Feest van de Hemelvaart van Jezus

#Himmelfahrt ist ein christliches Fest, das am vierzigsten Tag nach Ostern2 gefeiert wird. Sie markiert die letzte Begegnung Jesu mit seinen Jüngern nach seiner Auferstehung und Himmelfahrt. Sie drückt eine neue Art der Gegenwart Christi aus, die nicht mehr in der irdischen Welt sichtbar ist, sondern in den Sakramenten gegenwärtig bleibt. Sie kündigt auch das Kommen des Heiligen Geistes zehn Tage später und die Gründung der Kirche an Pfingsten an. Schließlich ist es eine Vorahnung des ewigen Lebens für Christen.

Christi Himmelfahrt ist ein wesentlicher Bestandteil des christlichen Glaubens: Sie wird sowohl im Apostolischen Glaubensbekenntnis als auch im Nizäno-Konstantinopolitanischen Glaubensbekenntnis ausdrücklich erwähnt und wird daher von Katholiken, Orthodoxen (die Himmelfahrt des Herrn ist eines der Zwölf Großen Feste), Protestanten und den Gläubigen der antikatholischen Kirchen geteilt. Der Himmelfahrtsdonnerstag ist in mehreren Ländern ein offizieller Feiertag. Für die Orthodoxen ist es der 28. Mai und der 10. Juni. In der christlichen Theologie markiert der Himmelfahrtstag das Ende der physischen Anwesenheit Jesu auf der Erde nach seinem Tod und seiner Auferstehung. Sie symbolisiert eine neue Art der Gegenwart Christi, die ganz und gar innerlich, universell und zeitlos ist. Er ist in der Eucharistie gegenwärtig.

                                                                                                          

Uit het evangelie van Marcus

16 Wie gelooft en zich laat dopen, zal gered worden; wie niet gelooft, zal veroordeeld worden. 17 Dit zijn de tekenen, die hen, die gelooven, zullen vergezellen: in mijn naam zullen zij duivelen uitdrijven; in nieuwe tongen zullen zij spreken; 18 slangen zullen zij oppakken, en als zij dood vergif drinken, zal het hun niet deren ; op zieken zullen zij de handen leggen, en de zieken zullen gezond worden. « 

19 Toen de Heer Jezus tot hen gesproken had, werd hij opgenomen in de hemel en ging zitten aan de rechterhand van God. 20 En zij gingen uit en predikten overal het evangelie. De Heer werkte met hen en bevestigde het woord door de tekenen die ermee gepaard gingen.  (Marcus 16, 15-20)+

Zij die geloven en gedoopt worden, zullen gered worden

Geloof, de voorwaarde voor redding; ongeloof, de oorzaak van verdoemenis, is het grote beginsel van het hele Evangelie in zijn toepassing op de mens : « Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven; wie in de Zoon niet gelooft, zal het leven niet zien, maar de toorn van God blijft op hem.  » Als Marcus de doop toevoegt aan het geloof, is dat omdat dit woord in de plaats komt van het bevel tot dopen, waarover Mattheüs spreekt

Dit symbool draagt slechts bij tot de zaligheid voorzover het wordt toegediend aan hen die geloven. Geloof, de voorwaarde voor redding; ongeloof, de oorzaak van verdoemenis, dit is het grote beginsel van het hele Evangelie in zijn toepassing op de mens: « Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven; wie in de Zoon niet gelooft, zal het leven niet zien, maar de toorn van God blijft op hem.   « (Johannes 3, 36)

Toen Marcus de doop toevoegde aan het geloof, was dat omdat dit woord het door Mattheüs genoemde bevel om te dopen verving (Mt. 28, 9). Dit symbool draagt echter slechts bij tot de zaligheid voorzover het wordt toegediend aan hen die geloven.  Veel van deze wonderen leken vreemd aan de nuchterheid die de Evangeliën kenmerkt. Niets toont dit beter aan dan de behoefte van sommige commentatoren om deze gaven, die zij niet letterlijk konden begrijpen, in geestelijke zin uit te leggen.+

Het uitdrijven van demonen was een macht die de apostelen bij tijd en wijle daadwerkelijk uitoefenden; Jezus had die macht hun naar behoren verleend. Spreken in nieuwe tongen is spreken in tongen die niet van nature geleerd zijn. Het is dus niet de gave van het spreken in tongen in een toestand van extase. Het nemen van slangen was een herhaling van Jezus’ belofte die voor Paulus in Malta gebeurde; Jezus gaf Zijn volk de kracht om alle gevaren te trotseren.

De gave om zieken te genezen werd dikwijls door de apostelen uitgeoefend : « En het geschiedde, dat de vader van Publius in bed lag, ziek van koorts en dysenterie. Paulus ging naar hem toe en bad en legde zijn handen op hem en genas hem.   « (Handelingen 28, 8)

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Jezus (Nederland) : klik hier om et artikel te lesen →  Wat is Hemelvaart ? 

◊ Orthodoxe informatiebron  : klik hier om et artikel te lesen → Hemelvaart

♥   De Schatkamer – over 13 mei, Hemelvaart

                                                                                

Fest der Himmelfahrt Jesu

# Hemelvaart is een christelijk feest dat gevierd wordt op de veertigste dag na Pasen2. Het markeert de laatste ontmoeting van Jezus met zijn leerlingen na zijn verrijzenis en zijn tenhemelopneming. Het geeft uitdrukking aan een nieuwe wijze van Christus’ aanwezigheid, die niet meer zichtbaar is in de aardse wereld, maar aanwezig blijft in de sacramenten. Het kondigt ook de komst van de heilige Geest tien dagen later aan en de vorming van de Kerk op het Pinksterfeest. Tenslotte is het een voorafbeelding van het eeuwige leven voor de christenen.

Hemelvaart is een essentieel onderdeel van het christelijk geloof: het wordt uitdrukkelijk vermeld in zowel de Geloofsbelijdenis van de Apostelen als in de Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopolitaan en wordt daarom gedeeld door katholieken, orthodoxen (de Hemelvaart van de Heer is een van de Twaalf Grote Feesten), protestanten en de gelovigen van de antikatholieke kerken. Donderdag van Hemelvaart is in verschillende landen een officiële feestdag. Voor de orthodoxen is het 28 mei en 10 juni. In de christelijke theologie markeert Hemelvaartsdag het einde van Jezus’ fysieke aanwezigheid op aarde na zijn dood en verrijzenis. Het symboliseert een nieuwe wijze van Christus’ aanwezigheid die geheel innerlijk, universeel en tijdloos is. Hij is aanwezig in de Eucharistie.

Aus dem Evangelium nach Markus

16 Wer glaubt und sich taufen lässt, wird gerettet werden; wer nicht glaubt, wird verdammt werden. 17 Das sind die Zeichen, die die begleiten werden, die gläubig werden: in meinem Namen werden sie Dämonen austreiben; sie werden in neuen Sprachen reden; 18 sie werden Schlangen aufheben, und wenn sie tödliches Gift trinken, wird es ihnen nicht schaden; sie werden den Kranken die Hände auflegen, und die Kranken werden gesund werden. « 

19 Als der Herr Jesus zu ihnen gesprochen hatte, wurde er in den Himmel aufgenommen und setzte sich zur Rechten Gottes. 20 Sie aber gingen hinaus und verkündeten das Evangelium überall. Der Herr arbeitete mit ihnen und bestätigte das Wort durch die Zeichen, die es begleiteten.  (Mk 16,15-20)

Diejenigen, die glauben und getauft sind, werden gerettet werden

Der Glaube, die Bedingung der Erlösung; der Unglaube, die Ursache der Verdammnis, ist das große Prinzip des ganzen Evangeliums in seiner Anwendung auf den Menschen : « Wer an den Sohn glaubt, hat das ewige Leben; wer nicht an den Sohn glaubt, wird das Leben nicht sehen, sondern der Zorn Gottes wird auf ihm bleiben. »  Wenn Markus die Taufe zum Glauben hinzufügt, dann deshalb, weil dieses Wort das Gebot zu taufen ersetzt, von dem Matthäus spricht

Dieses Symbol trägt nur insoweit zur Erlösung bei, als es denjenigen verabreicht wird, die glauben. Der Glaube, die Bedingung des Heils; der Unglaube, die Ursache der Verdammnis, das ist das große Prinzip des ganzen Evangeliums in seiner Anwendung auf den Menschen : « Wer an den Sohn glaubt, hat das ewige Leben; wer nicht an den Sohn glaubt, wird das Leben nicht sehen, sondern der Zorn Gottes bleibt auf ihm.   » (Johannes 3,  36)

Wenn Markus die Taufe zum Glauben hinzufügte, dann deshalb, weil dieses Wort den von Matthäus erwähnten Befehl zur Taufe (Mt 28,9) ersetzte. Dieses Symbol trägt jedoch nur in dem Maße zur Errettung bei, wie es denjenigen verabreicht wird, die glauben.  Viele dieser Wunder schienen der Nüchternheit, die die Evangelien kennzeichnet, fremd zu sein. Nichts zeigt dies besser als das Bedürfnis einiger Ausleger, diese Gaben, die sie nicht wörtlich verstehen konnten, in einem geistlichen Sinn zu erklären.

Das Austreiben von Dämonen war eine Macht, die die Apostel zeitweise tatsächlich ausübten; Jesus hatte sie ihnen regelrecht verliehen. Das Sprechen in neuen Zungen ist das Sprechen in Zungen, die nicht auf natürliche Weise erlernt worden sind. Es ist also nicht die Gabe des Zungenredens in einem Zustand der Ekstase. Das Ergreifen der Schlangen war eine Wiederholung der Verheißung Jesu, die vor Paulus auf Malta geschah; Jesus gab seinen Leuten die Kraft, allen Gefahren zu begegnen.

Die Gabe, Kranke zu heilen, wurde von den Aposteln oft ausgeübt : « Und es begab sich, dass der Vater des Publius im Bett lag, krank an Fieber und Dysenterie. Paulus ging zu ihm und betete, legte ihm die Hände auf und heilte ihn.   » (Apostelgeschichte 28, 8)

Diakon Michel Houyoux

Links zu anderen christlichen Websites

◊ Evangelische Kirche in Deutschland : klicken Sie hier, um den Artikel zu lesen → Christi Himmelfahrt

◊ Katholische Kirche in Oberösterreich (Linz)  : klicken Sie hier, um den Artikel zu lesen → Christi Himmelfahrt – Fest, Bedeutung, Geschichte

Predigt von Bishof Stefan Oster : « Christi Himmelfahrt »

Feest van de Hemelvaart van Jezus

Jezus werd opgenomen in de hemel en zat aan de rechterhand van God

# Hemelvaart is een christelijk feest dat gevierd wordt op de veertigste dag na Pasen2. Het markeert de laatste ontmoeting van Jezus met zijn leerlingen na zijn verrijzenis en zijn tenhemelopneming. Het geeft uitdrukking aan een nieuwe wijze van Christus’ aanwezigheid, die niet meer zichtbaar is in de aardse wereld, maar aanwezig blijft in de sacramenten. Het kondigt ook de komst van de heilige Geest tien dagen later aan en de vorming van de Kerk op het Pinksterfeest. Tenslotte is het een voorafbeelding van het eeuwige leven voor de christenen.

Hemelvaart is een essentieel onderdeel van het christelijk geloof: het wordt uitdrukkelijk vermeld in zowel de Geloofsbelijdenis van de Apostelen als in de Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopolitaan en wordt daarom gedeeld door katholieken, orthodoxen (de Hemelvaart van de Heer is een van de Twaalf Grote Feesten), protestanten en de gelovigen van de antikatholieke kerken. Donderdag van Hemelvaart is in verschillende landen een officiële feestdag. Voor de orthodoxen is het 28 mei en 10 juni. In de christelijke theologie markeert Hemelvaartsdag het einde van Jezus’ fysieke aanwezigheid op aarde na zijn dood en verrijzenis. Het symboliseert een nieuwe wijze van Christus’ aanwezigheid die geheel innerlijk, universeel en tijdloos is. Hij is aanwezig in de Eucharistie..

                                                                                               

Uit het evangelie volgens Marcus

16 Wie gelooft en zich laat dopen, zal gered worden; wie weigert te geloven, zal veroordeeld worden. 17 Dit zijn de tekenen die hen die gelovig worden, zullen vergezellen: in mijn naam zullen zij demonen uitdrijven; zij zullen in nieuwe tongen spreken; 18 zij zullen slangen oppakken, en als zij dodelijk gif drinken, zal het hun niet deren; zij zullen zieken de handen opleggen, en de zieken zullen gezond worden. « 

19 Toen de Heer Jezus tot hen gesproken had, werd hij opgenomen in de hemel en ging zitten aan de rechterhand van God. 20 Wat hen betreft, zij gingen uit en verkondigden overal het evangelie. De Heer werkte met hen en bevestigde het woord door de tekenen die ermee gepaard gingen.  (Mc 16,15-20)

Wie gelooft en zich laat dopen, zal gered worden

Geloof, de voorwaarde voor redding ; ongeloof, de oorzaak van veroordeling, is het grote beginsel van het hele Evangelie in zijn toepassing op de mens : « Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven ; wie in de Zoon niet gelooft, zal het leven niet zien, maar de toorn van God zal op hem blijven. »  Als Marcus de doop aan het geloof heeft toegevoegd, dan is dat omdat dit woord in de plaats komt van het gebod om te dopen, waarvan Mattheüs melding maakt

Dit symbool zal slechts bijdragen tot de zaligheid voor zover het wordt toegediend aan hen die geloven. Geloof, de voorwaarde voor redding; ongeloof, de oorzaak van veroordeling, dat is het grote beginsel van het hele Evangelie in zijn toepassing op de mens : « Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven; wie in de Zoon niet gelooft, zal het leven niet zien, maar de toorn van God zal op hem blijven.  « (Johannes 3, 36)

Als Marcus de doop aan het geloof heeft toegevoegd, dan is dat omdat dit woord in de plaats is gekomen van het bevel tot dopen waarvan Mattheüs melding maakte (Mt 28, 9). Dit symbool draagt echter slechts bij tot de zaligheid in de mate waarin het wordt toegediend aan hen die geloven.  Veel van deze wonderen leken vreemd aan de nuchterheid die de Evangeliën kenmerkt. Niets toont dit beter aan dan de behoefte van sommige exegeten om deze gaven, die zij niet letterlijk konden begrijpen, in geestelijke zin te verklaren.

Het uitdrijven van demonen was een macht die de apostelen bij tijd en wijle daadwerkelijk uitoefenden; Jezus had ze hun positief toegekend. Het spreken in nieuwe tongen is het spreken in tongen die niet op natuurlijke wijze zijn aangeleerd. Het is dus niet de gave van het spreken in tongen in een toestand van extase. Het grijpen van slangen was een herhaling van de belofte van Jezus, die voor Paulus op Malta gebeurde; Jezus gaf zijn volk de kracht om alle gevaren te trotseren.

De gave om zieken te genezen werd dikwijls door de apostelen uitgeoefend : « En het geschiedde, dat de vader van Publius in bed lag, ziek door koorts en dysenterie. Paulus ging naar hem toe en bad, legde hem de handen op en genas hem.  « (Handelingen 28, 8)

Diaken Michel Houyoux

→
Links naar andere christelijke websites

◊ Kerk : click hier om het artikel te lesen →Van Hemelvaart tot Pinksteren

◊ God ist kennis : click hier om het artikel te lesen →  Wat zegt de Bijbel over Pinksteren – EZBB

♥  Overweging Hemelvaart parochievicaris Ad van der Helm

Feast of Ascension of Jesus

Jesus was taken up into heaven and sat at the right hand of God

# Ascension is a Christian feast celebrated on the fortieth day after Easter2. It marks the last meeting of Jesus with his disciples after his resurrection and his ascension into heaven. It expresses a new way of Christ’s presence, which is no longer visible in the earthly world, but remains present in the sacraments. It also announces the coming of the Holy Spirit ten days later and the formation of the Church on the feast of Pentecost. Finally, it prefigures eternal life for Christians.

The Ascension is an essential element of the Christian faith: it is explicitly mentioned in both the Apostles’ Creed and the Nicene-Constantinopolitan Creed and is therefore shared by Catholics, Orthodox (the Ascension of the Lord is one of the Twelve Great Feasts), Protestants and the faithful of the Anti-Catholic churches. Ascension Thursday is a public holiday in several countries. For the Orthodox, it is 28 May and 10 June respectively. In Christian theology, Ascension Day marks the end of Jesus’ physical presence on earth after his death and resurrection. It symbolises a new mode of Christ’s presence that is entirely interior, universal and timeless. He is present in the Eucharist.

From the Gospel according to Mark

16 Whoever believes and is baptized will be saved; whoever refuses to believe will be condemned. 17 These are the signs that will accompany those who become believers: in my name they will cast out demons; they will speak in new tongues; 18 they will pick up snakes, and if they drink deadly poison, it will not hurt them; they will lay hands on the sick, and the sick will be well. « 

19 When the Lord Jesus had spoken to them, he was taken up into heaven and seated at the right hand of God. 20 As for them, they went out and proclaimed the gospel everywhere. The Lord worked with them and confirmed the word by the signs that accompanied it.  (Mk 16:15-20)

Whoever believes and is baptised will be saved

Faith, the condition of salvation; unbelief, the cause of condemnation, is the great principle of the whole Gospel in its application to man: « He that believeth on the Son hath everlasting life; he that believeth not the Son shall not see life, but the wrath of God shall remain upon him.   » If Mark added baptism to faith, it is because this word replaces the command to baptize that Matthew reported (Matthew 28, 19).

This symbol will contribute to salvation only to the extent that it is administered to those who believe. Faith, the condition of salvation; unbelief, the cause of condemnation, such is the great principle of the whole Gospel in its application to man : « He that believeth on the Son hath everlasting life; he that believeth not the Son shall not see life, but the wrath of God shall remain upon him.  « (John 3, 36)

If Mark added baptism to faith, it is because this word replaced the command to baptize that Matthew reported (Mt 28, 9). This symbol, however, will only contribute to salvation to the extent that it is administered to those who believe.  Many of these prodigies seemed alien to the sobriety that characterises the Gospels. Nothing demonstrates this better than the need of some exegetes to explain in a spiritual sense these gifts that they could not understand literally.

Casting out demons was a power actually exercised at times by the apostles; Jesus had positively conferred it on them. To speak in new tongues is to speak in tongues that are not learned naturally. It is therefore not the gift of speaking in tongues in a state of ecstasy. Grasping snakes was a repetition of the promise of Jesus, which happened for Paul in Malta; Jesus gave his people the power to defy all dangers.

The gift of healing the sick was often exercised by the apostles : « And it came to pass that the father of Publius was in bed, sick with fever and dysentery. Paul went to him and prayed, laid his hands on him, and healed him.  « (Acts 28, 8)

Deacon Michel Houyoux

Links to other Christian websites

◊ Christianity : click here to read the paper → Ascension | Description, Significance, Feast, & Art

◊ Theresa Simon and Christina Maksisi  : click here to read the paper → The Feast of the Ascension of the Lord | Living …

♥  Bishop Barron on Why the Ascension of Jesus Matters