Vijftiende gewone zondag in de cyclus B

Posté par diaconos le 10 juillet 2021

Jezus stuurde de twaalf op een missie

la missione dei dodici apostoli

De Grote Commissie, of wereldzending, is een opdracht die Jezus van Nazareth na zijn verrijzenis gaf aan elf van zijn twaalf apostelen. In deze episode, die in de laatste vijf verzen van het evangelie van Matteüs wordt verteld, verschijnt Jezus aan zijn leerlingen op een berg in Galilea en vraagt hun te dopen « in de naam van de Vader en van de Zoon en van de heilige Geest » alle volkeren van de wereld. Deze passage volgt op de kruisiging en verrijzenis van Jezus. Élian Cuvillier merkt op dat het geen beroep op Gods oordeel bevat: Uitzending en het verzamelen van nieuwe discipelen lijken hier voorrang te krijgen boven begrippen als zonde of straf.4 Uitzending wordt geplaatst onder de auspiciën van de kerk. Het uitzenden wordt geplaatst onder het teken van de Drie-eenheid en herinnert aan het doopsel van Christus, waar de Geest op Jezus neerdaalt op het moment dat de goddelijke stem de kinderlijke relatie met de Vader tot stand brengt (Mt 3,16-17). Tegelijkertijd is « Ik ben altijd bij jullie, tot aan het einde van de aarde » een voortzetting van « Emmanuel », de « God met ons » uit Mt 1,23. Het evangelie van Matteüs wordt gekenmerkt door een voortdurende dualiteit tussen joods particularisme en universalisme en sluit hier af met een uitbreiding van de Blijde Boodschap tot alle volkeren van de aarde.

De « Grote Opdracht » moet ook gezien worden in het perspectief van de Bergrede, waarvan zij het hoogtepunt is. De verkondiging van deze opdracht bevat de kern van het Evangelie: de verrezen Heer heeft macht over de wereld, en zijn leerlingen moeten zijn leer doorgeven aan alle volkeren totdat het Rijk Gods komt. Dit tijdstip van het einde heeft de auteur niet als op handen zijnde beschreven. De « Grote Opdracht » moet onderscheiden worden van de « Kleine Opdracht » of « Uitzenden » die eerder in hetzelfde Evangelie volgens Mattheüs voorkomt, in hoofdstuk 10.

Anderzijds herinnert het aan andere pericopen van de canonieke Evangeliën, waaronder de instelling van de twaalf apostelen, die in de drie Synoptici voorkomt. De instelling van de apostelen vindt echter plaats tijdens het leven van Jezus, vóór de kruisiging, terwijl de « Grote Opdracht » plaatsvindt na de verrijzenis. Het Evangelie van Lucas, geschreven in dezelfde tijd als het Evangelie van Matteüs, rond het jaar 80, bevat een scène die dicht bij de « Grote Opdracht » ligt die door Matteüs wordt beschreven, en die zich ook afspeelt na de kruisiging en de verrijzenis. Jezus vraagt zijn discipelen om vanuit Jeruzalem aan alle volken de bekering te verkondigen die leidt tot vergeving van zonden. Het thema komt terug in de Handelingen van de Apostelen, ook door Lucas geschreven: Bij de Hemelvaart belooft Jezus zijn apostelen dat de heilige Geest hen zal helpen bij het volbrengen van hun zending. Het Evangelie van Marcus, dat voorafgaat aan de twee andere synoptici en dateert van 65-75,13 bevat in zijn « lange conclusie » een passage die vergelijkbaar is met de « Grote Opdracht » vzn Matteüs

Uit het Evangelie volgens Marcus

06 En hij verwonderde zich over hun gebrek aan geloof. Jezus ging rond in de dorpen om te onderwijzen. 07 Hij riep de Twaalf; daarna begon Hij hen twee aan twee uit te zenden. Hij gaf hen gezag over de onreine geesten, 08 En hij gebood hun niets mee te nemen voor onderweg, alleen een staf; geen brood, geen tas, geen munten in hun gordels. 09 « Trek sandalen aan, neem geen reserve tuniek mee. » 10 Hij zeide wederom tot hen: Wanneer gij gastvrijheid in een huis gevonden hebt, blijft daar tot gij vertrekt.

11 Als iemand op een plaats weigert u te ontvangen en naar u te luisteren, ga dan heen en schud het stof van uw voeten af; dat zal voor hen een getuigenis zijn. » 12 Zij gingen weg en verkondigden dat zij zich moesten  ekeren. 13 Zij dreven vele demonen uit, zalfden vele zieken met olie en genazen hen. (Mc 6, 7-13)

Jezus stuurt zijn discipelen twee aan twee op missie

Een van de eerste daden van Jezus aan het begin van zijn openbaar leven was het kiezen van twaalf medewerkers. In de eerste hoofdstukken van het evangelie van Marcus worden zij getoond als de metgezellen van Jezus. En op de evangeliepagina van vandaag roept Jezus hen voor de eerste keer en zendt hen twee aan twee op zending uit (Marcus 6:7). Voor het eerst zijn zij alleen, zonder Jezus, belast met de prediking.

Jezus zendt hen uit op zending in paren: deze aanpak vergemakkelijkt wederzijdse hulp en steun, vooral in moeilijke tijden. Maar dit is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat de boodschap met één stem wordt gedeeld. Het is de hele gemeenschap die geroepen is om in solidariteit te getuigen van het door Jezus Christus geopenbaarde Evangelie. De eerste regel van het apostolaat is om een team te zijn. Het broederlijk leven is reeds een verkondiging van liefde, zelfs voordat er over gesproken wordt. Als christenen, als leden van de levende Christus, hebben wij de plicht te evangeliseren.

Wat heb ik aan het geloof in de ware God als ik er nooit over spreek? God zendt ons om het goede nieuws van het evangelie naar de mensen om ons heen te brengen. Hij zendt ons om het woord te verkondigen, wat een verandering van leven vereist, een bekering. Hij vraagt ons het kwaad te bestrijden en op te komen voor de armen.

Bekering is de eerste inhoud van de prediking van de discipelen: verander uw leven… Bekeer u! Dit is zo’n radicale optie dat zij hevig verzet oproept. Gemiddeld houden mensen er niet van hun leven te veranderen. Laat ons met rust. God bemoeit zich ermee! Hij vraagt ons om ons in te zetten voor een nieuw leven. Het gaat over het veranderen van koers. Geloof is een nieuwe manier van leven die zich onderscheidt van de rest.

We moeten het beleven in ons gezin en in onze buurt, op het werk of op vakantie. We hoeven niet te zoeken naar grote manieren. Wat Jezus van ons vraagt is slechts ons getuigenis. Wij zijn in staat het kwaad te overwinnen waar wij ons bevinden en als bevrijde mensen te leven. Dit is wat ons in staat zal stellen getuigen van Christus te zijn voor anderen.

Zoals de profeet Amos (eerste lezing) en zoals de Twaalf (evangelie) worden wij uitgenodigd ons beste beentje voor te zetten in dit getuigenis dat de Heer ons toevertrouwt. Door deel te nemen aan de mis en door de eucharistie putten wij uit de bron.

Degene die als eerste de weg opende naar evangelisatie, naar missie, is de Maagd Maria. Laten we de Heilige Maagd Maria, Moeder van Jezus, vragen ons te helpen authentieke dragers te worden van licht, liefde en waarheid in heel ons leven, voor de mensen om ons heen.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊  Bijbelwoord : klik hier om het artikel te lesen → Wat leert God ons in Exodus ?

◊  Apostel : klik hier om het artikel te lesen → De apostelen in de christelijke kerk

  De roeping van Petrus

Image de prévisualisation YouTube

Publié dans Histoire du Salut, La messe du dimanche, Religion, Temps ordinaire | Pas de Commentaire »

Vendredi de la quatorzième Semaine du Temps Ordinaire — Année Impaire

Posté par diaconos le 9 juillet 2021

Aucune description de photo disponible.

# Le Lis est une parabole de Jésus-Christ retranscrite dans l’Évangile selon Matthieu. Elle décrit la générosité divine pour les peuples s’attachant aux valeurs données par Dieu. Elle rappelle le psaume 34, verset 10: Mais ceux qui cherchent l’Éternel ne sont privés d’aucun bien. Jean Chrysostome, dans son homélie XXII consacrée à cette parabole, dit: « Que si Dieu donne à ces herbes ce qui ne leur était point nécessaire, puisque cet éclat qu’elles ont ne sert nullement à nourrir le feu qui les brûle ; comment vous refuserait-il à vous ce qui vous est nécessaire ?
x
Après avoir paré les moindres choses de tant d’ornements superflus, seulement pour montrer sa toute-puissance, comment vous négligerait-il, vous, qui êtes le chef-d’œuvre de ses créatures ? Comment vous refuserait-il ce qui vous est nécessaire pour le soutien de la vie ? Après donc qu’il a ainsi montré aux hommes jusqu’où s’étend sa providence, il juge à propos de les réprimander, mais il ne le fait qu’avec beaucoup de retenue, et au lieu. Simone Weil, philosophe française, révèlent son mysticisme chrétien et sa recherche passionnée de la justice sociale.
x
« Le Christ nous a proposé comme modèle la docilité de la matière en nous conseillant de regarder les lis des champs qui ne travaillent ni ne filent. C’est -à-dire qu’ils ne se sont pas proposé de revêtir telle ou telle couleur, ils n’ont pas mis en mouvement leur volonté ni disposé des moyens à cette fin, ils ont reçu tout ce que la nécessité naturelle leur apportait. S’ils nous paraissent infiniment plus beaux que de riches étoffes, ce n’est pas qu’ils soient plus riches, c’est par docilité. Dieu a créé l’univers, et son Fils, notre frère premier-né, en a créé la beauté pour nous. La beauté du monde, c’est le sourire de tendresse du Christ pour nous à travers la matière. Il est réellement présent dans la beauté universelle. L’amour de cette beauté procède de Dieu descendu dans notre âme et va vers Dieu présent dans l’univers. » — Simone Weil. Attente de Dieu, Paris, Fayard, 1996, p. 86 et 1121.

x

 De l’évangile selon Matthieu

16 « Voici que moi, je vous envoie comme des brebis au milieu des loups. Soyez donc prudents comme les serpents, et candides comme les colombes. 17 Méfiez-vous des hommes : ils vous livreront aux tribunaux et vous flagelleront dans leurs synagogues. 18 Vous serez conduits devant des gouverneurs et des rois à cause de moi : il y aura là un témoignage pour eux et pour les païens. 19 Quand on vous livrera, ne vous inquiétez pas de savoir ce que vous direz ni comment vous le direz : ce que vous aurez à dire vous sera donné à cette heure-là. 20 Car ce n’est pas vous qui parlerez, c’est l’Esprit de votre Père qui parlera en vous.

21 Le frère livrera son frère à la mort, et le père, son enfant ; les enfants se dresseront contre leurs parents et les feront mettre à mort. 22 Vous serez détestés de tous à cause de mon nom ; mais celui qui aura persévéré jusqu’à la fin, celui-là sera sauvé. 23 Quand on vous persécutera dans une ville, fuyez dans une autre. Amen, je vous le dis : vous n’aurez pas fini de passer dans toutes les villes d’Israël quand le Fils de l’homme viendra. » (Mt 10, 16-23)

Persécutions encourues

Envoyés sans défense au milieu d’ennemis redoutables, ils durent joindre à la prudence la simplicité. Ils furent traduits devant les autorités, mais ne durent pas s’inquiéter de leur défense ; l’Esprit parla en eux. La haine dont ils furent l’objet jeta la division jusqu’au sein des familles : persévérer malgré tout fut la condition du salut Jésus leur commanda de fuir la persécution de ville en ville et les assura qu’ils n’eurent pas fait le tour des villes d’Israël que le fils de l’homme fut.

« La pensée que c’est moi qui vous envoie dans le danger doit vous donner l’assurance que vous serez préservés. Mais vous aussi, puisque ce danger est si grand, soyez donc, dans votre conduite, dans la connaissance des hommes, dans le choix des moyens, prudents comme les serpents et simples, sans ruse, purs d’intention comme les colombes . » Ces deux vertus opposées l’une à l’autre ne furent pas naturellement réunies chez l’homme, l’Esprit de Dieu seul peut lui donner de les posséder en une égale mesure.

Les hommes, en général, non seulement de ceux qui leurs furent hostiles dès l’abord : « Appliquez dans vos rapports avec tous la prudence et la simplicité, car vous allez dans un monde auquel vous n’appartenez pas et qui vous haïra » . Voici tous les pouvoirs du monde ligués contre la vérité et ses témoins : d’abord, les tribunaux civils ou sanhédrins, qui firent de la conviction religieuse un délit ;puis les synagogues, pouvoir spirituel, exerçant la discipline à sa manière ;puis les gouverneurs de provinces, proconsuls, procurateurs, auxquels les principaux des Juifs ou les émeutes populaires livrèrent les disciples de Jésus ;enfin, les rois, les Hérode les empereurs romains.

Toutes ces persécutions eurent lieu à cause de moi, ajouta Jésus dans le sentiment de sa royauté divine et de la vie nouvelle qu’il apportait au monde. Et toutes ces souffrances endurées pour lui furent un témoignage de Jésus, de sa vérité, de son œuvre.  Ce témoignage puissant fut destiné à produire la conviction chez plusieurs (selon l’interprétation de Chrysostome), mais pour d’autres, il aggrava leur jugement. Ces paroles prophétiques dépassèrent l’horizon de cette première mission des apôtres mais il ne fut pas nécessaire d’en conclure, avec une certaine critique, que Matthieu les plaça par anticipation.

En plusieurs paraboles et dans d’autres discours, Jésus montra qu’il connut les destinées de son règne.  Motif puissant de consolation et d’assurance au sein de difficultés et de dangers dont la seule pensée aurait accablé l’âme des disciples.Ces deux choses dont  s’inquiétèrent les disciples : comment ils parlèrent et ce qu’ils dirent. Afin de donner à cette promesse une actualité plus énergique : « Vous n’aurez pas à souffrir la persécution seulement de la part des autorités ou de la part de personnes étrangères et hostiles ; dans votre propre famille, parmi vos plus proches parents, se trouveront des ennemis pour vous livrer. »

Telle fut la puissance absolue du christianisme, qu’il devait dominer et transformer tous les rapports naturels de la famille, soit par l’amour qu’il inspire aux croyants, soit par la haine qu’il excite dans les incrédules. L’histoire de l’Église et l’expérience de tous les temps justifient pleinement cette prédiction.

Être haïs de tous est une expression hyperbolique destinée à montrer l’universalité de cette inimitié naturelle du cœur de l’homme contre le nom de Jésus. C’est que ce nom ne révèle tous les trésors de la miséricorde divine qu’après avoir convaincu l’homme de péché. Avec quelle tristesse Jésus prononça ces paroles ! Mais voici la consolation des siens, le motif de leur persévérance jusqu’à la fin : être sauvés, ne pas périr avec le monde. Qu’est-ce que la fin ? Pour tout chrétien, c’est le jour de sa mort ; pour l’Église, c’est le retour du Christ..

Cette fuite, non seulement permise, mais commandée, eut pour motif le devoir d’enlever aux adversaires l’occasion de commettre un crime, et d’autre part, de conserver les témoins de la vérité pour d’autres qui reçurent leur message.  Ces paroles  présentèrent disciples un motif d’encouragement à obéir au précepte qui vint de leur être donné. Ils pouvaient se dire : « À quoi bon fuir dans une autre ville ? »  Puisque partout le même sort les attendit et qu’ils eurent parcouru les villes d’Israël. Jésus déclara : « Vous n’aurez pas  achevé lde parcourir les villes d’Israël, que le fils de l’homme ne soit venu. » .

L’encouragement que Jésus donna aux disciples, ce fut qu’ils n’eurent pas longtemps à souffrir, mais que bientôt il sera venu. Chrysostome et Bèze pensèrent qu’il faut interpréter « venu…à leur secours ». nt et l’on est ramené ainsi au second sens. Si l’on se refuse à voir dans notre passage le châtiment d’Israël par la destruction de Jérusalem, il faut en revenir au premier sens indiqué, celui de l’établissement du règne de Christ dans les cœurs.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites web chrétiens

◊ Père Gilbert Adam : cliquez ici pour lire l’article →   Vendredi de la 14e semaine, année impaire

◊ Dom Armant Veilleux -  Abbaye Notre Dame de Scourmont (Belgique): cliquez ici pour lire l’article →   HOMÉLIE POUR LE VENDREDI DE LA 14ÈME SEMAINE DU TEMPS ORDINAIRE

  Lectio Divina : « Ce n’est pas vous qui parlerez, c’est l’Esprit de votre Père »

Image de prévisualisation YouTube

Publié dans Catéchèse, Histoire du Salut, Page jeunesse, Religion, Temps ordinaire | Pas de Commentaire »

Quatorzième dimanche du temps ordinaire

Posté par diaconos le 4 juillet 2021

Épinglé sur Versets bibliques

# Michel Houyoux enseigna la biologie, la chimie et la physique dans plusieurs instituts et collèges en Belgique et au Burundi (Afrique de l’est). Par arrêté royal du,26 novembre 1993, il reçut la décoraion de Chevaliert de l’Ordre de la Couronne en récompense de plus de trente années de bons et loyaux services dans l’enseignement De plus Michel Houyoux est diacre permanent dans le doyenné de Florennes (Belgique) et gère son site internet au rayonnement mondial. il publie  ses articles en six langue

—————————————————————————–

Dieu nous parle avec nos mots, il nous parle à travers des Prophètes qu’Il se choisit. La parole des prophètes est un appel de Dieu pour la Justice et la consolation quand les cœurs se durcissent et se ferment. Il n’est certes pas facile de reconnaître les prophètes comme au temps de Jésus, car leurs paroles sont simples. Les personnes qui savent écouter Jésus en elles peuvent discerner qui sont les prophètes. Les textes choisis pour la liturgie de ce dimanche, nous rappellent que Dieu peut donner à un homme une force incroyable : à Ézéchiel le courage de parler à un peuple de rebelles. (première lecture)

 Dans la première lecture, le prophète Ezéchiel a été appelé par le Seigneur pour que la Parole de Dieu soit révélée dans sa puissance. Mais il est prévenu à l’avance qu’il se trouvera face à une engeance de rebelles : « j’entendis le Seigneur qui me parlait ainsi :  » Fils d’homme je t’envoie vers les fils d’Israël, vers ce peuple de rebelles qui s’est révolté contre moi.  » (Ez 2, 2)

Dans la seconde lecture, Saint Paul a fait, lui aussi, cette découverte qui a complètement bouleversé sa vie. Les faiblesses de l’apôtre ne font que mieux mettre en valeur la force de Dieu qui agit en lui. Comme tous les prophètes, il est devenu totalement dépendant de la Parole divine. Son échec lamentable à Athènes ne l’empêche pas d’écrire aux Corinthiens :  » J’accepte de grand cœur pour le Christ les faiblesses, les insultes, les contraintes, les persécutions et les situations angoissantes. Car, lorsque je suis faible, c’est alors que je suis fort.  » (2Co 12, 10)

 Jésus est affronté à l’échec dans son ministère. Il est trop connu. Les gens de Nazareth, son village, ont passé leur enfance avec lui ; il a exercé son métier de charpentier avec Joseph ; certains ont pu bénéficier de son travail et de ses services. Très proche de nous, il est aussi très proche de son Père. Cela apparaît dans ses miracles et ses discours. Pour les gens de Nazareth c’est quelque chose de totalement nouveau. Ils découvrent en lui quelqu’un qui se met à parler et à agir de la part de Dieu.

 Pour qui se prend-il ? Ses compatriotes ne peuvent accepter ce changement. Ils n’ont pas découvert le caractère sacré, caché dans sa vie quotidienne. Pour eux ce n’est pas possible. Cet évangile nous appelle à faire un pas de plus sur le chemin de la conversion ; nous sommes tous invités à sortir de nos certitudes et à laisser de côté ce que nous croyons savoir sur Dieu et sur Jésus.. La foi n’est pas d’abord une affaire de connaissances ou de savoir ; elle est avant tout un questionnement perpétuel :  » Qui est Jésus pour moi ?  » La réponse sera donnée au pied de la croix par le centurion Romain :  » Vraiment, cet homme était le Fils de Dieu. » ( Mc 15, 39)

Le Christ voudrait nous rejoindre. Et il met sur notre route les personnes qu’il faut : c’est un voisin, un collègue, une personne âgée ou un jeune, des gens simples. C’est à travers eux que Dieu vient nous interpeller. Saurons-nous voir en eux des envoyés de Dieu ? Quand Dieu veut nous parler, il ne va pas chercher quelqu’un au loin. Et nous-mêmes, nous voici envoyés auprès des personnes qui nous entourent. Nous pourrons être affrontés à la dérision ou à l’indifférence. Mais comme le prophète Ézéchiel, nous ne sommes pas envoyés pour amener les gens à croire mais pour dire la Parole de Dieu. Attention, l’essentiel n’est peut être pas de réussir!  » Dieu ne nous demande pas de réussir mais de travailler. «  (Saint Jean Chrysostome)

Auteur Diacre Michel Houyoux

Prix : 49€

978-3-8416-9809-4-frontCliquez sur le titre ci-dessous pour acheter le livre. Livraison par la poste chez vous

                  morebooks : rencontre avec la parole de vie source d’amour

Compléments

Diacre Michel Houyoux ; cliquez ici pour lire l’article → Quatorzième dimanche du temps Ordinaire – Année B

  Frantzy Gauthier & Kompa Céleste : « LA FORCE EST EN CHRIST »

Image de prévisualisation YouTube

Publié dans Catéchèse, Histoire du Salut, La messe du dimanche, Religion, Temps ordinaire | Pas de Commentaire »

Veertiende Zondag in de Gewone Tijd – Jaar B

Posté par diaconos le 1 juillet 2021

N'est-il pas le charpentier, le fils de Marie ? | Don Bosco Salesian Portal

ls hij niet de zoon van de timmerman ?

# Jozef is een joodse figuur die voor het eerst voorkomt in het Evangelie volgens Mattheüs en in het Evangelie volgens Lucas: deze passages zijn waarschijnlijk later toegevoegd en worden de zuigelingsevangeliën van Jezus genoemd (Mt 1,18 en Lc 2,3). Josephus komt ook voor in een latere tekst, het Evangelie van Jacobus, samengesteld in het midden van de tweede eeuw; deze versie is in sommige opzichten onverenigbaar met die van de canonieke Evangeliën.

Volgens de Synoptische Evangeliën, en vervolgens volgens christelijke auteurs en vooral de Kerkvaders, is Jozef een verre afstammeling van Abraham en koning David (Mt 1,1-17) uit de stam van Juda. Hij was verloofd met Maria toen zij zwanger werd door toedoen van de Heilige Geest. Vervolgens trouwde hij met Maria en werd, door het kind te aanvaarden, de adoptiefvader van Jezus, die aldus behoorde tot zijn geslacht, dat van David.

De Synoptische Evangeliën leggen de nadruk op dit punt, omdat voor hen Jezus « de Messias, de zoon van David » is. Jozef wordt voorgesteld als een  » rechtvaardig man  » die Maria en haar kind aanvaardde na de boodschap van de Engel des Heren (God). Controversiële Joodse teksten zoals de gecensureerde passages van de Talmoed of de Toledot Yeshu stellen Jezus voor als buitenechtelijk geboren.

In Mt 13,55 wordt van Jozef gezegd dat hij een « timmerman » was, hoewel het niet duidelijk is of deze term in zijn oorspronkelijke betekenis moet worden opgevat of als een « wijze man ». Jozef wordt voor het laatst genoemd tijdens de pelgrimstocht van de familie naar Jeruzalem, wanneer Jezus, twaalf jaar oud, in de tempel wordt aangetroffen (Lc 2, 41-50).

De christelijke traditie en sommige historische critici hebben hieruit afgeleid dat hij stierf voordat Jezus in het openbare leven trad. Jozef wordt in de orthodoxe traditie « Jozef de verloofde (van Maria) » genoemd of meer algemeen « de heilige Jozef ». Hij is een figuur van de christelijke traditie geworden. De maand maart is aan hem gewijd, met name op 19 maart, wanneer hij door de gehele katholieke kerk wordt gevierd.

1 mei is gewijd aan de heilige Jozef, de arbeider. De Katholieke Kerk neemt een mondelinge traditie over, die in verband wordt gebracht met Hiëronymus van Stridon, die verhaalt dat Jozef zich aan God had toegewijd voordat hij de Maagd Maria ontmoette, en aldus verklaart dat de termen « broers en zusters » van Jezus, die in de Evangeliën worden genoemd, moeten worden opgevat als naaste neven door bloedverwantschap, genegenheid en verwantschap, volgens het gebruik van deze woorden.

De Orthodoxe Kerk leert dat Jozef weduwnaar was toen hij zich verloofde met Maria; er wordt gezegd dat hij kinderen uit zijn eerste huwelijk had, waaronder Jacobus de Rechtvaardige. Deze traditie is gebaseerd op het evangelie van Jakobus, waarin staat dat Maria door haar ouders aan de Heer is gewijd (Prot. Jakobus 4,1) en dat een priester Jozef beveelt met haar te trouwen, ondanks zijn tegenzin : « Ik heb kinderen, ik ben een oude man, en zij is een heel jong meisje. Zal ik niet het lachertje van de kinderen Israëls worden ?  » (Spreuken 9, 1-2).

Uit het Evangelie volgens Marcus

01 BEGIN VAN HET GOSPEL van Jezus, Christus, Zoon van God. 02 In de profeet Jesaja staat geschreven : « Zie, Ik zend mijn boodschapper vóór u uit, om uw weg te openen. 03 De stem van iemand die roept in de woestijn: Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht. 04 Toen verscheen Johannes, de doper, in de woestijn. Hij verkondigde een doopsel van bekering voor de vergeving van zonden.

05 Geheel Judea en al de inwoners van Jeruzalem kwamen tot hem en lieten zich door hem dopen in de Jordaan, terwijl zij openlijk hun zonden erkenden. 06 Johannes was gekleed in kameelhaar, met een leren gordel om zijn middel, en hij at sprinkhanen en wilde honing. (Mc 1, 1-6)

Een profeet wordt alleen in zijn eigen land veracht

In de eerste lezing is de profeet Ezechiël door de Heer geroepen om het Woord van God in zijn kracht te laten openbaren. Maar hij wordt er bij voorbaat voor gewaarschuwd dat hij te maken zal krijgen met een opstandig gebroed: Ik hoorde de Heer tot mij spreken en zeggen : « Mensenkind, ik zend u naar de kinderen Israëls, naar dit opstandige volk dat tegen mij in opstand is gekomen.  « (Ez 2, 2)

In de tweede lezing doet Paulus ook deze ontdekking, die zijn leven totaal heeft veranderd. De zwakheden van de apostel benadrukken de kracht van God die in hem werkt. Zoals alle profeten werd hij totaal afhankelijk van het Woord van God. Zijn droevige mislukking in Athene weerhield hem er niet van aan de Korinthiërs te schrijven : « Ik aanvaard zwakheid, beledigingen, dwang, vervolgingen en pijnlijke situaties met heel mijn hart voor Christus. Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk.   « (2Ko 12, 10)

En het evangelie van vandaag toont ons Jezus die geconfronteerd wordt met een mislukking in zijn bediening. Hij is te bekend. De mensen van Nazareth, zijn dorp, hebben hun kindertijd met hem doorgebracht; hij heeft zijn beroep als timmerman uitgeoefend bij Jozef ; sommigen van hen hebben zeker baat gehad bij zijn werk en zijn diensten. Zeer dicht bij de mensen, was hij ook zeer dicht bij God. Dit blijkt uit zijn wonderen en uit zijn toespraken. Voor de mensen van Nazareth is dit iets totaal nieuws.

Zij ontdekken in hem iemand die begint te spreken en te handelen in de naam van God.  Wie denkt hij wel dat hij is ? Zijn landgenoten kunnen deze verandering niet aanvaarden. Zij hebben de heiligheid, verborgen in zijn dagelijks leven, niet ontdekt. Het is voor hen niet mogelijk. Dit evangelie roept ons op om een nieuwe stap te zetten op de weg naar bekering; wij worden allen uitgenodigd om uit onze zekerheden te stappen

Geloof is niet in de eerste plaats een kwestie van kennis, het is vooral een voortdurende vraag : « Wie is Jezus voor mij ? »  Het antwoord zal gegeven worden aan de voet van het kruis door de Romeinse centurio : « Waarlijk, deze man was de Zoon van God.  »

Christus wil ons bereiken. En Hij zet de juiste mensen op ons pad : een buur, een collega, een bejaarde of een jongere, eenvoudige mensen. Het is door hen dat God ons komt uitdagen. Zullen wij in hen mensen kunnen zien die door God gezonden zijn ? Wanneer God tot ons wil spreken, gaat Hij niet op zoek naar iemand aan de andere kant van de wereld.

En wijzelf worden gezonden naar de mensen om ons heen, onze families, onze dorpen en onze buurten. We kunnen te maken krijgen met spot of onverschilligheid. Maar net als de profeet Ezechiël zijn wij niet gezonden om mensen tot geloof te brengen, maar om het Woord van God te spreken. Pas op, het belangrijkste is misschien niet om te slagen ! « God vraagt ons niet om te slagen, maar om te werken.  « (St. Johannes Chrysostom)

Laten we de Heer vragen ons te bevrijden van zekerheden die te diep geworteld zijn. Zij verhinderen ons de Heer te erkennen en lief te hebben. En bovenal, verhinderen ze ons Hem lief te hebben. Aan het einde van de mis zullen wij worden uitgezonden als getuigen van het Evangelie. Moge de Heer ons de genade geven om ontmoediging te overwinnen, kritiek te verdragen, pijnlijke situaties te doorstaan. Het is belangrijk te weten hoe te herstellen na een mislukking.  Wij hebben vertrouwen in Jezus, de meester van de zending, die handelt door hen die Hij zendt.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Prekende (Belgïe) : klik hier om het artikl te lesen →  14e zondag door het jaar B – 2021

◊  Hagenpreken: klik hier om het artikl te lesen →   Preek op de veertiende zondag door het jaar B

  De Profet Jesaja

 Image de prévisualisation YouTube

Publié dans Catéchèse, Enseignement, Histoire du Salut, La messe du dimanche, Religion, Temps ordinaire | Pas de Commentaire »

1...2122232425...38
 

Passion Templiers |
CITATIONS de Benoît XVI |
La pastorale Vauban |
Unblog.fr | Annuaire | Signaler un abus | chrifsossi
| La Mosquée de Méru
| Une Paroisse virtuelle en F...