Vijfentwingste zondag in het jaar B

Uit het evangelie van Jezus Christus volgens Marcus

 In die tijd trok Jezus met zijn discipelen door Galilea, en hij wilde niet dat het bekend werd, want hij onderwees zijn discipelen door tegen hen te zeggen : “De Mensenzoon is overgeleverd in de handen van de mensen; ze zullen hem doden en drie dagen na zijn dood zal hij weer opstaan.”  Maar de discipelen begrepen deze woorden niet en waren bang om hem te ondervragen. Ze kwamen in Kafarnaüm en toen ze thuiskwamen, vroeg Jezus hun : ”Wat hadden jullie onderweg besproken ? “   Ze zwegen, omdat ze onderweg met elkaar hadden besproken wie de grootste was. Terwijl Hij ging zitten, riep Jezus de Twaalf en zei tegen hen : “Als iemand de eerste wil zijn, laat hij dan de laatste van allen zijn en dienaar van allen.”

Jezus onderwijst zijn discipelen Nadat Jezus Caesarea Filippi had verlaten, reisde hij door Galilea, in een poging onbekend te blijven, zodat hij zijn discipelen kon instrueren over zijn naderende dood en opstanding. Ze begrepen het niet en durfden hem niet te ondervragen.Welke was de grootste ? In Kapernaüm vroeg Jezus hun wat ze onderweg bespraken. Ze vielen stil, verward.  Op dat moment, Jezus reisde met zijn discipelen door Galilea, en hij wilde niet dat iemand het wist, want hij onderwees zijn discipelen en zei tegen hen : “De Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen van mensen ; ze zullen hem vermoorden en drie dagen na zijn dood zal hij weer opstaan.”

Maar de discipelen begrepen deze woorden niet en ze waren bang om hem te ondervragen. Ze kwamen in Kapernaüm, en eenmaal thuis vroeg Jezus hun : “Waar hadden jullie het onderweg over  ?”  Ze waren stil, omdat ze onderweg met elkaar hadden gediscussieerd om erachter te komen wie de grootste was. Nadat Hij was gaan zitten, riep Jezus de Twaalf en zei tegen.  Neem dan een kind, hij plaatste hem in hun midden, kuste hem en zei tegen hen : “Wie welkom heet in mijn naam zo’n kind, Ik ben het die hij verwelkomt. En hij die mij verwelkomt, Ik ben het niet die hij verwelkomt, maar Hij die mij gezonden heeft.”

Ze waren stil, omdat ze onderweg met elkaar hadden gediscussieerd om erachter te komen wie de grootste was. Nadat Hij was gaan zitten, riep Jezus de Twaalf en zei tegen hen : “Als iemand de eerste wil zijn, moge hij de laatste van allen zijn en de dienaar van allen.”  Neem dan een kind, hij plaatste hem in hun midden, kuste hem en zei tegen hen : “Wie welkom heet in mijn naam zo’n kind, Ik ben het die hij verwelkomt. En hij die mij verwelkomt, Ik ben het niet die hij verwelkomt, maar Hij die mij gezonden heeft.” (Mc 9, 30-37)

Als iemand de eerste wil zijn, laat hem dan de laatste van allen

 Jezus onderwijst zijn discipelen Nadat Jezus Caesarea Filippi had verlaten, reisde hij door Galilea, in een poging onbekend te blijven, zodat hij zijn discipelen kon instrueren over zijn naderende dood en opstanding.  Ze begrepen het niet en durfden hem niet te ondervragen.Welke was de grootste? In Kapernaüm vroeg Jezus hun wat ze onderweg bespraken. Ze vielen stil, verward. Jezus verklaarde hun plechtig dat wie de eerste wil zijn, de laatste zal zijn, de dienaar van allen.  Hij sloeg zijn armen om een ​​klein kind en zei : ‘Wie een van deze kleintjes ontvangt, ontvangt hem en ontvangt God.” Jezus zei : “Het zou beter zijn om met een molensteen om je nek in zee te worden gegooid, dan een van deze kleintjes die in Mij geloven, te schande te maken.”

De hand, de voet en het oog moeten worden opgeofferd, als ze ons doen struikelen, anders vallen we in de hel waar de worm niet sterft, waar het vuur niet wordt uitgeblust. Iedereen zal met vuur gezouten worden, net zoals elk offer met zout gezouten moet worden.  Zodat  out is goed zolang het zijn smaak niet verliest; laten we zout in onszelf hebben en onder elkaar in vrede blijven. Van daaruit vertrokken ze door Galilea; en hij wilde niet dat iemand het wist. Jezus onderwees zijn discipelen en zei tegen hen : “De Mensenzoon zal in de handen van de mensen worden overgeleverd; zij zullen hem ter dood brengen, en drie dagen nadat hij ter dood is gebracht, zal hij weer opstaan.” (Mk 9, 31)

Maar ze begrepen dit woord niet en waren bang hem te ondervragen. Zonder deze voorspelling te begrijpen, voelden ze er iets pijnlijks in ; Matthew zegt dat ze erg bedroefd waren ; en dit was de reden waarom ze bang waren hem te ondervragen.   In het evangelie van Matteüs waren het de discipelen die Jezus de vraag stelden : “Wie is groter ?” Lukas vertelde dat er een gesprek tussen hen plaatsvond en dat Jezus, die dit wist, een kind in hun midden plaatste.  Volgens Markus informeerde hij eerst naar het onderwerp van hun gesprek en Markus merkte op dat de discipelen zwegen, omdat ze zich in zijn aanwezigheid schaamden omdat ze een vraag hadden gesteld die hun ambitie verraadde.

Terwijl hij ging zitten, riep hij de twaalf en zei tegen hen : “Als iemand de eerste wil zijn, zal hij de laatste van allemaal zijn en dienaar van allemaal.” Er was iets plechtigs in de manier waarop Jezus zich voorbereidde om te spreken.   Jezus zei niet: laat hij die de eerste wil zijn, de laatste en dienaar van allen zijn, maar : hij zal het zijn ; hij gaf geen advies over hoe je ware grootsheid kon bereiken. Hij toonde de vernedering die het onvermijdelijke gevolg is van hoogmoed, volgens dit eeuwige principe van het koninkrijk van God : “Iedereen die zichzelf verhoogt, zal vernederd worden.”   Hij voorspelde geen komend oordeel, maar stelde een actueel feit vast : trots is een vernedering, nederigheid is grootsheid : “Wie een van deze kleine kinderen in mijn naam ontvangt, ontvangt mij; en wie mij ontvangt, ontvangt niet mij, maar Hij die mij gezonden heeft.” (Mc 9:37)

Door te verklaren dat hij die hem ontvangt, God zelf ontvangt, bracht Jezus een gedachte tot uitdrukking die vaak in het Evangelie van Johannes wordt aangetroffen, bijvoorbeeld in dit gezegde : « Ik en de Vader zijn één ». In de parallelle passage uit Matteüs Jezus gaf ter gelegenheid van het kleine kind dat hij als model presenteerde, nog een niet minder belangrijke instructie.

 Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites

◊ Kerk.net : klik hier om het artikel te lezen → A-cyclus vijfentwintigste zondag door het jaar

◊ Sister oft the Precious : klik hier om het artikel te lezen →24 september, 25e zondag door de gewone tijd, gevuld

♥ Video : Film over Jesus Christus klik hier → https://youtu.be/3myaPqWRC5Q

Saint Maurice et ses compagnons de la légion thébéenne

Le martyre de saint Mauricc

Dès que Maximien devint empereur d’Occident (286), il décida d’y exterminer les chrétiens. Pour cela il fit venir de Thèbes en Égypte la légion qui s’y trouvait cantonnée. Il n’aurait pu tomber plus mal. Les six mille soldats qui la composaient étaient chrétiens.

Ils refusèrent d’exécuter les ordres impériaux. Sur quoi ils furent massacrés jusqu’au dernier. Telle est du moins la légende de la Légion thébaine. Le décurion Maurice et plusieurs légionnaires refusèrent de prendre part à une cérémonie païenne. Ils furent arrêtés et ils furent exécutés. Au siècle suivant, une basilique s’élevait à cet endroit.

il est le saint patron du diocèse d’Angers : à la fin du IVe siècle, les reliques du saint furent déplacées à Angers. Il devint titulaire de la cathédrale et patron du diocèse.

- Lors de la persécution de Dioclétien (303-305) à Agaune dans le Valais, des soldats furent torturés et mis à mort pour leur foi. Un siècle et demi plus tard, l’évêque de Lyon, Eucher, rédigea les récits de leur martyre d’après des traditions orales.

Dès le début du VIIe siècle, saint Maurice fut en grande vénération à Vienne et dans le diocèse de Grenoble. À la fin du XIe siècle, il devint le seul titulaire de la cathédrale de Vienne.
- « Maurice fut exécuté, au début du règne de l’empereur Maximien (289). Voici la ‘légende’ tirée du bréviaire de Pamiers: Maximien appelé par Dioclétien à partager son pouvoir impérial se rendit en Gaule. Son armée comprenait une légion appelée thébéenne (habitants de Thèbes)

Les soldats étaient valeureux, très croyants; même sous les armes ils n’oublièrent pas les préceptes de l’Évangile. Maximien ordonna de sacrifier aux idoles à Octodorus (dans le Valais de la Suisse du Sud – 20km de Saint-Maurice).

Au début du VIIIe siècle, introduction du culte des reliques des martyrs de la légion thébaine, saint Maurice et ses compagnons, dans une annexe voûtée de la cathédrale. Officier d’un corps d’auxiliaires de l’armée romaine levés en Égypte et convertis au christianisme

Maurice souffrit le martyre vers 290. Refusant de poursuivre les chrétiens et de sacrifier aux dieux païens, Maurice et ses compagnons furent massacrés sur ordre impérial.
Le nom de la commune de Saint-Xandre vient, par déformation, de Saint Candide : Sanctus Scandidus.

On trouve écrit dans des textes anciens : st Candé, st Candre, Sanctus Xandrius (1262), Sancedrium (1573). Saint Candide, officier de la légion thébaine, fut martyrisé avec ses compagnons à la fin du IIIe siècle sur l’ordre de l’empereur Maximin pour avoir refusé de combattre contre des chrétiens.

À Agaune dans le Valais suisse, vers la fin du IIIe siècle, les saints martyrs Maurice, Exupère, Candide, soldats. Selon le récit de saint Eucher de Lyon, ils furent mis à mort pour le Christ avec leurs compagnons de la légion thébéenne et le vétéran Victor, sous l’empereur Maximilien, illustrant ainsi l’Église par leur glorieuse passion.

« Empereur, nous sommes tes soldats, mais aussi les serviteurs de Dieu. A toi, nous devons le service militaire, à Lui une conscience pure. Nous sommes prêts à porter les mains contre n’importe quel ennemi, mais nous estimons que c’est un crime que de les ensanglanter en massacrant des innocents. Nous avons d’abord prêté serment envers Dieu, ensuite nous avons prêté serment envers le souverain. Sois persuadé que le second n’a plus aucune valeur pour nous si nous avons rompu avec le premier » Actes des Martyrs de saint Maurice

Diacre Michel Houyoux

Vidéo Maât Ta Nétger : cliquez ici → https://youtu.be/GYdq0ADC0mA

Двадцать пятое воскресенье в ординарном времени год B

Иисус учит Своих учеников

Из Евангелия Иисуса Христа от Марка

В то время Иисус шел по Галилее с учениками Своими, и не хотел, чтобы кто знал, ибо учил учеников Своих, говоря им : «Сын Человеческий предается в руки человеческие; убьют Его, и через три дня после смерти воскреснет.» Но ученики не понимали этих слов и боялись спросить Его. Когда они пришли в Капернаум, Иисус спросил их дома : «О чем вы говорили по дороге ? » Они молчали, потому что по дороге обсуждали между собой, кто из них больше.

Когда же Иисус сел, то созвал Двенадцать и сказал им : «Если кто хочет быть первым, будь последним из всех и слугою всех». Затем Он взял ребенка, поставил его посреди них, поцеловал его и сказал им : «Кто примет такое дитя во имя Мое, тот Меня принимает. А кто принимает Меня, тот принимает не Меня, а Того, Кто послал Меня».

Иисус учит Своих учеников

Покинув Кесарию Филиппову, Иисус пошел по Галилее, стараясь остаться неизвестным, чтобы учить учеников о Своей скорой смерти и воскресении. Они не понимали и не смели спрашивать Его. Кто был величайшим ? В Капернауме Иисус спросил их, о чем они говорили по дороге.Они замолчали, смутившись. Иисус торжественно сказал им, что тот, кто хочет быть первым, будет последним, слугой всех. Он обнял маленького ребенка и сказал : «Кто примет одного из малых сих, того и Бог примет».

Иисус сказал: «Лучше мне быть брошенным в море с мельничным жерновом на шее, нежели обидеть одного из малых сих, верующих в Меня». Рука, нога, глаз должны быть принесены в жертву, если они служат поводом для нашего падения, чтобы мы не попали в геенну, где червь не умирает, где огонь не угасает. Каждый человек будет просолен огнем, как и каждая жертва должна быть просолена солью. Соль хороша до тех пор, пока она не теряет своего вкуса ; давайте же иметь соль в себе и оставаться в мире друг с другом. Когда они пошли дальше, то проходили через Галилею, и Он не хотел, чтобы кто-нибудь знал об этом.

Иисус учил Своих учеников и сказал им : «Сын Человеческий предан будет в руки человеческие; убьют Его, и через три дня после смерти воскреснет». (Мк. 9, 31) Но они не поняли этих слов и побоялись спросить Его. Хотя они не поняли этого предсказания, они почувствовали в нем что-то болезненное; Матфей говорит, что они были сильно опечалены этим, и именно поэтому они боялись спросить Его. В Евангелии от Матфея именно ученики задали Иисусу вопрос : «Кто больше ? » Лука рассказывает, что между ними произошел спор и что Иисус, зная об этом, поставил среди них ребенка.

По словам Марка, сначала Он спросил о предмете их разговора, и Марк заметил, что ученики молчали, потому что им было стыдно в Его присутствии задавать вопрос, выдающий их честолюбие. Когда же Он сел, то призвал двенадцать и сказал им : «Если кто хочет быть первым, да будет последним из всех и слугою всех». В том, как Иисус готовился говорить, было что-то торжественное. Иисус не сказал: кто хочет быть первым, да будет последним и слугою всех, но: он им будет ; Он не давал советов, как достичь истинного величия. 

Он показал унижение, которое является неизбежным следствием гордости, согласно вечному принципу Царства Божьего: «Кто возвышает себя, тот будет унижен». Он не предсказывал будущего суда, а констатировал настоящий факт: гордость – это понижение, смирение – это величие. «Кто примет одного из малых сих во имя Мое, тот Меня принимает; а кто Меня принимает, тот не Меня принимает, но Пославшего Меня» (Мк. 9, 37). Заявив, что тот, кто принимает Его, принимает Самого Бога, Иисус выразил мысль, которая часто встречается в Евангелии от Иоанна, например, в словах : «Я и Отец – одно».

В параллельном отрывке из Евангелия от Матфея Иисус дает другое наставление, не менее важное, по поводу маленького ребенка, которого Он представил в качестве образца.

Дьякон Мichel Houyoux

Ссылки на другие христианские сайты

◊ Bible Gateway : нажмите здесь, чтобы прочитать статью → От Луки 11:1 NRT – Иисус учит учеников – Bible Gateway

 ◊ ChurchJesys Christi : нажмите здесь, чтобы прочитать статью →

Глава 20: Иисус Христос учит молиться

 ♥ Видео Божественная литургия : нажмите здесь → https://youtu.be/8uG_tRyqdno

Lundi de la vingt-cinquième semaine du Temps Ordinaire – Année Paire

# La Lampe est une parabole donnée par Jésus-Christ. Elle est citée dans trois Évangiles. Elle est l’image des humains qui doivent être les lumières du monde en suivant les vertus. Pour Jean Chrysostome, la lumière chasse les ténèbres du mal. Elle éclaire le chemin, elle chasse les erreurs. Être la lumière, éclairer la maison, c’est œuvrer en suivant la fraternité afin de montrer la voie à suivre.

Pour le Frère Élie, la lumière rejoint la flamme de l’Esprit Saint reçue lors du baptême. Elle doit nous guider à faire œuvre de charité tout au long de notre vie, et à parler de la Bonne Nouvelle venue illuminer le monde . Benoît XVI cita le psaume 119, verset 105 : «Ta parole est une lampe à mes pieds, Et une lumière sur mon sentie» (Ps 119), et le livre du prophète Isaïe, chapitre 58, verset 10 : «Si tu donnes ta propre subsistance à celui qui a faim, Si tu rassasies l’âme indigente, Ta lumière se lèvera sur l’obscurité, Et tes ténèbres seront comme le midi» (Is 58).

Cette parabole biblique est à l’origine de l’expression française « mettre sous le boisseau », passée dans le langage courant malgré l’emploi du mot « boisseau » qui désigne une mesure aujourd’hui obsolète.

De l’Évangile de Jésus Christ selon Luc

En ce temps-là, Jésus disait aux foules : «Personne, après avoir allumé une lampe, et la couvre d’un vase ou ne la met sous le lit ; on la met sur le lampadaire pour que ceux qui entrent voient la lumière.

Car rien n’est caché qui ne doive paraître au grand jour ; rien n’est secret qui ne doive être connu et venir au grand jour. Faites attention à la manière dont vous écoutez. Car à celui qui a, on donnera ; et à celui qui n’a pas, même ce qu’il croit avoir sera enlevé.» (Lc 8, 16-18)

Prenez donc garde de quelle manière vous écoutez

«Prenez donc garde de quelle manière vous écoutez ; car quiconque a, il lui sera donné ; et quiconque n’a pas, même ce qu’il croit avoir lui sera ôté.». Marc, aussi bien que Luc, placèrent ces avertissements à la suite de la parabole du semeur et les mots : «Prenez garde comment vous écoutez»

Il ne laissèrent aucun doute sur le rapport qu’il y eut entre ces deux instructions. (Lc 8, 18) La lumière que Jésus apporta à ses disciples par ses enseignements ne dut pas être mise sous un vase, ni sous un lit (divan sur lequel on se couchait à demi pour prendre le repas), mais doit resplendir dans le monde.

Jésus employa fréquemment cette image dans des applications diverses. Ici, comme dans Marc, cette sentence, qui énonce une loi du règne de Dieu, signifie que celui qui écoute attentivement a déjà un don précieux et que, par la vérité qu’il reçoit, il lui est donné beaucoup plus encore ; et plus il sera fidèle dans l’emploi de ce qui lui est confié, plus il lui sera donné. Celui, au contraire qui n’a pas même le besoin de la vérité et de la vie, ce qu’il peut avoir d’ailleurs lui sera ôté.

Dans cet état, il se fait bien des illusions ; c’est ce que Luc donna à entendre par ce mot : «… ce qu’il croit avoir»

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites chrétiens

◊ KT42 : cliquez ici pour lire l’article → Caté : La parabole de la lampe

◊ Abbaye de Scourmont en Belgique : cliquez ici pour lire l’article → Homélie pour le lundi de la 25ème semaine du TempsOrdinaire – Année Paire

Vidéo Paraboles du Royaume → https://youtu.be/R3ZBSs2K_oM