Vendredi de la vingt-huitième semaine du Temps Ordinaire – Année Paire

 

De l’Évangile de Jésus Christ selon Luc

    En ce temps-là, parmi les disciples, le Seigneur en désigna encore 72, et il les envoya deux par deux, en avant de lui, en toute ville et localité où lui-même allait se rendre. Il leur dit : « La moisson est abondante, mais les ouvriers sont peu nombreux. Priez donc le maître de la moisson d’envoyer des ouvriers pour sa moisson.  Allez ! Voici que je vous envoie comme des agneaux au milieu des loups. Ne portez ni bourse, ni sac, ni sandales, et ne saluez personne en chemin. Mais dans toute maison où vous entrerez, dites d’abord : ‘Paix à cette maison.’

S’il y a là un ami de la paix, votre paix ira reposer sur lui ; sinon, elle reviendra sur vous.     Restez dans cette maison, mangeant et buvant ce que l’on vous sert ; car l’ouvrier mérite son salaire. Ne passez pas de maison en maison. Dans toute ville où vous entrerez et où vous serez accueillis,     mangez ce qui vous est présenté. Guérissez les malades qui s’y trouvent et dites-leur : ‘Le règne de Dieu s’est approché de vous.’ » (Lc 10, 1-9)

Convertissez-vous, car le royaume des Cieux est tout proche

Jésus parcourut en vrai missionnaire les divers lieux du pays ; il n’attendit pas que les hommes vinrent à lui, il alla vers eux. Enseigner, prêcher la bonne nouvelle du royaume et guérir le corps et l’âme, telle fut son œuvre de Sauveur : «Convertissez-vous, car le royaume des Cieux est tout proche.» Par ce résumé de l’activité de Jésus, Matthieu termina le tableau général du ministère de Jésus. «Être ému de compassion» se retrouve souvent dans les évangiles appliqué à Jésus, signifiant être ému dans ses entrailles, et exprimant cette douloureuse sympathie avec laquelle il partagea les maux et les souffrances de notre humanité. Ce sentiment de tendre charité fut excité par la vue de ces foules semblables à des brebis sans berger, lesquelles furent fatiguées et jetées.

Cet état d’épuisement et de souffrance fut nécessairement celui de brebis privées de direction, de protection et de nourriture parce qu’elles n’eurent pas de berger. Image juste et frappante de l’état d’âmes sans lumière, sans paix, sans Dieu. Ce fut dans le lamentable état moral des personnes de son temps que Jésus vit les indices d’une grande moisson d’âmes, prête à être recueillie dans le royaume de Dieu Il leur dit : «La moisson est abondante, mais les ouvriers sont peu nombreux. Priez donc le maître de la moisson d’envoyer des ouvriers pour sa moisson.» (Lc 10, 2) Plus l’homme sent sa misère et en souffre, plus ses besoins profonds le jettent dans les bras de Jésus.

Mais, pour la moisson, il faut des ouvriers pour conduire les âmes à la source de là vie, il faut des serviteurs de Dieu qui la leur montrent avec amour ; et alors il y en avait si peu, que Jésus demanda à ses disciples de prier pour que le nombre en soit accru. Riez donc le maître de la moisson, qu’il envoie des ouvriers dans sa moisson. Expression énergique dictée par un besoin impérieux. C’est Dieu qui seul suscite forme, envoie de bons ouvriers dans son règne, mais il faut que l’Église en prière les lui demande. Ce fut par cette mention de la profonde misère du peuple et de l’ardent désir de Jésus qu’un prompt secours lui fut envoyé.

Jésus étant arrivé au faîte de son travail personnel en Galilée, il ne pu l’accomplir que dans des limites assez restreintes. Il désira adresser un appel plus général et plus énergique encore à cette population qu’il dut bientôt quitter. Et pour cela il se multiplia en quelque sorte par la mission qu’il confia aux douze. Cette mission signala en même temps un progrès dans le développement des apôtres. Ces disciples dont il fit des apôtres, il les envoya comme tels. Encore une fois, Matthieu marqua expressément le nombre de douze disciples que Jésus envoya pour leur faire faire un premier essai de mission et pour préparer les populations à recevoir la parole du royaume.

Dans cette première mission, les disciples durent s’en tenir au dessein de Dieu envers son peuple, auquel Jésus lui-même se soumit, et qui consista à faire annoncer le salut avant tout. Encore une fois, Matthieu marqua expressément le nombre de douze disciples que Jésus envoya pour leur faire faire un premier essai de mission et pour préparer les populations à recevoir la parole du Royaume Vous adorez ce que vous ne connaissez pas; nous, nous adorons ce que nous connaissons, car le salut vient des Juifs.» (Jn 4, 22)Il y eut pour cela de très graves raisons, que Paul apprécia lui-même, bien qu’il fût l’apôtre des Gentils : «Quand les Juifs virent les foules, ils s’enflammèrent de jalousie ; ils contredisaient les paroles de Paul et l’injuriaient»

Paul et Barnabé leur déclarèrent avec assurance : «C’est à vous d’abord qu’il était nécessaire d’adresser la parole de Dieu. Puisque vous la rejetez et que vous-mêmes ne vous jugez pas dignes de la vie éternelle, eh bien ! nous nous tournons vers les nations païennes. C’est le commandement que le Seigneur nous a donné : J’ai fait de toi la lumière des nations pour que, grâce à toi, le salut parvienne jusqu’aux extrémités de la terre.» (Ac 13, 45-47)Ce fut pourquoi Jésus ajouta : «Ne vous en allez pas sur le chemin des nations et n’entrez pas dans une ville des Samaritains.» Tel fut le devoir des disciples. Après que les Juifs rejetèrent Jésus, ils reçurent des ordres différents : «Allez, faites de toutes les nations des disciples, les baptisant au nom du Père, du Fils et du Saint-Esprit.» (Mt 28, 19)

Une certaine théologie a voulu voir là une contradiction ou un développement progressif dans les vues de Jésus lui-même Rien n’est plus contraire aux témoignages de l’Évangile ; Jésus savait parfaitement que son règne serait universel même d’après les synoptiques, pour ne pas parler de l’Évangile de Jean.   d’un ordre, Jésus conféra un don miraculeux. Dans l’activité des disciples, comme dans celle de Jésus, les guérisons durent préparer la prédication. Tous les dons de Dieu sont gratuits comme ceux que Jésus conféra aux disciples. En faire un moyen de profits terrestres, c’est les dégrader et les souiller.

Diacre Michel Houyoux 

Liens avec d’autres sites chrétiens

◊ Regnum Christi : cliquez ici pour lire l’article → Voyant les foules, Jésus fut saisi de compassion

◊ Diacre Jean-Yves Fortin : cliquez ici pour lire l’article → Voyant les foules, Jésus fut saisi de compassion

♥ Vidéo Diocèse d’Avignon → https://youtu.be/iw70v9D0DZE

Negenentwintigste zondag van het jaar B

# De tafelen der wet worden genoemd in de boeken Exodus en Deuteronomium. God besloot een verbond met hem te sluiten en Mozes trad op als bemiddelaar. God verkondigde tien woorden en liet die vergezeld gaan van ontwikkelingen, het wetboek van het verbond. Mozes schreef alle woorden die God had gesproken op stenen tafelen en herinnerde aan de wet en het gebod dat het volk Israël de Ark van het Verbond in een kist moest bewaren, die op een tafel moest worden geplaatst en in een tent moest worden opgesteld.

Het volk verloor zijn geduld en vertrouwen en wendde zich tot andere goden. Toen Mozes met de twee tafelen van de berg Sinaï afdaalde, realiseerde hij zich dat zijn volk het verbond dat ze net hadden gesloten had verbroken en gooide de twee tafelen op de grond, die verbrijzelde. Er werd een nieuw verbond gesloten tussen God en zijn volk. Mozes kreeg de opdracht om twee nieuwe tafelen te kerven, gelijk aan de vorige, waarop de bepalingen van de wet opnieuw werden gegraveerd. De woorden van Exodus 34-27 zijn de woorden van het verbond dat God met Mozes sloot. Mozes daalde af van de berg Sinaï met de tafelen, die onmiddellijk na de bouw ervan in de Ark van het Verbond werden bewaard.

Deze episode is vastgelegd in Deuteronomium10 . Vandaag de dag zijn er tradities die dit in verschillende delen van de wereld uitbeelden.

Het evangelie van Jezus Christus volgens Marcus

In die tijd kwamen Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, naar Jezus toe en zeiden tegen Hem: “Meester, wat wilt U dat wij voor U doen?” Zij antwoordden hem: “Laat ons zitten, de een aan uw rechterhand en de ander aan uw linkerhand, in uw heerlijkheid.” Jezus zei tegen hen : “Jullie weten niet wat jullie vragen.” Kunnen jullie de beker drinken die ik ga drinken? » Gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden ? « Je weet niet wat je vraagt. Kun jij de beker drinken die ik ga drinken ?

Gedoopt worden met het doopsel waarin ik op het punt sta ondergedompeld te worden. Kun jij de beker drinken die ik ga drinken? Kunnen jullie gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden ? Zij antwoordden hem : “Dat kunnen wij.” Jezus zei tegen hen : “De beker die ik zal drinken, zullen jullie ook drinken; en jullie zullen gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld word.” Wat betreft rechts of links van mij zitten, het is niet aan mij om dat toe te staan.

Er zijn mensen voor wie het was voorbereid. “De andere tien die het gehoord hadden, begonnen te schelden op Jakobus en Johannes.” Jezus riep hen bij elkaar en zei : « Dit weten jullie: zij die als leiders van de volken worden beschouwd.” Ze antwoordden hem: “Dat kunnen we.” Jezus zei tegen hen: “De beker die Ik zal drinken, zullen jullie ook drinken ; en jullie zullen gedoopt worden met het doopsel waarin Ik ondergedompeld ben.” Wat betreft het zitten aan mijn rechterkant of aan mijn linkerkant, het is niet aan mij om dat toe te staan.

Er zijn mensen voor wie het is voorbereid : “De tien anderen, die het gehoord hadden, begonnen te schelden op Jakobus en Johannes ‘ Jezus riep hen bij elkaar en zei : ’Dit weten jullie: zij die beschouwd worden als leiders van de volken.” Zij bevelen hen als heren ; de groten laten hun macht voelen. Maar zo mag het onder jullie niet zijn. Wie onder jullie groot wil zijn, die zal jullie dienaar zijn. Wie onder jullie de eerste wil zijn, zal de slaaf van allen zijn. Hij is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen. (Mc 10, 35-45)

De oogst is overvloedig, maar er zijn maar weinig arbeiders

De ambitie van de discipelen Ze waren al op reis toen Jezus werd onderbroken door de komst van de rijke man. Nu vervolgden ze hun reis en gingen naar Jeruzalem, waar Jezus leed en stierf. Jezus, die als een onverschrokken leider precies wist wat er met hem gebeurde, liep voorop in de stoet ; toen degenen rondom hem Jezus’ vastberadenheid zagen, werden ze bang en aarzelden of stopten ; anderen die niet zo dicht bij hem stonden en hem volgden, werden door angst bevangen.

Toen verzamelde Jezus de twaalf om zich heen om hen openlijk te vertellen welke beproeving hen te wachten stond.Marcus de enige die de indrukken weergeeft van de mensen die Jezus vergezelden.   Deze voorspellingen werden steeds duidelijker, Matteüs, Marcus en Lucas hebben ze allemaal zorgvuldig in een overeenkomst bewaard. Jezus had een heel duidelijk en nauwkeurig idee van alles wat er met Hem gebeurde; Hij markeerde het exacte moment met deze woorden : “Zie, wij gaan op weg naar Jeruzalem.”

Dit was een ontroerende demonstratie van heldendom en opofferende liefde ; het was duidelijk uit deze dood die Hij gewillig aanvaardde. Als dit offer niet de verlossing van de wereld was geweest, zou het een soort zelfmoord zijn geweest.  Volgens Matteüs was het de moeder van Jakobus en Johannes, Salome, die Jezus als eerste om haar zonen vroeg, terwijl het volgens Marcus de twee discipelen zelf waren die het verzoek deden. Van deze twee beelden van het lijden van Christus: de beker en de doop, is alleen de eerste authentiek in Matteüs.

Als de beker in de symbolische taal van de Heilige Schrift de maat is van het goede of kwade dat voor elke persoon is vastgesteld, dan is de doop een nog algemener en dieper beeld van lijden waarin men zich volledig moet onderdompelen. Jezus wijst de twee discipelen dus de weg naar de heerlijkheid en vraagt hen : “Kunnen jullie mij daarin volgen ?” Hij zag ook dat dit moment van lijden al gekomen was.Om de ambitie van zijn leerlingen de kop in te drukken, stelde Jezus de geest van zijn koninkrijk tegenover wat er in de koninkrijken van deze wereld gebeurde.

Hij gebruikte hiervoor betekenisvolle termen. Ten eerste sprak hij over de prinsen van deze wereld die geloofden dat ze zouden heersen of hadden moeten heersen, of zich verbeeldden dat ze zouden heersen. Wat bedoelde hij ? Volgens de voorspelling van Jezus leken de daden van Jakobus en Johannes onbegrijpelijk als ze geen bewijs waren dat zelfs de meest intelligente discipelen deze voorspelling niet hadden begrepen. Matteüs laat zien dat ondanks alle pijnlijke vooruitzichten die Jezus hen liet zien, de discipelen er niet aan twijfelden dat hij in de nabije toekomst de leider van een glorieus koninkrijk zou zijn.

Niets kon hun misvattingen meer wegnemen dan de instructies die Jezus hen over dit onderwerp gaf. Jezus met dit ? Volgens sommige uitleggers zou dit betekenen dat deze vorsten vooral bezig waren met het vestigen en doen gelden van hun gezag, een gezag dat door het volk werd erkend.   Anderen zeggen dat deze machtige mannen van de aarde een grote heerschappij leken uit te oefenen, terwijl zij zelf slaven waren van hun hartstochten.  Toen Jezus in Jericho was aangekomen en met een grote menigte de stad verliet, begon een blinde man genaamd Bartimeüs, die hoorde dat het Jezus was die langskwam, uit te roepen : “Zoon van David, ontferm U over mij !”

Enkele mensen probeerden hem er echter van te weerhouden Jezus te storen, maar hij schreeuwde nog harder : “Wees mij genadig !” Jezus stopte en riep naar de blinde man, die snel opstond, zijn jas uittrok en naar Jezus toe rende : “Wat wil je dat ik met je doe?” : De blinde man vroeg hem : “Rabbouni, mag ik mijn gezichtsvermogen terugkrijgen !”. Jezus zei tegen hem : “Ga heen, je geloof heeft je gered.” En onmiddellijk kreeg hij zijn gezichtsvermogen terug en volgde Jezus. Alleen Marcus onthult de naam van deze blinde bedelaar en zelfs de naam van zijn vader. Bartimeüs betekent zoon van Timaeüs. De blinde man die door Jezus werd genezen, werd een bekende christen in de apostolische kerk en daarom is zijn naam in de overlevering bewaard gebleven.

Jezus was ontroerd en stond aan het hoofd van zijn grote processie toen hij het geschreeuw van deze arme bedelaar hoorde; dit medelijden drong door in de harten van de mensen. Niets is zo besmettelijk als ware liefde.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites

Dionysius Parochie : Klik hier om het artikel te lezen → 29e zondag door het jaar B

Kerk.net : Klik hier om het artikel te lezen → Lezingen 29e zondag door het jaar B

Video Annnelies van Walsem : klik hier → https://youtu.be/Mt9e1Yp_sT4