Don Bosco fut un porteur de la joie de l’Évangile

Don Bosco fut une figure centrale de l’éducation

Le Pape François signe la préface d’un ouvrage intitulé Evangelii Gaudium avec Don Bosco, dans lequel la famille salésienne relie le message de l’exhortation apostolique programmatique du Souverain Pontife à l’action éducative promue par le saint turinois. Le Pape François commence par dresser un portrait vivant et coloré du saint italien: Don Bosco n’était pas un «grincheux» au visage triste, affirme-t-il, mais un «sain porteur de la Joie de l’Evangile», toujours «joyeux et accueillant», malgré les innombrables difficultés qui l’assaillaient chaque jour. Pour lui, la sainteté consistait à être «très heureux».

Le prêtre des jeunes et des laissés-pour-compte

Le message porté par Don Bosco était révolutionnaire à une époque où les prêtres vivaient dans un certain éloignement des fidèles, analyse François. Son élan missionnaire se déployait dans les périphéries sociales et existentielles de Turin, ville industrielle qui attirait alors des centaines de jeunes en recherche de travail. Il descendait dans les rues, entrait sur les chantiers, dans les usines et les prisons, et portait «la joie et le soin du véritable éducateur à tous les jeunes qu’il arrachait à la rue.

François et les charismes salésiens

Ce climat de joie et de famille palpable à Turin dans les années 1800 et lié à l’œuvre de Don Bosco, beaucoup de jeunes formés et éduqués par les salésiens l’ont vécu, à l’image du Pape François lui-même, qui a fréquenté le lycée Wilfrid Baròn de Los Angeles, à Ramos Mejìa, ville argentine située dans la province de Buenos Aires. Les salésiens m’ont formé à la beauté, au travail, à être très heureux, ils m’ont aidé à grandir sans peur, sans obsession, écrit-il encore avant d’ajouter, ils m’ont aidé à avancer dans la joie et la prière.

Aux périphéries du monde et de l’Histoire

Dans cette préface intitulée «chers salésiens», le Pape pose une question : « Quel salésien de Don Bosco faudrait-il être pour les jeunes d’aujourd’hui ? », avant d’y apporter quelques éléments de réponse : « Il faut un salésien qui sache regarder autour de lui, voir les critiques et les problèmes, qui les affronte, les analyse et sache prendre des décisions courageuses. Il est appelé à aller à la rencontre de toutes les périphéries du monde et de l’Histoire, les périphéries du travail et de la famille, de la culture et de l’économie, qui ont besoin d’être guéries ».

L’identité du salésien

Le salésien, peut-on encore lire dans cette préface, est un éducateur qui embrasse la fragilité des jeunes (…) se penche sur leurs blessures et les soigne comme un bon samaritain. Le salésien est également optimiste par nature, il pose un regard réaliste et positif sur les jeunes. Comme l’enseigna Don Bosco, le salésien reconnait en chacun d’eux, même les plus rebelles et les plus incontrôlables, ce point d’accès au bien sur lequel travailler avec patience et confiance.

Dieu nous aime et nous pardonne

Le salésien, écrit encore François, est porteur de joie, celle qui nait de la nouvelle que Jésus Christ est ressuscité et qui est offerte à tous les hommes. Dieu, en effet, n’exclut personne ; Il nous aime et nous pardonne, sans réserve. Il nous nous laissons surprendre avec cette simplicité de celui qui n’a rien à perdre, -souligne enfin le Pape-, nous sentirons notre cœur s’inonder de cette joi».

Compléments

◊ Il eut souvent recours à la Vierge Marie : cliquez ici pour lire →  Saint Jean Bosco, prêtre (1815-1888)

♥  Fêté le 31 janvier : cliquez ici pour lire → Saint Jean Bosco, pour l’amour de la jeunesse

Liens avec d’autres sites web chrétiens

♥ Un saint aux multiples visages

Jésus est la lumière du Monde

Post de Richard Rouleau

Jésus, lumière du monde est pour moi

# Un ange gardien est une forme d’esprit tutélaire dans la tradition du christianisme mais son existence ne fait pas partie des articles de foi. Il s’agit d’un ange assigné à la protection du salut d’un ou plusieurs individus. Ce concept, dont les origines remontent à l’Antiquité, a été développé au sein de la théologie chrétienne principalement à partir de son étude au XIIe siècle par Honoré d’Autun1 notamment à partir du passage des Évangiles « Gardez-vous de mépriser un seul de ces petits, car je vous le dis, leurs anges dans les cieux voient continuellement la face de mon Père qui est dans les cieux. » (Mt 18, 10).

x

Le culte des anges gardiens collectifs (patrons de villes, de corps de métiers et de corporations) se développe dans la Couronne d’Aragon à la fin du XIVe siècle, en partie sous l’influence du franciscain Francesc Eiximenis et du dominicain Vincent Ferrier, tandis que le pape Paul V institue la fête des anges gardiens personnels en 1608. La fête des saints anges gardiens est célébrée localement depuis le XVe siècle, notamment à Tolède et à Rodez. Sous l’impulsion de l’évêque François d’Estaing, Paul V la fait devenir universelle en 1608, la rendant obligatoire dans le Saint-Empire romain germanique et facultative ailleurs.

x

Clément IX la transfère du 2 octobre au premier dimanche de septembre, mais Clément X la remet au 2 octobre et la rend obligatoire universellement. C’est ainsi une doctrine officielle de l’Église catholique qui institua une fête des saints anges gardiens le 2 octobre en plus de la fête des saints archanges, le 29 septembre. Les mystiques chrétiens rapportèrent des interactions et conversations avec leurs anges gardiens, durant de nombreuses années.

x

La sainte Gemma Galgani fut un exemple, puisqu’elle eut des visions de Jésus et Gemma Galgani expliqua qu’elle eut une conversation avec son ange gardien. Elle expliqua que son ange gardien lui servit de guide. Le concile de Laodicée, en 364, rappela que les anges ne se nomment pas et demeurent dans l’anonymat afin de ne pas nous tenter à tomber dans un culte idolâtre. Elle condamna cette attitude dans son canon

x

. Cette condamnation fut réitérée au 16e chapitre d’un concile en 789, sous le pontificat d’Adrien Ier (772-795), à Aix-la-Chapelle, capitale de l’empire carolingien, interdisant d’utiliser d’autres noms d’anges que ceux des trois archanges cités dans les Saintes Écritures. En 2001, L’Église réitère cette interdiction. Dans les églises réformées, les anges gardiens sont une croyance partagée par quelques théologiens. Dans les dernières décennies, les anges gardiens ont gagné en popularité. La thématique des anges n’a pourtant rien de nouveau car elle est présente dans le folklore et la littérature, selon les propos d’Alain Pronkin, chercheur au Centre d’Informations sur les nouvelles religions (CINR)

 x

il faut faire savoir au monde entier qu’il existe un au-delà, parce que c’est seulement grâce à cette conviction que l’Humanité reviendrait à la Foi et vivrait en paix, en l’honneur de la Lumière Infinie.Cette tentative a déjà été faite plusieurs fois, mais toujours en vain.C’est pourquoi ceux qui sont choisis pour cette tâche, comme moi,doivent disposer du maximum de confiance de la part de leurs intermédiaires…» (Andrea Sardos Albertini)

Lien sur un film sur les anges →  https://www.facebook.com/1325261768/posts/10224721888217656/

x

D’une responsable d’un site

x

Bien que papa me disait depuis que j’étais petite d’envoyer mon ange gardien en début de journée à la rencontre des anges gardiens de toutes les personnes que j’allais rencontrer aujourd’hui, et de régler les conflits entre eux, afin que sur la terre la Paix de la Sainte Trinité règne dans mon entourage et dans chaque rencontre.

x

Fraternité Missionnaire Marie Mère des Apôtres

x

Le Seigneur nous aime tellement qu’il nous a donné un Ange Gardien pour veiller sur nous tout au long de notre vie afin de nous protéger du péché et des accidents de la vie. Rares sont les personnes qui vivent dans l’intimité avec lui.Cette neuvaine aidera chacun à mieux connaître ses missions auprès de nous, à nous rapprocher de lui, à le prier afin qu’il puisse davantage nous guider et nous conduire à la vie éternelle.

x

Programme

x

Chaque jour vous recevrez une explication à partir de la Parole de Dieu, des citations de saints ou des anecdotes, une prière et une petite action à entreprendre. Qui sommes-nous ?La Fraternité Missionnaire Marie Mère des Apôtres rassemble des consacrés, prêtres, frères et sœurs, dont la vocation est de renouveler les paroisses, pour en faire des communautés de disciples-missionnaires. Cet appel est soutenu par une intense vie fraternelle et contemplative. Aspirant à devenir saints, les membres de la Fraternité se consacrent à Jésus par Marie chaque jour.

x

Prière à l’Ange Gardien

x

« Béni sois tu, Saint Ange, puisque dans son amour pour moi, Dieu t’a choisi pour prendre soin de ma vie, toi qui dès le premier instant de mon existence, ne m’a jamais abandonné, qui, jour et nuit, m’assiste pour me détourner du mal, et m’aider à faire le bien. Je te rends grâce, pour ce que tu as déjà fait pour moi, et je te demande, de continuer à me protéger. Sois mon secours dans mes besoins, ma consolation dans mes peines, mon soutien dans mes découragements, défends moi contre les ennemis de mon salut, éloigne de moi les occasions de pécher, obtiens moi la grâce de t’être fidèle et docile. Mais surtout, protège moi à l’heure de la mort, et ne me quitte pas, avant de m’avoir conduit auprès de mon Seigneur. O mon ange gardien, puisque dans son amour, le Seigneur m’a confié à toi, éclaire moi, guide moi, garde moi et gouverne moi. »

x

Catéchisme de l’Église Catholique

x

« Il n’y a qu’un seul et unique médiateur entre Dieu et les hommes, c’est le Christ.Ceci dit, il n’est pas faux de dire que les anges sont des médiateurs de la lumière divine :ambassadeurs entre le ciel et la terre, médiateurs dans l’ordre cosmique, ces messages sont envoyés par Dieu sur la terre pour conduire les hommes ou pour leur faire connaître la volonté divine, tandis que les hommes, de leur côté, invoquent l’intercession des saints anges et les chargent de porter leur prière vers Dieu. Tels des moissonneurs infatigables, les anges recueillent dans notre cœur nos bonnes pensées, nos bons désirs, nos bonnes actions et nos prières, heureux de porter sans cesse vers Dieu le fruit de leur récolte. »

x

Père Gilles Jeanguenin : des citations

« Le désir qu’a notre ange gardien de nous aider est beaucoup plus grand que celui que nous avons d’être aidés par lui. » Saint Jean Bosco (1815-1888) « Nos besoins montent sur les ailes de la prière, et le secours de Dieu descend sur les ailes de l’ange. » Cardinal Journet « Les anges coopèrent à toutes nos bonnes actions. » Saint Thomas d’Aquin

x

Une prière à mon Ange  gardien

x

O mon bon ange gardien, aujourd’hui je me confie à ton intercession. Tu as un grand pouvoir sur le cœur de Dieu, puisque Dieu t’a confié la mission de t’occuper de moi.Je te confie toutes mes affaires importantes et difficiles,mes inquiétudes qui prennent de la place dans mon cœur.(Ici vous pouvez citer vos intentions de prières pour vous-même).Je te confie aussi toutes les personnes que je connais et qui me causent du souci, celles qui sont malades, celles qui souffrent, celles qui me font du mal et à qui j’en ai fait, celles qui ne connaissent pas Dieu.

x

Voici une liste d’actions que les anges gardiens inspirent et renforcent notre vie spirituelle, tout en favorisant notre salut.

x

L’ange gardien veille sur nous jouer et nuit.Il donne amour et vertu, force et paix. Il éloigne la tristesse et le découragement. Il fait de nous des personnes joyeuses et libres. Il offre à Dieu nos bonnes œuvres et nos prières. Il nous guide sur le chemin de la conversion intérieure. Il nous soutient dans le recueillement de l’oraison. Il adore avec nous le corps et le sang du Christ à la messe. Il avive en nous la pratique du sacrement de la réconciliation.  Il inspire ce qui est bon pour nous rapprocher de Dieu. Il élève nos pensées et nos sentiments vers Dieu. Il nous aide à devenir des saints et des saintes. Il apaise nos angoisses et nos doutes. Il nous réconforte dans les peines. Il nous fortifie à l’heure de l’épreuve. Il ne nous abandonne pas, même si nous délaissons Dieu. Il suscite en nous le repentir et la conversion.

x

x

   Actions de l’ange gardien

x

Sant Padre Pio considérait l’ange gardien comme le frère jumeau de l’âme humaine. L’ange gardien intervient dans la vie spirituelle pour que nous revenions sans cesse au Dieu trois fois saint, présent dans <le ciel de notre âme, selon l’expression de Thérèse de Lisieux.

x

Quel rapport j’entretiens avec mon ange gardien ? Est-ce que je l’écoute ? Est-ce que je lui dis bonjour le matin ? Est-ce que je lui dis : « Protège-moi pendant mon sommeil ? »  Est-ce que je parle avec lui ?

x

Du pape François

x

Nous pouvons l’invoquer, le prier ou parler avec lui comme un ami, jusqu’à l’importuner.« Le bon Dieu nous a donné à chacun un ange gardien. C’est pour que nous en servions, que nous racontions ce qui nous arrive, et que nous importunions  en quelque sorte de nos demandes. » (Frère ANDRÉ, une pensée par jour, Médiaspaul)

x

Contact   Richard Rouleau

x

♥ Le père Guillaume de Menthière vous explique qui sont nos anges gardiens

Четырнадцатое воскресенье обычного времени – год B

Разве он не сын плотника ?

# Иосиф – еврейская фигура, которая впервые появляется в Евангелии от Матфея и Евангелии от Луки: эти отрывки, вероятно, были добавлены позже и называются Евангелиями младенца Иисуса (Мф 1:18 и Лк 2:3). Иосиф также появляется в более позднем тексте, Евангелии от Иакова, составленном в середине второго века; эта версия в некоторых отношениях несовместима с каноническими Евангелиями.

Согласно Синоптическим Евангелиям, а затем христианским авторам и особенно Отцам Церкви, Иосиф – дальний потомок Авраама и царя Давида (Мф. 1:1-17) из колена Иудина. Он был обручен с Марией, когда она забеременела от действия Святого Духа. Затем он женился на Марии и, приняв ребенка, стал приемным отцом Иисуса, который, таким образом, принадлежал к его роду, роду Давида.

Синоптические Евангелия подчеркивают этот момент, потому что для них Иисус – « Мессия, сын Давидов ». Иосиф представлен как « праведник », который принял Марию и ее ребенка после вести от Ангела Господня (Бога). В противоречивых еврейских текстах, таких как подвергнутые цензуре отрывки Талмуда или Толедот Йешу, Иисус представлен как внебрачный ребенок.

В Мф. 13,55 говорится, что Иосиф был « плотником », хотя неясно, следует ли понимать этот термин в его первоначальном значении или как « мудрец ». Последний раз Иосиф упоминается во время паломничества семьи в Иерусалим, когда двенадцатилетнего Иисуса находят в храме (Лк 2, 41-50). Христианская традиция и некоторые исторические критики предполагают, что он умер до того, как Иисус вступил в общественную жизнь.

В православной традиции Иосиф называется « Иосиф Обручник (Марии) » или, в более общем смысле, « Святой Иосиф ». Он стал фигурой христианской традиции. Ему посвящен месяц март, особенно 19 марта, когда его чествует вся католическая церковь. 1 мая посвящено святому Иосифу, труженику. Католическая церковь принимает устную традицию, связанную со святым Иеронимом Стридонским, который рассказывает, что Иосиф посвятил себя Богу до встречи с Девой Марией, тем самым заявляя, что термины « братья и сестры »

Иисуса, упоминаемые в Евангелиях, следует понимать как близких родственников по кровному родству, привязанности и родству, согласно употреблению этих слов. Православная церковь учит, что Иосиф был вдовцом, когда обручился с Марией ; считается, что у него были дети от первого брака, в том числе Иаков Праведный. Эта традиция основана на Евангелии от Иакова, где говорится, что Мария была посвящена Господу своими родителями (Прот. Иакова 4, 1) и что священник приказал Иосифу жениться на ней, несмотря на его нежелание : « У меня есть дети, я старый человек, а она совсем юная девушка. Не стану ли я посмешищем для сынов Израиля?   » (Притчи 9, 1-2).

Из Евангелия от Марка

01 НАЧАЛО Евангелия Иисуса, Христа, Сына Божьего. 02 Написано у пророка Исаии: « Вот, Я посылаю пред тобою вестника Моего, чтобы открыть тебе путь. 03 Глас вопиющего в пустыне: приготовьте путь Господу, прямыми сделайте стези Ему. 04 Тогда явился Иоанн Креститель в пустыне. Он провозгласил крещение покаяния для прощения грехов.

05 Вся Иудея и все жители Иерусалима пришли к нему и крестились от него в реке Иордане, открыто признавая свои грехи. 06 Иоанн был одет в одежду из верблюжьей шерсти, подпоясан кожаным поясом, питался саранчой и диким медом. (Мк 1, 1-6)

Пророка презирают только в его собственной стране

В первом чтении пророк Иезекииль призван Господом к тому, чтобы Слово Божье было явлено в своей силе. Но он заранее предупрежден, что ему придется иметь дело с мятежным стадом: « Я слышал, как Господь говорил мне и сказал : « Сын человеческий, Я посылаю тебя к сынам Израилевым, к этому мятежному народу, который восстал против Меня ».   » (Иез 2, 2)

Во втором чтении Павел также делает это открытие, которое полностью изменило его жизнь. Слабости апостола подчеркивают силу Божью, действующую в нем. Как и все пророки, он стал полностью зависим от Слова Божьего. Печальная неудача в Афинах не помешала ему написать коринфянам:  « Я всем сердцем принимаю слабости, оскорбления, ограничения, гонения и болезненные ситуации ради Христа. Ибо если Я слаб, то Я силен.    » (2Ко 12, 10)

И сегодняшнее Евангелие показывает нам Иисуса, столкнувшегося с неудачей в Своем служении. Он слишком известен. Жители Назарета, его деревни, провели с ним свое детство; он занимался своей профессией плотника вместе с Иосифом; некоторые из них, безусловно, пользовались его работой и его услугами. Очень близкий к людям, он был также очень близок к Богу. Это видно из Его чудес и из Его речей. Для жителей Назарета это нечто совершенно новое.

Они открывают в нем того, кто начинает говорить и действовать во имя Бога.  Кем он себя считает? Его соотечественники не могут принять эту перемену. Они не обнаружили святости, скрытой в его повседневной жизни. Для них это невозможно. Это Евангелие призывает нас сделать новый шаг на пути обращения; мы все приглашены выйти из своих уверенностей.

Вера – это не вопрос знания, это, прежде всего, вопрос познания того, Кем является для меня Иисус. « Ответ будет дан у подножия креста римским сотником: « Истинно Человек Сей был Сын Божий ».  « 

Христос хочет достичь нас. И Он ставит на нашем пути нужных людей: соседа, коллегу, пожилого или молодого человека, простых людей. Именно через них Бог приходит, чтобы бросить нам вызов. Сможем ли мы увидеть в них людей, посланных Богом? Когда Бог хочет говорить с нами, Он не ищет кого-то на другом конце света.

И мы сами посылаемся к людям вокруг нас, к нашим семьям, нашим деревням и нашим районам. Мы можем столкнуться с насмешками или безразличием. Но, как и пророк Иезекииль, мы посланы не для того, чтобы приводить людей к вере, а для того, чтобы говорить Слово Божье. Остерегайтесь, самое главное может быть не в том, чтобы добиться успеха !  « Бог просит нас не преуспевать, а трудиться ».   » (Св. Иоанн Златоуст)

Давайте попросим Господа освободить нас от уверенности, которая слишком глубоко укоренилась. Они мешают нам познать и полюбить Господа. И прежде всего, они мешают нам любить Его. В конце мессы мы будем отправлены в путь как свидетели Евангелия. Пусть Господь даст нам благодать преодолеть уныние, выдержать критику, перенести болезненные ситуации. Важно знать, как восстановиться после неудачи.  Мы уверены в Иисусе, хозяине миссии, Который действует через тех, кого Он посылает.

Дьякон Michel Houyoux

Ссылки на другие христианские сайты

◊ BEPA  : Нажмите здесь, чтобы прочитать статью → Апостола Иуды, брата Господня (ок. 80)

◊ mida.ru: Нажмите здесь, чтобы прочитать статью →    Славных и всехвальных первоверховных апостолов Петра и Павла

♥  Христианский фильм «Тайна благочестия. Продолжение»: Христос во плоти

Veertiende Zondag in de Gewone Tijd – Jaar B

ls hij niet de zoon van de timmerman ?

# Jozef is een joodse figuur die voor het eerst voorkomt in het Evangelie volgens Mattheüs en in het Evangelie volgens Lucas: deze passages zijn waarschijnlijk later toegevoegd en worden de zuigelingsevangeliën van Jezus genoemd (Mt 1,18 en Lc 2,3). Josephus komt ook voor in een latere tekst, het Evangelie van Jacobus, samengesteld in het midden van de tweede eeuw; deze versie is in sommige opzichten onverenigbaar met die van de canonieke Evangeliën.

Volgens de Synoptische Evangeliën, en vervolgens volgens christelijke auteurs en vooral de Kerkvaders, is Jozef een verre afstammeling van Abraham en koning David (Mt 1,1-17) uit de stam van Juda. Hij was verloofd met Maria toen zij zwanger werd door toedoen van de Heilige Geest. Vervolgens trouwde hij met Maria en werd, door het kind te aanvaarden, de adoptiefvader van Jezus, die aldus behoorde tot zijn geslacht, dat van David.

De Synoptische Evangeliën leggen de nadruk op dit punt, omdat voor hen Jezus « de Messias, de zoon van David » is. Jozef wordt voorgesteld als een  » rechtvaardig man  » die Maria en haar kind aanvaardde na de boodschap van de Engel des Heren (God). Controversiële Joodse teksten zoals de gecensureerde passages van de Talmoed of de Toledot Yeshu stellen Jezus voor als buitenechtelijk geboren.

In Mt 13,55 wordt van Jozef gezegd dat hij een « timmerman » was, hoewel het niet duidelijk is of deze term in zijn oorspronkelijke betekenis moet worden opgevat of als een « wijze man ». Jozef wordt voor het laatst genoemd tijdens de pelgrimstocht van de familie naar Jeruzalem, wanneer Jezus, twaalf jaar oud, in de tempel wordt aangetroffen (Lc 2, 41-50).

De christelijke traditie en sommige historische critici hebben hieruit afgeleid dat hij stierf voordat Jezus in het openbare leven trad. Jozef wordt in de orthodoxe traditie « Jozef de verloofde (van Maria) » genoemd of meer algemeen « de heilige Jozef ». Hij is een figuur van de christelijke traditie geworden. De maand maart is aan hem gewijd, met name op 19 maart, wanneer hij door de gehele katholieke kerk wordt gevierd.

1 mei is gewijd aan de heilige Jozef, de arbeider. De Katholieke Kerk neemt een mondelinge traditie over, die in verband wordt gebracht met Hiëronymus van Stridon, die verhaalt dat Jozef zich aan God had toegewijd voordat hij de Maagd Maria ontmoette, en aldus verklaart dat de termen « broers en zusters » van Jezus, die in de Evangeliën worden genoemd, moeten worden opgevat als naaste neven door bloedverwantschap, genegenheid en verwantschap, volgens het gebruik van deze woorden.

De Orthodoxe Kerk leert dat Jozef weduwnaar was toen hij zich verloofde met Maria; er wordt gezegd dat hij kinderen uit zijn eerste huwelijk had, waaronder Jacobus de Rechtvaardige. Deze traditie is gebaseerd op het evangelie van Jakobus, waarin staat dat Maria door haar ouders aan de Heer is gewijd (Prot. Jakobus 4,1) en dat een priester Jozef beveelt met haar te trouwen, ondanks zijn tegenzin : « Ik heb kinderen, ik ben een oude man, en zij is een heel jong meisje. Zal ik niet het lachertje van de kinderen Israëls worden ?  » (Spreuken 9, 1-2).

Uit het Evangelie volgens Marcus

01 BEGIN VAN HET GOSPEL van Jezus, Christus, Zoon van God. 02 In de profeet Jesaja staat geschreven : « Zie, Ik zend mijn boodschapper vóór u uit, om uw weg te openen. 03 De stem van iemand die roept in de woestijn: Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht. 04 Toen verscheen Johannes, de doper, in de woestijn. Hij verkondigde een doopsel van bekering voor de vergeving van zonden.

05 Geheel Judea en al de inwoners van Jeruzalem kwamen tot hem en lieten zich door hem dopen in de Jordaan, terwijl zij openlijk hun zonden erkenden. 06 Johannes was gekleed in kameelhaar, met een leren gordel om zijn middel, en hij at sprinkhanen en wilde honing. (Mc 1, 1-6)

Een profeet wordt alleen in zijn eigen land veracht

In de eerste lezing is de profeet Ezechiël door de Heer geroepen om het Woord van God in zijn kracht te laten openbaren. Maar hij wordt er bij voorbaat voor gewaarschuwd dat hij te maken zal krijgen met een opstandig gebroed: Ik hoorde de Heer tot mij spreken en zeggen : « Mensenkind, ik zend u naar de kinderen Israëls, naar dit opstandige volk dat tegen mij in opstand is gekomen.  « (Ez 2, 2)

In de tweede lezing doet Paulus ook deze ontdekking, die zijn leven totaal heeft veranderd. De zwakheden van de apostel benadrukken de kracht van God die in hem werkt. Zoals alle profeten werd hij totaal afhankelijk van het Woord van God. Zijn droevige mislukking in Athene weerhield hem er niet van aan de Korinthiërs te schrijven : « Ik aanvaard zwakheid, beledigingen, dwang, vervolgingen en pijnlijke situaties met heel mijn hart voor Christus. Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk.   « (2Ko 12, 10)

En het evangelie van vandaag toont ons Jezus die geconfronteerd wordt met een mislukking in zijn bediening. Hij is te bekend. De mensen van Nazareth, zijn dorp, hebben hun kindertijd met hem doorgebracht; hij heeft zijn beroep als timmerman uitgeoefend bij Jozef ; sommigen van hen hebben zeker baat gehad bij zijn werk en zijn diensten. Zeer dicht bij de mensen, was hij ook zeer dicht bij God. Dit blijkt uit zijn wonderen en uit zijn toespraken. Voor de mensen van Nazareth is dit iets totaal nieuws.

Zij ontdekken in hem iemand die begint te spreken en te handelen in de naam van God.  Wie denkt hij wel dat hij is ? Zijn landgenoten kunnen deze verandering niet aanvaarden. Zij hebben de heiligheid, verborgen in zijn dagelijks leven, niet ontdekt. Het is voor hen niet mogelijk. Dit evangelie roept ons op om een nieuwe stap te zetten op de weg naar bekering; wij worden allen uitgenodigd om uit onze zekerheden te stappen

Geloof is niet in de eerste plaats een kwestie van kennis, het is vooral een voortdurende vraag : « Wie is Jezus voor mij ? »  Het antwoord zal gegeven worden aan de voet van het kruis door de Romeinse centurio : « Waarlijk, deze man was de Zoon van God.  »

Christus wil ons bereiken. En Hij zet de juiste mensen op ons pad : een buur, een collega, een bejaarde of een jongere, eenvoudige mensen. Het is door hen dat God ons komt uitdagen. Zullen wij in hen mensen kunnen zien die door God gezonden zijn ? Wanneer God tot ons wil spreken, gaat Hij niet op zoek naar iemand aan de andere kant van de wereld.

En wijzelf worden gezonden naar de mensen om ons heen, onze families, onze dorpen en onze buurten. We kunnen te maken krijgen met spot of onverschilligheid. Maar net als de profeet Ezechiël zijn wij niet gezonden om mensen tot geloof te brengen, maar om het Woord van God te spreken. Pas op, het belangrijkste is misschien niet om te slagen ! « God vraagt ons niet om te slagen, maar om te werken.  « (St. Johannes Chrysostom)

Laten we de Heer vragen ons te bevrijden van zekerheden die te diep geworteld zijn. Zij verhinderen ons de Heer te erkennen en lief te hebben. En bovenal, verhinderen ze ons Hem lief te hebben. Aan het einde van de mis zullen wij worden uitgezonden als getuigen van het Evangelie. Moge de Heer ons de genade geven om ontmoediging te overwinnen, kritiek te verdragen, pijnlijke situaties te doorstaan. Het is belangrijk te weten hoe te herstellen na een mislukking.  Wij hebben vertrouwen in Jezus, de meester van de zending, die handelt door hen die Hij zendt.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke websites

◊ Prekende (Belgïe) : klik hier om het artikl te lesen →  14e zondag door het jaar B – 2021

◊  Hagenpreken: klik hier om het artikl te lesen →   Preek op de veertiende zondag door het jaar B

♥  De Profet Jesaja