Trentième dimanche du Temps Ordinaire – Année Paire

 

Bartimée dont le nom signifie : fils de Timée en araméen, est, dans les évangiles, un aveugle guéri par Jésus à l’entrée de Jéricho. Cet épisode existe dans les trois évangiles synoptiques Marc, Mathieu et Luc, mais le nom de Bartimée n’apparaît que chez   Marc. Bartimée supplie : « Jésus, fils de David, aie pitié de moi. »   # Les miracles furent nombreux dans la littérature antique juive et gréco-latine : les inscriptions rapportèrent des guérisons miraculeuses à Épidaure, le sanctuaire grec du dieu de la médecine Asclépios ; les Romains eurent leurs guérisseurs comme Apollonius de Tyane, les juifs leurs rabbis thaumaturges comme Honi HaMe’aguel ou Hanina ben Dossa.

Pour Daniel Marguerat : il s’est avéré que dans la variété de leurs motifs et de leurs personnages, ces récits se présentaient comme les variations infinies d’un même genre, stéréotypé, que l’on retrouve en abondance dans la culture gréco-romaine.  lavius Josèphe, tout comme certaines sources rabbiniques plus proches et le Nouveau Testament, conserva le souvenir de ces individus. Un certain Eléazar chassait les démons des possédés ; Hanina ben Dosa de Galilée guérissait à distance ; l’historien Geza Vermes vit un parallèle frappant entre ce pouvoir thaumaturgique et celui attribué à Jésus dans l’épisode de la guérison du fils d’un officier, où Jésus fut censé agir à distance. D’autres charismatiques commandaient à la nature : Honi, le traceur de cercles dans Josèphe, et son petit-fils Hanan étaient réputés pour faire venir la pluie

Ces faiseurs de pluie étaient conscients de leur relation privilégiée avec Dieu : Hanan le faiseur de pluie allait même jusqu’à prier pour que son auditoire fît la distinction entre lui et celui qui accordait véritablement la pluie, le Abba [le Père] au ciel. Bartimée dont le nom signifie « fils de Timée » en araméen, fut le nom de l’aveugle guéri par Jésus à l’entrée de Jéricho. Cet épisode existe dans les trois évangiles synoptiques (Marc, Matthieu et Luc), mais le nom de Bartimée n’apparaît que chez Marc.. Bartimée supplia : « Jésus, fils de David, aie pitié de moi. » La valeur des miracles comme étant des  signes, affirmée dans le Nouveau Testament, rejoint sur ce point l’analyse des historiens, pour qui ils ne fussent pas une description objective des faits mais une façon d’exprimer une vérité religieuse.

Daniel Marguerat indiqua en ce sens que le récit de miracle est un langage religieux connu de l’Antiquité, et qu’il est porteur d’une ambition bien plus forte que de rappeler un fait merveilleux du passé ; ce langage vit de protester contre le mal. Cet épisode peut être lu comme une parabole de la découverte de la foi. Ainsi, au départ, Bartimée fut aveugle, assis au bord du chemin. À la fin, Bartimée fut  voyant et suivit Jésus sur le chemin. 

De l’Évangile de Jésus Christ selon Marc

En ce temps-là, tandis que Jésus sortait de Jéricho avec ses disciples et une foule nombreuse, le fils de Timée, Bartimée, un aveugle qui mendiait, était assis au bord du chemin. Quand il entendit que c’était Jésus de Nazareth, il se mit à crier : « Fils de David, Jésus, prends pitié de moi ! »    Beaucoup de gens le rabrouaient pour le faire taire, mais il criait de plus belle : « Fils de David, prends pitié de moi ! » Jésus s’arrête et dit : « Appelez-le. » On appelle donc l’aveugle, et on lui dit : « Confiance, lève-toi ; il t’appelle. » L’aveugle jeta son manteau, bondit et courut vers Jésus. Prenant la parole, Jésus lui dit : « Que veux-tu que je fasse pour toi ? » L’aveugle lui dit : « Rabbouni, que je retrouve la vue ! »  Et Jésus lui dit : « Va, ta foi t’a sauvé. »    Aussitôt l’homme retrouva la vue, et il suivait Jésus sur le chemin. (Mc 10, 46b-52)

L’aveugle Bartimée

Marc seul fit connaître par son nom, et même par le nom de son père, ce mendiant  aveugle .Bartimée signifie fils de Timée, ces noms patronymiques, Bartholomée, Barsabas, tenaient lieu de noms propres. L’aveugle guéri par Jésus devint un chrétien connu dans l’Église apostolique ; son nom fut conservé par la tradition. «Grande foi de cet aveugle qui invoqua comme fils de David celui que le peuple lui annonça comme le Nazaréen.» (Bengel)

Le nom de fils de David qu’e Marc donna à Jésus montre combien était alors répandue dans le peuple la conviction que Jésus était le Messie. on entend ces diverses paroles d’encouragement prononcées par diverses voix dans la foule, cette même foule qui, il y a un instant, voulait empêcher l’aveugle de crier. Ce fut que la compassion dont Jésus fut ému, et qui le fit s’arrêter à la tête de son nombreux cortège en entendant les cris de ce pauvre mendiant, cette compassion pénétra dans les cœurs. Rien n’est plus contagieux que le vrai amour.

Répondant au mouvement qui conduisit l’aveugle vers Jésus et à la foi qui anima Bartimée la question de Jésus n’eut d’autre but que d’encourager le malheureux et de le mettre en contact personnel avec son libérateur. Ce but fut atteint ; le cri de Rabbouni (mon Maître), certifia  toute sa confiance.

Selon Marc et Luc, Jésus rendit la vue à l’aveugle uniquement par sa parole puissante et créatrice et sans toucher ses yeux. Cette foi qui ouvrit son cœur à la puissance divine de Jésus, devint pour lui la source d’une grâce infiniment plus grande que le recouvrement de la vue. Bartimée suivit Jésus dans le chemin, il se joignit au cortège qui allait l’acclamer avec des transports de joie comme le Messie et le Sauveur. Luc nota qu’il glorifiait Dieu au milieu de tout le peuple qui s’associait à ses actions de grâce.

Diacre Michel Houyoux

Complément

◊ Diacre Michel Houyoux : cliquez ici pour lire l’article → Que veux-tu que je fasse pour toi ? – Seigneur, que je retrouve la vue

Liens avec d’autres sites chrétiens

◊ Catéchèse pour vos enfants : cliquez ici pour lire l’article →  L’aveugle Bartimée – Mc 10, 46-52

◊ Le site chrétien d’actualités   : cliquez ici pour lire l’article →  Jésus et l’aveugle Bartimée

◊ KT42      : cliquez ici pour lire l’article →  Aveugle de Jéricho, Aveugles, Guérisons

Vidéo Lectio Divina : cliquez ici → https://youtu.be/vgJHYk3qv8A

Двадцать девятое воскресенье года Б

 

# Скрижали Закона упоминаются в книгах Исход и Второзаконие. Бог решил заключить с ним завет, и Моисей выступил в роли посредника. Бог провозгласил десять слов, и к ним были приложены события – книга закона завета.  Моисей записал все слова, произнесенные Богом, на каменных скрижалях и напомнил закон и заповедь о том, что народ Израиля должен хранить Ковчег Завета в ящике, который должен быть поставлен на стол и установлен в шатре. Народ потерял терпение и доверие и обратился к другим богам. Когда Моисей спустился с горы Синай с двумя скрижалями, он понял, что его народ нарушил только что заключенный завет, и бросил обе скрижали на землю, которые разбились вдребезги.

Между Богом и Его народом был заключен новый завет. Моисею было велено вырезать две новые скрижали, похожие на предыдущие, на которых были заново выгравированы положения Закона. Слова Исхода 34-27 – это слова завета, который Бог заключил с Моисеем. Моисей спустился с горы Синай со скрижалями, которые хранились в Ковчеге Завета сразу после его постройки. Этот эпизод записан во Второзаконии10 . Сегодня в разных частях света существуют свои традиции, рассказывающие об этом.

Евангелие Иисуса Христа от Марка

В то время Иаков и Иоанн, сыновья Зеведеевы, пришли к Иисусу и сказали Ему: «Учитель, что хочешь, чтобы Ты сделал для нас?» Они ответили Ему: «Дай нам сесть, одному по правую, а другому по левую руку от Тебя, во славе Твоей». Иисус сказал им: «Вы не знаете, чего просите». «Можете ли вы пить чашу, которую Я буду пить? » Креститься тем крещением, в которое я буду погружен ? «Вы не знаете, о чем просите». Можете ли вы выпить чашу, которую я собираюсь выпить?         еститься крещением, в которое я буду погружен. Можете ли вы выпить чашу, которую я собираюсь выпить? Можете ли вы креститься крещением, в которое я буду погружен? Они отвечали Ему: «Можем».

Иисус сказал им: «Чашу, которую Я буду пить, будете пить и вы; и креститесь крещением, в которое Я погружаюсь». Что касается того, чтобы сидеть справа или слева от меня, то это не в моей власти. Есть те, для кого это приготовлено». «Остальные десять, слышавшие это, начали бранить Иакова и Иоанна», - говоритон. Иисус собрал их вместе и сказал: «Это вы знаете: те, кто считается вождями народов ». Они ответили ему: «Можем».Иисус сказал им: «Чашу, которую Я буду пить, будете пить и вы; и креститесь крещением, в которое Я погружался». Что касается сидения справа или слева от меня, то не мне это разрешать.

Есть те, кому это уготовано: «Десять же других, услышав это, начали бранить Иакова и Иоанна „. Иисус созвал их и сказал: “Вот вы знаете: те, которые считаются вождями народов». повелевают ими, как владыки; великие дают почувствовать свою власть. Но среди вас не должно быть так. Кто хочет быть великим среди вас, тот будет вашим слугой. Кто хочет быть первым среди вас, тот будет рабом всех. Он пришел не для того, чтобы Ему служили, но чтобы послужить и отдать душу Свою для искупления многих». (Марк 10, 35-45)

Жатвы много, а работников мало

Честолюбие учеников Они уже были в пути, когда Иисус прервал их приход богача. Теперь они продолжили свой путь и отправились в Иерусалим, где Иисус страдал и умер. Иисус, как бесстрашный лидер, точно знал, что с ним происходит, шел впереди процессии; когда окружающие увидели решимость Иисуса, они испугались и заколебались или остановились; другие, которые не были так близки к Нему и следовали за Ним, были охвачены страхом. Затем Иисус собрал вокруг ловек, чтобы открыто рассказать им, какое испытание их ожидает. Марк – единственный, кто передает впечатления тех, кто сопровождал Иисуса. Хотя ученики еще не понимали предсказаний Иисуса о Его страданиях, они чувствовали опасность, которая им угрожала.

Иисус в третий раз посвящает учеников в тайну Своих страданий. Эти предсказания становились все более ясными, и Матфей, Марк и Лука тщательно сохранили их в соглашении. Иисус очень четко и ясно представлял себе все, что с Ним происходит; Он обозначил точный момент этими словами: «Вот, мы идем в Иерусалим». Это было трогательное проявление героизма и жертвенной любви; было ясно, что эту смерть Он принял с готовностью. Если бы эта жертва не была искуплением мира, она была бы своего рода самоубийством.

Согласно Матфею, мать Иакова и Иоанна, Саломея, первой попросила Иисуса о своих сыновьях, а согласно Марку, эту просьбу выполнили сами ученики. Из этих двух образов страданий Христа – чаши и крещения – в Евангелии от Матфея достоверен только первый.  Если на символическом языке Священного Писания чаша – это мера добра или зла, установленная для каждого человека, то крещение – это еще более общий и глубокий образ страдания, в которое человек должен полностью погрузиться.

Таким образом, Иисус показывает двум ученикам путь к славе и спрашивает их: «Можете ли вы следоватьза Мной по нему? » Он также видел, что этот момент страдания уже наступил. Чтобы подавить честолюбие учеников, Иисус противопоставил дух Своего Царства тому, что происходит в царствах этого мира.  Для этого Он использовал значимые термины. Во-первых, Он говорил о князьях мира сего, которые считали, что будут править, или должны были править, или воображали, что будут править. Что он имел в виду?

Согласно предсказанию Иисуса, действия Иакова и Иоанна казались непонятными, если бы не были доказательством того, что даже самые умные ученики не поняли этого предсказания. Матфей показывает, что, несмотря на все мучительные перспективы, которые Иисус показал им, ученики не сомневались, что в ближайшем будущем Он станет главой славного Царства. Ничто не могло так развеять их заблуждения, как наставления, которые Иисус дал им по этому поводу. Иисус с этим? По мнению некоторых толкователей, это означает, что эти князья в первую очередь заботились об установлении и утверждении своей власти, власти, признанной народом.

Другие говорят, что эти могущественные земные мужи, казалось, властвовали над людьми, в то время как сами они были рабами своих страстей. Когда Иисус прибыл в Иерихон и выходил из города с большой толпой, слепой по имени Вартимей, услышав, что мимо проходит Иисус, начал кричать: «Сын Давидов, помилуй меня!»  Некоторые люди пытались остановить его, чтобы он не мешал Иисусу, но он закричал еще громче: «Помилуй меня!» Иисус остановился и позвал слепого, который быстро встал, снял с себя плащ и подбежал к Иисусу: «Что мне делать с тобой?»

Слепой попросил Его: «Раввуни, дай мне снова прозреть!». Иисус сказал ему: «Иди, вера твоя спасла тебя». И тотчас же он прозрел и последовал за Иисусом.  Только Марк сообщает имя этого слепого нищего и даже имя его отца. Вартимей означает сын Тимея. Слепой, исцеленный Иисусом, стал известным христианином в апостольской церкви, поэтому его имя сохранилось в преданиях.

Иисус был тронут и во главе своей великой процессии услышал крики этого бедного нищего; эта жалость проникла в сердца людей. Ничто так не заразительно, как истинная любовь.

Дьякон Мichel Houyoux

Ссылки на другие христианские сайты

Азбука веры : Нажмите здесь, чтобы прочитать статью → Жатвы много, а делателей мало… (Мф. 9:36–38)

Церковь в Херенте: Нажмите здесь, чтобы прочитать статью →

Видео Annelies van Walsem: нажмите здесь → https://youtu.be/Mt9e1Yp_sT4

Negenentwintigste zondag van het jaar B

# De tafelen der wet worden genoemd in de boeken Exodus en Deuteronomium. God besloot een verbond met hem te sluiten en Mozes trad op als bemiddelaar. God verkondigde tien woorden en liet die vergezeld gaan van ontwikkelingen, het wetboek van het verbond. Mozes schreef alle woorden die God had gesproken op stenen tafelen en herinnerde aan de wet en het gebod dat het volk Israël de Ark van het Verbond in een kist moest bewaren, die op een tafel moest worden geplaatst en in een tent moest worden opgesteld.

Het volk verloor zijn geduld en vertrouwen en wendde zich tot andere goden. Toen Mozes met de twee tafelen van de berg Sinaï afdaalde, realiseerde hij zich dat zijn volk het verbond dat ze net hadden gesloten had verbroken en gooide de twee tafelen op de grond, die verbrijzelde.         Er werd een nieuw verbond gesloten tussen God en zijn volk. Mozes kreeg de opdracht om twee nieuwe tafelen te kerven, gelijk aan de vorige, waarop de bepalingen van de wet opnieuw werden gegraveerd. De woorden van Exodus 34-27 zijn de woorden van het verbond dat God met Mozes sloot.

Mozes daalde af van de berg Sinaï met de tafelen, die onmiddellijk na de bouw ervan in de Ark van het Verbond werden bewaard. Deze episode is vastgelegd in Deuteronomium10 . Vandaag de dag zijn er tradities die dit in verschillende delen van de wereld uitbeelden.

Het evangelie van Jezus Christus volgens Marcus

In die tijd kwamen Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, naar Jezus toe en zeiden tegen Hem: “Meester, wat willen wij dat U voor ons doet?” Zij antwoordden hem: “Laat ons zitten, de een aan uw rechterhand en de ander aan uw linkerhand, in uw heerlijkheid.”  Jezus zei tegen hen : “Jullie weten niet wat jullie vragen.” “Kunnen jullie de beker drinken die ik ga drinken? » Om gedoopt te worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden ? “Je weet niet wat je vraagt.” Kun jij de beker drinken die ik ga drinken ?

Gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden. Kun jij de beker drinken die ik ga drinken ? Kunnen jullie gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden? Zij antwoordden hem : “Dat kunnen wij.”   Jezus zei tegen hen : “De beker die ik zal drinken, zullen jullie ook drinken; en jullie zullen gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld word.” Wat betreft rechts of links van mij zitten, het is niet aan mij om dat toe te staan.

Er zijn mensen voor wie het is klaargemaakt. “De andere tien die het gehoord hadden, begonnen te schelden op Jakobus en Johannes.” Jezus riep hen bij elkaar en zei : « Dit weten jullie : zij die beschouwd worden als leiders van de volken .” Ze antwoordden hem : “Dat kunnen we.”  Jezus zei tegen hen: “De beker die Ik zal drinken, zullen jullie ook drinken; en jullie zullen gedoopt worden met het doopsel waarin Ik ondergedompeld ben.” Wat betreft het zitten aan mijn rechterkant of aan mijn linkerkant, het is niet aan mij om dat toe te staan.

Er zijn mensen voor wie het is voorbereid : “De tien anderen, die het gehoord hadden, begonnen te schelden op Jakobus en Johannes ‘ Jezus riep hen bij elkaar en zei: ’Dit weten jullie: zij die beschouwd worden als leiders van de volken.”    Zij bevelen hen als heren; de groten laten hun macht voelen. Maar zo mag het onder jullie niet zijn. Wie onder jullie groot wil zijn, die zal jullie dienaar zijn. Wie onder jullie de eerste wil zijn, zal de slaaf van allen zijn. Hij is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen. (Marcus 10, 35-45)

De oogst is overvloedig, maar er zijn maar weinig arbeiders

De ambitie van de discipelen Ze waren al op reis toen Jezus werd onderbroken door de komst van de rijke man. Nu vervolgden ze hun reis en gingen naar Jeruzalem, waar Jezus leed en stierf.  Jezus, die als een onverschrokken leider precies wist wat er met hem gebeurde, liep voorop in de stoet ; toen degenen rondom hem Jezus’ vastberadenheid zagen, werden ze bang en aarzelden of stopten ; anderen die niet zo dicht bij hem stonden en hem volgden, werden door angst bevangen.

Toen verzamelde Jezus de twaalf om zich heen om hen openlijk te vertellen welke beproeving hen te wachten stond. Marcus is de enige die de indrukken weergeeft van de mensen die Jezus vergezelden.  Hoewel de discipelen de voorspellingen van Jezus over zijn lijden nog niet hadden begrepen, voelden ze wel het gevaar dat hen bedreigde. Dit is de derde keer dat Jezus zijn discipelen inwijdt in het mysterie van zijn lijden.  Deze voorspellingen werden steeds duidelijker, Matteüs, Marcus en Lucas hebben ze allemaal zorgvuldig in een overeenkomst bewaard. Jezus had een heel duidelijk en nauwkeurig idee van alles wat er met Hem gebeurde; Hij markeerde het exacte moment met deze woorden: “Zie, wij gaan op weg naar Jeruzalem.”

Dit was een ontroerende demonstratie van heldendom en opofferende liefde ; het was duidelijk uit deze dood die Hij gewillig aanvaardde. Als dit offer niet de verlossing van de wereld was geweest, zou het een soort zelfmoord zijn Volgens Matteüs was het de moeder van Jakobus en Johannes, Salome, die Jezus als eerste om haar zonen vroeg, terwijl het volgens Marcus de twee discipelen zelf waren die het verzoek deden. Van deze twee beelden van het lijden van Christus: de beker en de doop, is alleen de eerste authentiek in Matteüs.

Als de beker in de symbolische taal van de Heilige Schrift de maat is van het goede of het kwade dat voor elke persoon is vastgesteld, dan is de doop een nog algemener en dieper beeld van het lijden waarin men zich volledig moet ezus wijst de twee discipelen dus de weg naar de heerlijkheid en vraagt hen : “Kunnen jullie mij daarin volgen ?” Hij zag ook dat dit moment van lijden al gekomen was. Om de ambitie van zijn leerlingen de kop in te drukken, stelde Jezus de geest van zijn koninkrijk tegenover wat er in de koninkrijken van deze wereld gebeurde.  derdompelen.

Hij gebruikte hiervoor betekenisvolle termen. Ten eerste sprak hij over de prinsen van deze wereld die geloofden dat ze zouden heersen of hadden moeten heersen, of zich verbeeldden dat ze zouden heersen. Wat bedoelde hij ?  Volgens de voorspelling van Jezus leken de daden van Jakobus en Johannes onbegrijpelijk als ze geen bewijs waren dat zelfs de meest intelligente discipelen deze voorspelling niet hadden begrepen. Matteüs laat zien dat ondanks alle pijnlijke vooruitzichten die Jezus hen liet zien, de discipelen er niet aan twijfelden dat hij in de nabije toekomst de leider van een glorieus koninkrijk zou zijn.

Niets kon hun misvattingen meer wegnemen dan de instructies die Jezus hen over dit onderwerp gaf. Jezus met dit ? Volgens sommige uitleggers zou dit betekenen dat deze vorsten vooral bezig waren met het vestigen en doen gelden van hun gezag, een gezag dat door het volk werd erkend.  Anderen zeggen dat deze machtige mannen van de aarde een grote heerschappij leken uit te oefenen, terwijl zij zelf slaven waren van hun hartstochten.  Toen Jezus in Jericho was aangekomen en met een grote menigte de stad verliet, begon een blinde man genaamd Bartimeüs, die hoorde dat het Jezus was die langskwam, uit te roepen : “Zoon van David, ontferm U over mij !”

Enkele mensen probeerden hem er echter van te weerhouden Jezus te storen, maar hij schreeuwde nog harder : “Wees mij genadig !” Jezus stopte en riep naar de blinde man, die snel opstond, zijn jas uittrok en naar Jezus toe rende : “Wat wil je dat ik met je doe ?”    De blinde man vroeg hem : “Rabbouni, mag ik mijn gezichtsvermogen terugkrijgen !”. Jezus zei tegen hem : “Ga heen, je geloof heeft je gered.” En onmiddellijk kreeg hij zijn gezichtsvermogen terug en volgde Jez   Alleen Marcus onthult de naam van deze blinde bedelaar en zelfs de naam van zijn vader. Bartimeüs betekent zoon van Timaeüs, De blinde man die door Jezus werd genezen werd een bekende christen in de apostolische kerk, dus zijn naam is bewaard gebleven in de overlevering.

Jezus was ontroerd en stond aan het hoofd van zijn grote processie toen hij het geschreeuw van deze arme bedelaar hoorde ; dit medelijden drong door in de harten van de mensen. Niets is zo besmettelijk als ware liefde.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites

Kindrworddienst : Klik hier om het artikel te lezen →Negenentwintigste zondag door het jaar B

Kerk in Herent : Klik hier om het artikel te lezen →Negenentwintigste zondag door het jaar (B)

Video Annelies van Walsem : klik hier → https://youtu.be/Mt9e1Yp_sT

Samedi de la vingt-huitième semaine du Temps Ordinaire -Année Paire

 

De l’Évangile de Jésus Christ selon Luc

En ce temps-là, Jésus disait à ses disciples : « Je vous le dis : Quiconque se sera déclaré pour moi devant les hommes, le Fils de l’homme aussi se déclarera pour lui devant les anges de Dieu. Mais celui qui m’aura renié en face des hommes sera renié à son tour en face des anges de Dieu.  Quiconque dira une parole contre le Fils de l’homme, cela lui sera pardonné ; mais si quelqu’un blasphème contre l’Esprit Saint, cela ne lui sera pas pardonné. Quand on vous traduira devant les gens des synagogues, les magistrats et les autorités, ne vous inquiétez pas de la façon dont vous vous défendrez ni de ce que vous direz. Car l’Esprit Saint vous enseignera à cette heure-là ce qu’il faudra dire. » (Lc 12, 8-12)          

Jésus confessa son nom

Dans l’un et l’autre évangile, Jésus opposa à la crainte des hommes une courageuse confession de son nom. Ce fut cette crainte qui paralysa le cœur et les lèvres, quand il s’agit de se déclarer pour lui et pour sa cause. Au lieu de ces mots : devant les anges de Dieu, Matthieu dit : «Devant mon Père qui est aux cieux ». Cette dernière idée est plus complète et plus saisissante ; mais l’une et l’autre sont vraies, parce qu’il s’agit du jugement éternel, auquel les anges prendront part. D’après Luc, Jésus ne dit pas qu’il reniera lui-même celui qui l’aura renié. Aujourd’hui encore en Orient on vend cinq petits passereaux pour deux sous (Félix Bovet, Voyage en Terre Sainte, 7^e édition). Mathieu parla de deux passereaux qui se vendirent un sou.

Jésus adressa à ses adversaires ce terrible avertissement : «Celui qui aura blasphémé contre le Saint-Esprit, il ne lui sera pas pardonné.» Pour trouver une relation avec ce qui précède, on fait observer que le reniement du nom de Christ peut conduire jusqu’au blasphème contre le Saint-Esprit, ce qui est juste. Matthieu et Marc assignèrent sa vraie place à cette sévère déclaration que Jésus dirigea contre ceux qui attribuèrent ses miracles au démon.

D’après Luc, cette même accusation fut formulée dans des circonstances différentes et provoqua le discours précédent (Lc 11, 17-26). Les synagogues furent les tribunaux juifs, les magistrats les juridictions païennes ; enfin, les autorités désignèrent les divers pouvoirs devant lesquels les disciples purent être traduits. Les paroles par lesquelles Jésus voulut rassurer ses disciples signifient littéralement : « Ne soyez pas en peine comment ou de quoi vous ferez votre apologie, ou de quoi vous parlerez.» Dans Matthieu, ces paroles firent partie des instructions données aux apôtres envoyés en mission. Ce fut là leur place naturelle et première.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites chrétiens

◊ Regnum Christi : cliquez ici pour lire l’article → L’Esprit Saint vous enseignera à cette heure-là

◊ jardinsophe.blogspot.com : cliquez ici pour lire l’article → L’Esprit Saint vous enseignera à cette heure même ce qu’il faut dire

Vidéo L’esprit Saint → https://youtu.be/SC_lwv2vXDQ