Mardi de la vingt-neuvième semaine du Temps Ordinaire – Année Paire

 

De l’Évangile de Jésus Christ selon Luc

En ce temps-là,Jésus disait à ses disciples : « Restez en tenue de service, votre ceinture autour des reins, et vos lampes allumées. Soyez comme des gens qui attendent leur maître à son retour des noces, pour lui ouvrir dès qu’il arrivera et frappera à la porte.     Heureux ces serviteurs-là que le maître, à son arrivée, trouvera en train de veiller. Amen, je vous le dis : c’est lui qui, la ceinture autour des reins, les fera prendre place à table et passera pour les servir. S’il revient vers minuit ou vers trois heures du matin et qu’il les trouve ainsi, heureux sont-ils ! » (lc 12, 35-38)

Aux disciples

Parabole du maître qui revient des noces : qu’ils aient leurs reins ceints et leurs lampes allumées, comme des serviteurs qui attendent leur maître. Heureux seront-ils, s’il les trouve veillant ; il les fera mettre à table et les servira. Parabole du larron : si le maître de maison savait l’heure où le larron viendra, il veillerait… Veillez sans relâche, car le fils de l’homme viendra à l’heure où vous ne l’attendez pas.

Aux apôtres : parabole de l’économe

Pierre demanda si le précédent enseignement s’appliquait à eux, apôtres, ou aussi à tous. Jésus répondit d’une manière indirecte, par une parabole : L’économe fidèle et prudent que le maître eut établi sur ses serviteurs, leur dispense leurs rations au temps voulu. À son retour le maître lui confia tous ses biens. Portrait de l’apôtre infidèle : Mais si, comptant sur le retard du maître, il battu serviteurs et servantes et s’enivra, le maître survint inopinément et le mit en pièces. Celui qui eut connu la volonté du maître fut puni plus sévèrement que celui qui l’ignora. À qui il fut beaucoup donné, il fut beaucoup redemandé. Jésus vint jeter un feu sur la terre ; il fut baptisé d’un baptême qui le mit dans l’angoisse. Pour les disciples,  Jésus fut venu apporter la division jusque dans les relations familiales.

Les partisans de Jésus ne discernèrent pas les approches de la grande révolution morale qui s’accomplit. Jésus invita ses auditeurs à décider par eux-mêmes, et suivant les seuls avis de leur conscience, quelle conduite ils durent avoir. Par la parabole des deux plaideurs qui furent en chemin pour se rendre devant le juge, il leur représenta l’urgence de la réconciliation avec Dieu.Luc passa sans tran­si­tion ap­pa­rente à la se­conde par­tie du dis­cours :  «  Votre Père vous a donné un royaume qui vous élève au-des­sus de toutes les in­quié­tudes de la vie, et au­quel vous de­vez tout sa­cri­fier ; soyez donc dans une at­tente vi­gi­lante jus­qu’au mo­ment où le Sei­gneur vien­dra vous mettre en pos­ses­sion de sa gloire. Cette at­ti­tude vous sera na­tu­relle, car en vous dé­ta­chant d’ici-bas, vous vous at­ta­che­rez au ciel ; votre cœur sui­vra votre tré­sor et, en étant élevé au ciel, il de­meu­rera dans l’at­tente de Ce­lui qui y règne et qui doit vous y faire en­trer. »

L’i­mage qui illustre ce de­voir de la vi­gi­lance est em­prun­tée à une mai­son dans la­quelle les ser­vi­teurs se tiennent prêts, du­rant les veilles de la nuit, à re­ce­voir leur maître qui revient d’un ban­quet de noces.  Leurs longs vê­te­ments orien­taux furent ceints au­tour de leurs reins, afin qu’ils purent faire li­bre­ment leur ser­vice. Ils eurent à la main des lampes allumées ; ils furent prêts à ouvrir à leur maître dès qu’il heurta la porte.  Cette po­si­tion de ser­vi­teur que le Sei­gneur prit du­rant sa vie sur la terre, il la prit en­core quand il vint éle­ver les siens jus­qu’à sa gloire et les rendre sem­blables à lui dans l’é­ter­nité.

« Cette pro­messe de les ser­vir est la plus ho­no­rable et la plus grande de toutes. C’est ainsi que l’époux re­ce­vra ses amis au jour so­len­nel des noces. » (Bengel)

Diacre Michel Houyoux

Complément

Diacre Michel Houyoux : cliquez ici pour lire l’article → Qui est mon prochain ?Qui es  mon prochain ?

Liens avec d’autres sites chrétiens

  ◊ Regnum Christi : cliquez ici pour lire l’article →   Heureux les serviteurs que le maître, à son arrivée, trouvera en train de veiller

◊ Catholique.org : cliquez ici pour lire l’article →   Il les servira – Les méditations

 Vidéo   Abbé Pierre Desroches  : : cliquez ici → https://youtu.be/-kIfJV5S3lk?t=10

Trentesima domenica del Tempo Ordinario – Domenica dell’Anno B

# I Romani avevano i loro guaritori come Apollonio di Tyana e gli Ebrei i loro rabbini miracolosi come Honi HaMe’aguel e Hanina ben Dossa.   Nei Vangeli,Bartimeo , il cui nome significa “figlio di Timeo” in aramaico, è un cieco guarito da Gesù all’ingresso di Gerico. Questo episodio compare nei tre Vangeli sinottici, Marco, Matteo e Luca, ma il nome di Bartimeo compare solo in Marco. Bartimeo implora : “Gesù, figlio di Davide, abbi pietà di me”. Secondo Daniel Marguerat : “Si è scoperto che, nella varietà dei motivi e dei personaggi, queste storie erano come infinite variazioni di uno stesso genere stereotipato, che si trovava in abbondanza nella cultura greco-romana. ”

Flavio Giuseppe, così come alcune fonti rabbiniche più vicine e il Nuovo Testamento, hanno conservato la memoria di questi individui.Un certo Eleazar scacciava i demoni dagli indemoniati ; Hanina ben Dosa di Galilea guariva a distanza ; lo storico Geza Vermes ha visto un sorprendente parallelo tra questo potere taumaturgico e quello attribuito a Gesù nell’episodio della guarigione del figlio di un ufficiale, dove si suppone che Gesù agisse a distanza. Altri carismatici comandavano la natura Honi, il costruttore di cerchi di Giuseppe, e suo nipote Hanan avevano la fama di portare la pioggia.

Questi pluviatori erano consapevoli del loro rapporto speciale con Dio : Hanan il pluviatore arrivò persino a pregare che il suo pubblico distinguesse tra lui e colui che realmente concedeva la pioggia, l’Abbà [il Padre] dei cieli. Bartimeo, il cui nome in aramaico significa “figlio di Timeo”, è il nome del cieco guarito da Gesù all’ingresso di Gerico. Questo episodio compare in tutti e tre i Vangeli sinottici (Marco, Matteo e Luca), ma il nome di Bartimeo appare solo in Marco. Bartimeo implorava : “Gesù, figlio di Davide, abbi pietà di me”.

Su questo punto, il valore dei miracoli come segni, affermato nel Nuovo Testamento, è in linea con l’analisi degli storici, per i quali essi non erano una descrizione oggettiva degli eventi, ma un modo per esprimere una verità religiosa.Daniel Marguerat ha sottolineato che la narrazione dei miracoli è un linguaggio religioso conosciuto fin dall’antichità e che ha un’ambizione molto più forte della semplice rievocazione di un fatto meraviglioso del passato; questo linguaggio significa protestare contro il male.

Questo episodio può essere letto come una parabola della scoperta della fede. All’inizio Bartimeo era cieco, seduto sul ciglio della strada. Alla fine, Bartimeo diventa un veggente e segue Gesù lungo la strada.

Dal Vangelo di Gesù Cristo secondo Marco

In quel tempo, mentre Gesù lasciava Gerico con i suoi discepoli e una grande folla, il figlio di Timeo, Bartimeo, un mendicante cieco, era seduto sul ciglio della strada. Quando sentì che era Gesù di Nazareth, cominciò a gridare : “Figlio di Davide, Gesù, abbi pietà di me!”. Molti lo rimproveravano per farlo tacere, ma lui gridava sempre più forte: “Figlio di Davide, abbi pietà di me!”. Gesù si fermò e disse: “Chiamatelo”. Allora chiamarono il cieco e gli dissero: “Fidati di me, alzati; ti sta chiamando”. Il cieco si tolse il mantello, saltò in piedi e corse da Gesù. Gesù gli disse: « Cosa vuoi che faccia per te? Il cieco gli disse: ” Rabboni, che io veda di nuovo! E Gesù gli disse: “Vai, la tua fede ti ha salvato”. Immediatamente l’uomo riacquistò la vista e seguì Gesù lungo la strada (Mc 10, 46b-52).

Il cieco Bartimeo

Solo Marco presenta questo mendicante cieco con il nome e persino con il nome del padre:Bartimeo significa figlio di Timeo, e questi nomi patronimici, Bartolomeo e Barsaba, prendono il posto dei nomi propri. Il cieco guarito da Gesù divenne un cristiano molto conosciuto nella Chiesa apostolica ; il suo nome è stato conservato dalla tradizione. “La grande fede di questo cieco che invocava come figlio di Davide colui che la gente gli annunciava come il Nazareno” (Bengel). L’appellativo di Figlio di Davide che Marco attribuisce a Gesù mostra quanto fosse diffusa tra la gente di allora la convinzione che Gesù fosse il Messia. Sentiamo queste varie parole di incoraggiamento pronunciate da diverse voci della folla, la stessa folla che poco prima voleva impedire al cieco di gridare.

La compassione di cui Gesù fu mosso e che lo fece fermare alla testa del suo numeroso corteo quando udì le grida di questo povero mendicante, questa compassione penetrò nel cuore della gente. Niente è più contagioso del vero amore.Rispondendo al movimento che aveva condotto il cieco a Gesù e alla fede che animava Bartimeo, la domanda di Gesù non aveva altro scopo che incoraggiare lo sfortunato e metterlo in contatto personale con il suo liberatore.L’obiettivo fu raggiunto ; il grido di Rabbouni (mio Maestro) confermò tutta la sua fiducia. Secondo Marco e Luca, Gesù restituì la vista al cieco solo attraverso la sua parola potente e creativa e senza toccargli gli occhi.

Questa fede, che aprì il suo cuore alla potenza divina di Gesù, divenne per lui la fonte di una grazia infinitamente più grande del recupero della vista. Bartimeo seguì Gesù lungo la strada, unendosi al corteo che stava per acclamarlo con gioia come Messia e Salvatore.Luca ha notato che ha glorificato Dio in mezzo a tutto il popolo, che si è unito al suo ringraziamento.

Il diacono Michel Houyoux

Complemento

Diacono Michel Houyoux: clicca qui per leggere l’articolo → Cosa vuoi che faccia per te? - Signore, che io possa riacquistare la vista

Link ad altri siti cristiani

Bible Gateway : clicca qui per leggere l’articolo → Marco 10:46-52 CEI – Il cieco all’uscita di Gerico

◊ Università di Roma LUMSA : clicca qui per leggere l’articolo → La guarigione del cieco Bartimeo (Mc 10,46-52

◊ FondazioneMissio:clicca qui per leggere l’articolo → Cieco di Gerico, Persone cieche, Guarigioni

Video Padre Fernando Armellini : clicca qui → https://youtu.be/RcsFJGHlIps

. Puoi lasciare un commento o un trackback dal tuo sito.

Lascia un commento

Negenentwintigste zondag van het jaar B

# De tafelen der wet worden genoemd in de boeken Exodus en Deuteronomium. God besloot een verbond met hem te sluiten en Mozes trad op als bemiddelaar. God verkondigde tien woorden en liet die vergezeld gaan van ontwikkelingen, het wetboek van het verbond. Mozes schreef alle woorden die God had gesproken op stenen tafelen en herinnerde aan de wet en het gebod dat het volk Israël de Ark van het Verbond in een kist moest bewaren, die op een tafel moest worden geplaatst en in een tent moest worden opgesteld.

Het volk verloor zijn geduld en vertrouwen en wendde zich tot andere goden. Toen Mozes met de twee tafelen van de berg Sinaï afdaalde, realiseerde hij zich dat zijn volk het verbond dat ze net hadden gesloten had verbroken en gooide de twee tafelen op de grond, die verbrijzelde.         Er werd een nieuw verbond gesloten tussen God en zijn volk. Mozes kreeg de opdracht om twee nieuwe tafelen te kerven, gelijk aan de vorige, waarop de bepalingen van de wet opnieuw werden gegraveerd. De woorden van Exodus 34-27 zijn de woorden van het verbond dat God met Mozes sloot.

Mozes daalde af van de berg Sinaï met de tafelen, die onmiddellijk na de bouw ervan in de Ark van het Verbond werden bewaard. Deze episode is vastgelegd in Deuteronomium10 . Vandaag de dag zijn er tradities die dit in verschillende delen van de wereld uitbeelden.

Het evangelie van Jezus Christus volgens Marcus

In die tijd kwamen Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, naar Jezus toe en zeiden tegen Hem: “Meester, wat willen wij dat U voor ons doet?” Zij antwoordden hem: “Laat ons zitten, de een aan uw rechterhand en de ander aan uw linkerhand, in uw heerlijkheid.”  Jezus zei tegen hen : “Jullie weten niet wat jullie vragen.” “Kunnen jullie de beker drinken die ik ga drinken? » Om gedoopt te worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden ? “Je weet niet wat je vraagt.” Kun jij de beker drinken die ik ga drinken ?

Gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden. Kun jij de beker drinken die ik ga drinken ? Kunnen jullie gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld zal worden? Zij antwoordden hem : “Dat kunnen wij.”   Jezus zei tegen hen : “De beker die ik zal drinken, zullen jullie ook drinken; en jullie zullen gedoopt worden met het doopsel waarin ik ondergedompeld word.” Wat betreft rechts of links van mij zitten, het is niet aan mij om dat toe te staan.

Er zijn mensen voor wie het is klaargemaakt. “De andere tien die het gehoord hadden, begonnen te schelden op Jakobus en Johannes.” Jezus riep hen bij elkaar en zei : « Dit weten jullie : zij die beschouwd worden als leiders van de volken .” Ze antwoordden hem : “Dat kunnen we.”  Jezus zei tegen hen: “De beker die Ik zal drinken, zullen jullie ook drinken; en jullie zullen gedoopt worden met het doopsel waarin Ik ondergedompeld ben.” Wat betreft het zitten aan mijn rechterkant of aan mijn linkerkant, het is niet aan mij om dat toe te staan.

Er zijn mensen voor wie het is voorbereid : “De tien anderen, die het gehoord hadden, begonnen te schelden op Jakobus en Johannes ‘ Jezus riep hen bij elkaar en zei: ’Dit weten jullie: zij die beschouwd worden als leiders van de volken.”    Zij bevelen hen als heren; de groten laten hun macht voelen. Maar zo mag het onder jullie niet zijn. Wie onder jullie groot wil zijn, die zal jullie dienaar zijn. Wie onder jullie de eerste wil zijn, zal de slaaf van allen zijn. Hij is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen. (Marcus 10, 35-45)

De oogst is overvloedig, maar er zijn maar weinig arbeiders

De ambitie van de discipelen Ze waren al op reis toen Jezus werd onderbroken door de komst van de rijke man. Nu vervolgden ze hun reis en gingen naar Jeruzalem, waar Jezus leed en stierf.  Jezus, die als een onverschrokken leider precies wist wat er met hem gebeurde, liep voorop in de stoet ; toen degenen rondom hem Jezus’ vastberadenheid zagen, werden ze bang en aarzelden of stopten ; anderen die niet zo dicht bij hem stonden en hem volgden, werden door angst bevangen.

Toen verzamelde Jezus de twaalf om zich heen om hen openlijk te vertellen welke beproeving hen te wachten stond. Marcus is de enige die de indrukken weergeeft van de mensen die Jezus vergezelden.  Hoewel de discipelen de voorspellingen van Jezus over zijn lijden nog niet hadden begrepen, voelden ze wel het gevaar dat hen bedreigde. Dit is de derde keer dat Jezus zijn discipelen inwijdt in het mysterie van zijn lijden.  Deze voorspellingen werden steeds duidelijker, Matteüs, Marcus en Lucas hebben ze allemaal zorgvuldig in een overeenkomst bewaard. Jezus had een heel duidelijk en nauwkeurig idee van alles wat er met Hem gebeurde; Hij markeerde het exacte moment met deze woorden: “Zie, wij gaan op weg naar Jeruzalem.”

Dit was een ontroerende demonstratie van heldendom en opofferende liefde ; het was duidelijk uit deze dood die Hij gewillig aanvaardde. Als dit offer niet de verlossing van de wereld was geweest, zou het een soort zelfmoord zijn Volgens Matteüs was het de moeder van Jakobus en Johannes, Salome, die Jezus als eerste om haar zonen vroeg, terwijl het volgens Marcus de twee discipelen zelf waren die het verzoek deden. Van deze twee beelden van het lijden van Christus: de beker en de doop, is alleen de eerste authentiek in Matteüs.

Als de beker in de symbolische taal van de Heilige Schrift de maat is van het goede of het kwade dat voor elke persoon is vastgesteld, dan is de doop een nog algemener en dieper beeld van het lijden waarin men zich volledig moet ezus wijst de twee discipelen dus de weg naar de heerlijkheid en vraagt hen : “Kunnen jullie mij daarin volgen ?” Hij zag ook dat dit moment van lijden al gekomen was. Om de ambitie van zijn leerlingen de kop in te drukken, stelde Jezus de geest van zijn koninkrijk tegenover wat er in de koninkrijken van deze wereld gebeurde.  derdompelen.

Hij gebruikte hiervoor betekenisvolle termen. Ten eerste sprak hij over de prinsen van deze wereld die geloofden dat ze zouden heersen of hadden moeten heersen, of zich verbeeldden dat ze zouden heersen. Wat bedoelde hij ?  Volgens de voorspelling van Jezus leken de daden van Jakobus en Johannes onbegrijpelijk als ze geen bewijs waren dat zelfs de meest intelligente discipelen deze voorspelling niet hadden begrepen. Matteüs laat zien dat ondanks alle pijnlijke vooruitzichten die Jezus hen liet zien, de discipelen er niet aan twijfelden dat hij in de nabije toekomst de leider van een glorieus koninkrijk zou zijn.

Niets kon hun misvattingen meer wegnemen dan de instructies die Jezus hen over dit onderwerp gaf. Jezus met dit ? Volgens sommige uitleggers zou dit betekenen dat deze vorsten vooral bezig waren met het vestigen en doen gelden van hun gezag, een gezag dat door het volk werd erkend.  Anderen zeggen dat deze machtige mannen van de aarde een grote heerschappij leken uit te oefenen, terwijl zij zelf slaven waren van hun hartstochten.  Toen Jezus in Jericho was aangekomen en met een grote menigte de stad verliet, begon een blinde man genaamd Bartimeüs, die hoorde dat het Jezus was die langskwam, uit te roepen : “Zoon van David, ontferm U over mij !”

Enkele mensen probeerden hem er echter van te weerhouden Jezus te storen, maar hij schreeuwde nog harder : “Wees mij genadig !” Jezus stopte en riep naar de blinde man, die snel opstond, zijn jas uittrok en naar Jezus toe rende : “Wat wil je dat ik met je doe ?”    De blinde man vroeg hem : “Rabbouni, mag ik mijn gezichtsvermogen terugkrijgen !”. Jezus zei tegen hem : “Ga heen, je geloof heeft je gered.” En onmiddellijk kreeg hij zijn gezichtsvermogen terug en volgde Jez   Alleen Marcus onthult de naam van deze blinde bedelaar en zelfs de naam van zijn vader. Bartimeüs betekent zoon van Timaeüs, De blinde man die door Jezus werd genezen werd een bekende christen in de apostolische kerk, dus zijn naam is bewaard gebleven in de overlevering.

Jezus was ontroerd en stond aan het hoofd van zijn grote processie toen hij het geschreeuw van deze arme bedelaar hoorde ; dit medelijden drong door in de harten van de mensen. Niets is zo besmettelijk als ware liefde.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites

Kindrworddienst : Klik hier om het artikel te lezen →Negenentwintigste zondag door het jaar B

Kerk in Herent : Klik hier om het artikel te lezen →Negenentwintigste zondag door het jaar (B)

Video Annelies van Walsem : klik hier → https://youtu.be/Mt9e1Yp_sT

Samedi de la vingt-huitième semaine du Temps Ordinaire -Année Paire

 

De l’Évangile de Jésus Christ selon Luc

En ce temps-là, Jésus disait à ses disciples : « Je vous le dis : Quiconque se sera déclaré pour moi devant les hommes, le Fils de l’homme aussi se déclarera pour lui devant les anges de Dieu. Mais celui qui m’aura renié en face des hommes sera renié à son tour en face des anges de Dieu.  Quiconque dira une parole contre le Fils de l’homme, cela lui sera pardonné ; mais si quelqu’un blasphème contre l’Esprit Saint, cela ne lui sera pas pardonné. Quand on vous traduira devant les gens des synagogues, les magistrats et les autorités, ne vous inquiétez pas de la façon dont vous vous défendrez ni de ce que vous direz. Car l’Esprit Saint vous enseignera à cette heure-là ce qu’il faudra dire. » (Lc 12, 8-12)          

Jésus confessa son nom

Dans l’un et l’autre évangile, Jésus opposa à la crainte des hommes une courageuse confession de son nom. Ce fut cette crainte qui paralysa le cœur et les lèvres, quand il s’agit de se déclarer pour lui et pour sa cause. Au lieu de ces mots : devant les anges de Dieu, Matthieu dit : «Devant mon Père qui est aux cieux ». Cette dernière idée est plus complète et plus saisissante ; mais l’une et l’autre sont vraies, parce qu’il s’agit du jugement éternel, auquel les anges prendront part. D’après Luc, Jésus ne dit pas qu’il reniera lui-même celui qui l’aura renié. Aujourd’hui encore en Orient on vend cinq petits passereaux pour deux sous (Félix Bovet, Voyage en Terre Sainte, 7^e édition). Mathieu parla de deux passereaux qui se vendirent un sou.

Jésus adressa à ses adversaires ce terrible avertissement : «Celui qui aura blasphémé contre le Saint-Esprit, il ne lui sera pas pardonné.» Pour trouver une relation avec ce qui précède, on fait observer que le reniement du nom de Christ peut conduire jusqu’au blasphème contre le Saint-Esprit, ce qui est juste. Matthieu et Marc assignèrent sa vraie place à cette sévère déclaration que Jésus dirigea contre ceux qui attribuèrent ses miracles au démon.

D’après Luc, cette même accusation fut formulée dans des circonstances différentes et provoqua le discours précédent (Lc 11, 17-26). Les synagogues furent les tribunaux juifs, les magistrats les juridictions païennes ; enfin, les autorités désignèrent les divers pouvoirs devant lesquels les disciples purent être traduits. Les paroles par lesquelles Jésus voulut rassurer ses disciples signifient littéralement : « Ne soyez pas en peine comment ou de quoi vous ferez votre apologie, ou de quoi vous parlerez.» Dans Matthieu, ces paroles firent partie des instructions données aux apôtres envoyés en mission. Ce fut là leur place naturelle et première.

Diacre Michel Houyoux

Liens avec d’autres sites chrétiens

◊ Regnum Christi : cliquez ici pour lire l’article → L’Esprit Saint vous enseignera à cette heure-là

◊ jardinsophe.blogspot.com : cliquez ici pour lire l’article → L’Esprit Saint vous enseignera à cette heure même ce qu’il faut dire

Vidéo L’esprit Saint → https://youtu.be/SC_lwv2vXDQ