heeft, komt tot Hem en vindt in Hem zijn Redder ” Het onderwijs dat de mensen van God hebben ontvangen is slechts voorbereidend, bedoeld om hen tot de Zoon te brengen, die alleen de Vader van alle eeuwigheid heeft gezien, want Hij komt van God.

“Daarom zien de gelovigen God in Hem, die het beeld van God is, de luister van zijn heerlijkheid” (Joh 1,14). Jezus zei : “Ik ben het brood des levens. Na dit diepgaande onderricht, uitgelokt door het gemopper van de Joden, keerde Jezus terug naar zijn onderricht over het eeuwige leven, dat hij aan de gelovigen meedeelde door zichzelf aan hen te geven als het brood des levens. “ ,Jezus stuurde hun bezwaar terug naar de Joden : “Het manna dat hun vaderen in de woestijn voedde, weerhield hen er niet van om te sterven.” Maar er is een ander brood dat van de dood bevrijdt, het brood dat uit de hemel neerdaalde en eeuwig leven geeft.

Jezus vatte alles wat hij zojuist had gezegd samen door te zeggen : “Ik ben dat levende brood” en daarom levengevend, omdat het eeuwig leven geeft aan degenen die zich dat toe-eigenen door geloof en levende gemeenschap met hem. “Het brood des levens en het levende brood, dat wat goddelijk leven is, gerealiseerd in een menselijke persoon. dat uit de hemel neerdaalt in het algemeen en dat uit de hemel neerdaalde in historische en concrete zin, in de persoon van Christus; de negatieve uitdrukking: sterf niet, en de grote positieve bevestiging: zal eeuwig leven »(Meyer)

Met deze woorden presenteerde Jezus zijn gedachte in een nieuw licht en ging hij verder met het laatste deel van zijn verhandeling. In het vorige deel had hij verschillende keren gesproken over het brood des levens, een brood dat uit de hemel neerdaalde en eeuwig leven geeft aan hen die ervan eten; hij verklaarde dat dit levengevende brood Hijzelf is, en dat de manier om ervan te leven is in Hem te geloven. “Zijn vlees en bloed geven” kan niets anders betekenen dan zijn dood, en dan nog een gewelddadige dood, waarin zijn bloed werd vergoten. Inderdaad, vlees en bloed zijn de levende menselijke natuur; ze geven is zich overgeven aan de dood ; ze geven van deze wereld, die in de dood is, is haar verlossen en redden.

De manier waarop wij ons de vruchten van Jezus’ dood kunnen toe-eigenen, is door met Hem, door het geloof, een intieme en persoonlijke gemeenschap aan te gaan. Dit is wat Jezus uitdrukte in zijn woorden : “Eet zijn vlees en drink zijn bloed”. Dit is de interpretatie van de meeste exegeten. Een andere is om in deze hele passage niet de dood van Jezus in het bijzonder te zien, maar zijn persoon en zijn leven in het algemeen, dat hij aanbiedt aan hen die in hem geloven, als de bron van hun geestelijk leven.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Preken on line : klik hier om het artikel te lezen → Het brood dat uit de hemel is neergedaald (Joh. 6,41-51)

◊ Carmelitana : kljk hier om het artikel te lezen →De machtige Engel die uit de hemel neerdaalt – Maria

♥   Video : kljk hier → https://youtu.be/IN9zKXty8BQ

 Laat een reactie achter

Samedi de la dix-neuvième semaine du Temps Ordinaire – Année Paire

 

De l’Évangile de Jésus Christ selon Matthieu

En ce temps-là, on présenta des enfants à Jésus pour qu’il leur impose les mains en priant. Mais les disciples les écartèrent vivement. Jésus leur dit :« Laissez les enfants, ne les empêchez pas de venir à moi, car le royaume des Cieux est à ceux qui leur ressemblent. » Il leur imposa les mains, puis il partit de là. (Mt 19, 13-15)

Jésus et les petits enfants

Alors on lui amena de petits enfants, afin qu’il leur imposât les mains, et qu’il priât ; mais les disciples les reprirent. Marc et Luc dirent simplement : afin qu’il les touchât, sans doute par l’imposition des mains. En ajoutant : et qu’il priât pour eux, Matthieu rendit plus complètement le vœu de ces pieux parents. Imposer les mains était, de la part de Jésus, le moyen symbolique de communiquer les grâces demandées par la prière (Ac 6, 6 ; Ac 13, 3).

Reprirent ceux qui présentaient les enfants, craignant qu’ils n’importunassent inutilement leur Maître. Profonde méconnaissance des trésors de compassion et d’amour qui étaient en lui et qu’il était toujours prêt à répandre sur tous !

Pourquoi Jésus dit-il, dans les trois synoptiques : à de tels est le royaume des cieux et non aux petits enfants ? Ce n’était certainement pas pour en exclure ces derniers, ce qui serait une contradiction dans les termes ; mais il voulut généraliser sa pensée, l’appliquer aux adultes et leur indiquer les dispositions des petits enfants comme étant celles qu’ils doivent revêtir pour pouvoir entrer dans son royaume (Mt 18,.3-4 ; Mc 10, 15).

Ces paroles de Jésus n’eurent aucun rapport direct avec le baptême des petits enfants ; mais comment nier qu’elles ne lui fussent favorables ? Qui dira où est la différence entre la grâce du baptême et celle que Jésus confère à ces petits enfants en leur imposant les mains ? Mais ce qui est plus important, c’est de bien considérer comment Jésus se montre l’ami des petits et des faibles, Jésus, le Sauveur de notre humanité tout entière, du berceau à la tombe.

Complément

◊ Diacre Michel Houyoux : cliquez ici pour lire l’article  → Ce que tu as caché aux sages et aux savants, tu l’as révélé aux tout-petits enfants

Liens avec d’autres sites web chrétiens

◊ Diocèse de Paris : cliquez ici pour lire l’article  → Laissez les enfants venir à moi !

◊ Radio Don Bosco – Fandraisana : cliquez ici pour lire l’article  → Samedi, Dix-neuvième Semaine du Temps Ordinaire

Vidéo Jésus et les petits-enfants : cliquez ici  →  https://youtu.be/ZjD2zPZZ7Ww