Tweeëntwintigste zondag van de gewone tijd – Jaar B

 

Vertaald met DeepL.com (gratis versie)# In de boeken Exodus en Deuteronomium wordt verwezen naar de tafelen der wet. God besloot een verbond met hem te sluiten en Mozes was de bemiddelaar. God verkondigde tien woorden en voorzag hen van ontwikkelingen, de code van het verbond. Mozes schreef alle woorden die God had gesproken op stenen tafelen en herinnerde hen aan de wet en de geboden, die het volk Israël moest bewaren in een kist (Ark van het Verbond), die op een tafel moest worden geplaatst en in een tent moest worden opgezet. Het volk verloor zijn geduld en vertrouwen en wendde zich tot andere goden.

Toen Mozes met de twee tafelen van de berg Sinaï afdaalde, besefte hij dat zijn volk het zojuist gesloten verbond had verbroken en gooide de twee tafelen weg, die vervolgens braken. Er werd een nieuw verbond gesloten tussen God en zijn volk. Mozes kreeg de opdracht om twee nieuwe tafelen te maken, gelijk aan de oude, waarop de woorden van de wet opnieuw werden gegraveerd. De woorden in Exodus 34-27 zijn de woorden van het verbond dat God met Mozes sloot.

Mozes daalde af van de berg Sinaï met de tafelen die in de Ark van het Verbond waren bewaard sinds de bouw ervan. Deze episode wordt herinnerd in Deuteronomium 10. Tegenwoordig zijn er overleveringen die het op verschillende plaatsen in de wereld laten zien. Uit het Evangelie van Jezus Christus volgens Marcus. Op dat moment verzamelden de Farizeeën en sommige schriftgeleerden uit Jeruzalem zich bij het huis van Jezus en zagen dat sommige van zijn discipelen hun maaltijden aten met onreine, d.w.z. ongewassen, handen.

In die tijd verzamelden de Farizeeën en sommige schriftgeleerden uit Jeruzalem zich bij het huis van Jezus en zagen dat sommige van zijn discipelen hun maaltijden aten met onreine, dat wil zeggen ongewassen, handen.De Farizeeën wassen, net als alle Joden, altijd grondig hun handen voordat ze gaan eten, omdat ze de traditie van de ouden volgen. En als ze van de markt komen, eten ze niet voordat ze zich met water hebben besprenkeld, en ze houden zich ook aan vele andere gebruiken uit traditie : het wassen van bekers, karaffen en kommen.

Dus vroegen de Farizeeën en Schriftgeleerden aan Jezus : “Waarom volgen uw leerlingen niet de traditie van de ouden ? Zij eten hun maaltijden met onreine handen” Jezus antwoordde hun : “Jesaja heeft goed over jullie huichelaars geprofeteerd,” Zoals er geschreven staat : ”Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart is ver van Mij. Tevergeefs aanbidden zij mij ; de leerstellingen die zij onderwijzen zijn slechts geboden van mensen. Ook jullie laten het gebod van God achterwege en houden vast aan de overleveringen van mensen.”

Opnieuw riep hij de menigte bij zich en zei : “Luister naar me, jullie allemaal, en begrijp. Niets wat buiten een mens is en in hem gaat, kan hem onrein maken. Maar wat uit een mens komt,maakt hem onrein”. Hij zei verder tegen zijn discipelen, weg van de menigte : “Van binnenuit, uit het hart van de mens, komen verkeerde gedachten: losbandigheid, diefstal, moord, overspel, hebzucht, kwaadaardigheid, bedrog, losbandigheid, afgunst, laster, hoogmoed en overdaad. Al dit kwaad komt van binnenuit en verontreinigt een mens”. (Marcus 7:1-8, 14-15, 21-23)

U schuift het gebod van God terzijde en houdt vast aan de tradities van mensen

U schuift het gebod van God terzijde en houdt zich vast aan de tradities van mensen De Farizeeën in Jeruzalem vallen Jezus aan vanwege de wassingen. Deze bijeenkomst van Jezus’ tegenstanders toonde het belang van hun acties. U schuift het gebod van God terzijde en houdt vast aan de tradities van mensen De Farizeeën in Jeruzalem vallen Jezus aan vanwege de wassingen. Deze bijeenkomst van Jezus’ tegenstanders toonde het belang van hun acties. Het had een officieel karakter. Hoe konden deze Farizeeën en schriftgeleerden uit Jeruzalem hier zijn als ze niet door het Sanhedrin waren gestuurd ? Marcus legde hun scrupules uit aan zijn lezers, die niet bekend waren met de Joodse gebruiken, door de zin toe te voegen : “Dat wil zeggen, onrein”.

Marcus onderbrak zijn verhaal om al deze Joodse gebruiken uit te leggen aan zijn lezers, die bekeerd waren van het heidendom en er onbekend mee waren. Hij schreef deze gebruiken niet alleen toe aan de Farizeeën, die ze het meest strikt volgden, maar aan alle Joden. De handen wassen met de vuist betekent jezelf wassen door afwisselend de ene open hand met de andere gesloten hand te wrijven om alle onzuiverheden uit de handpalmen te verwijderen. De traditie van de ouden stond tegenover de voorschriften van de goddelijke wet.

Dit waren gebruiken die gebaseerd waren op het gezag van de oude Joodse leraren, die vaak boven de wet zelf werden geplaatst. Het openbare plein was de plaats waar de mensen samenkwamen en waar de markt werd gehouden. Als de Joden daarvandaan terugkeerden, namen ze hun maaltijd niet zonder zich eerst te reinigen. Sommige uitleggers verwezen niet naar deze reiniging van de mensen, maar naar het voedsel dat van de markt werd gebracht. De setier is de term voor een maat voor vloeistoffen.Het woord verwijst hier naar wijnvaten gemaakt van hout of klei.

Bij de bedden stonden het soort divans waarop de ouderen, leunend op hun linker elleboog, hun maaltijden aten.Volgens Matteüs beantwoordde Jezus de vraag van de Farizeeën met een andere vraag die hen waarschijnlijk in verwarring zou brengen. Hij paste de harde woorden van de profeet Jesaja op hen toe : “Jesaja heeft over jullie huichelaars geprofeteerd, zoals er geschreven staat : « Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart is ver van Mi» « Het is een vreemde verwarring om de verordeningen van mensen in de plaats van de wet van God te stellen. Eigenliefde is verrukt om de verandering aan te nemen en potten en schalen de zorg en toewijding te geven die het hart toekomt. » (Quesnel)

Na de Farizeeën ervan beschuldigd te hebben dat zij het gebod van God teniet deden door hun tradities, liet Jezus hen hiervan een treffend bewijs zien in de manier waarop zij de heilige plicht die het vijfde gebod aan kinderen oplegt, omzeilden. Nadat ze dit gebod in herinnering hadden gebracht : « Eer uw vader en uw moeder, opdat gij lang leeft in het land dat de Here, uw God, u geeft” (Exodus 20:12). Het openbare plein was de plaats waar de mensen samenkwamen en waar de markt werd gehouden.

Als de Joden daarvandaan terugkeerden, namen ze hun maaltijd niet zonder zich eerst te reinigen. Na de Farizeeën ervan beschuldigd te hebben dat zij het gebod van God door hun tradities teniet deden, liet Jezus hen hiervan een treffend bewijs zien in de manier waarop zij de heilige plicht die het vijfde gebod aan kinderen oplegt, omzeilden. Nadat ze dit gebod in herinnering hadden gebracht : “Eer uw vader en uw moeder, opdat gij lang leeft in het land dat de Here, uw God, u geeft” (Exodus 20, 12). En Wie zijn vader of moeder vervloekt, die zal zeker sterven. (Ex 21, 17)

Maar wat leerden de Farizeeën ? Dat een man, geconfronteerd met de verplichting om zijn bejaarde vader of moeder bij te staan, tegen hen zou kunnen zeggen : « Ik heb van wat ik kon bijstaan een korban gemaakt, een offer aan God, en zo is hij vrijgesteld van elke verplichting jegens hen.” Het is alsof een zoon tegen zijn behoeftige vader zou zeggen : « Mijn vader, ik zou je graag geven wat je kan helpen in je oude dag, maar ik heb er een offer van gemaakt.Het is beter als ik het aan God opdraag, dan zul je er meer profijt van hebben ».

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Kerk.net : klik hier om het artikel te lezen → B-cyclus tweeëntwintigste zondag door het jaar

◊ Dionysiusparochie : klik hier om het artikel te lezen → 22e zondag door het jaar B

Video :klik hier lezen → https://youtu.be/DCyr5OLP7k0