Achtentwintigste zondag in de gewone tijd – Jaar A

 

Uit het evangelie van Jezus Christus volgens Matteüs

In die tijd sprak Jezus opnieuw tot de overpriesters en de Farizeeën en vertelde hun in gelijkenissen : « Het koninkrijk van de hemel is als een koning die het huwelijk van zijn zoon viert. Hij stuurde zijn dienaren om de gasten naar de bruiloft te roepen, maar ze kwamen niet. Toen zond hij andere dienaren om tot de gasten te zeggen : « Zie, ik heb mijn feestmaal bereid; mijn ossen en mijn vette dieren zijn geslacht ; alles is klaar; kom naar de bruiloft. Maar zij bemerkten het niet en gingen weg, de een naar zijn akker, de ander naar zijn bedrijf.

De anderen grepen de bedienden, mishandelden hen en doodden hen. De koning werd woedend, stuurde zijn troepen, doodde de moordenaars en legde hun stad aan het zwaard. Toen zei hij tegen zijn dienaren: ‘Het bruiloftsfeest is klaar, maar de gasten waren niet waardig. Ga daarom naar het kruispunt en nodig daar iedereen uit die je tegenkomt. De dienaren gingen naar het kruispunt en verzamelden iedereen die ze konden vinden, zowel goede als slechte, en de bruiloftszaal werd gevuld met gasten. De koning ging naar binnen om de gasten te onderzoeken en zag een man die zijn bruiloftskleed niet droeg.

Hij zei tegen hem :  » Mijn vriend, hoe ben je hier binnengekomen zonder trouwjurk ? » De man zweeg. Toen zei de koning tegen de dienaren : « Gooi hem, met handen en voeten gebonden, in de duisternis buiten ; er zal geween en tandengeknars zijn. Want velen zijn de geroepenen, maar weinigen de uitverkorenen ». (Mt 22, 1-14)

We zijn allemaal uitgenodigd

« Het koninkrijk van de hemel is als een koning die het bruiloftsfeest van zijn zoon viert » God droomt van een universeel banket voor de hele mensheid, een waar koninklijk banket, een feest. De viering van deze zondag nodigt ons uit om ons te herinneren dat we gasten van de Heer zijn.

God nodigt altijd uit Als er een bruiloft op handen was, waren er in de traditie van uitnodigingen in het oude Midden-Oosten twee uitnodigingen: de eerste kondigde aan dat er een bruiloft zou zijn, de tweede zocht gasten.

De eerste dienaren die werden gestuurd, waren degenen die het feest aankondigden, en velen van hen die waren gewaarschuwd, zo vertelt het evangelie ons, trokken zich er niets van aan : « Ze wilden niet komen ». De tweede uitnodiging kwam toen ze de gasten gingen halen: ze hadden de tijd gekregen om zich voor te bereiden, en bovendien waren ze weggebracht.

Hier wordt de tweede groep bedienden zelfs gedood : « Ze trokken zich er niets van aan en gingen weg, de een naar zijn akker, de ander naar zijn bedrijf; de anderen grepen de bedienden, mishandelden hen en doodden hen ».

 Het volstaat om onder de woorden van Jezus enkele concrete voorbeelden te plaatsen, gekozen uit ons dagelijks leven, om te ontdekken dat Jezus met grote precisie de toestand van onze wereld beschrijft.

 Bijvoorbeeld : « Hoe verwacht je dat ik op zondag naar de mis ga in de parochie? Ik heb alleen die dag om te sporten » of « Het is de dag dat we vaak van huis zijn » of « Ik heb nog huiswerk en lessen te leren voor morgen, maandag ».

 Laten we God niet de laatste plaats geven ! Zoveel andere stemmen dekken Zijn roep. De profeet Jesaja nodigde ons meer dan 2700 jaar geleden, in de 8e eeuw voor Christus, al uit voor het grote messiaanse feest : « Op die dag zal de Heer, de God van het heelal, voor alle volken op aarde, op zijn heilige berg, een feestmaal bereiden met sappig vlees en heerlijke wijn ».

In de eerste lezing beschrijft Jesaja het grote feest voor miljoenen gelovigen : « Op die dag zal de Here, de God van het heelal, de rouwsluier wegnemen die alle volkeren omhulde en de lijkwade die alle naties bedekte. ».

Hij zal de dood voor altijd vernietigen. De Heer zal de tranen van alle gezichten afwissen. Die dag zal een dag van vreugde zijn voor hen die hun leven op God hebben ingesteld en in hoop hebben geleefd. Omdat de geroepenen niet hebben gereageerd op de uitnodiging die tot hen was gericht, is er een uitnodiging geweest voor allen, de oproep is universeel.

 De uitverkorenen zijn alle mensen die deze oproep horen, en niemand wordt uitgesloten, ongeacht zijn plaats van herkomst, ongeacht zijn ideeën, zijn ras of zijn overtuigingen : « Ga daarom naar het kruispunt; wie je ook ontmoet, nodig hem uit voor het bruiloftsmaal ».

De bedienden gingen naar het kruispunt, verzamelden iedereen die ze tegenkwamen, zowel de slechten als de goeden, en de bruiloftszaal werd gevuld met gasten. Laten we reageren, broeders en zusters, op de vele oproepen van Christus die tot ons komen door het evangelie, door de kerk, door de ontmoetingen in ons leven.

God nodigt iedereen uit, zonder onderscheid, en bevoorrecht zelfs de armen, de gemarginaliseerden, de achterblijvers. We zijn allemaal uitgenodigd op de bruiloft ! Maar, zoals alle uitnodigingen, botst die van God met onze vrijheid. Kiezen om de bruiloft bij te wonen of niet. Kiezen ! Dat is de betekenis van het evangelie van vandaag.

Diaken Michel Houyoux

Links naar andere christelijke sites

Kerk.net : klik hier om het bericht te lezen → C-cyclus achtentwintigste zondag door het jaar

 Dominicains (Belgique) : klik hier om het bericht te lezen → 28e Zondag door het jaar

 Video De Krijtberg → https://youtu.be/FUB2dXuRVIY

Vendredi de la vingt-septième semaine du Temps Ordinaire – Année A

Évangile de Jésus Christ selon saint Luc

En ce temps-là, comme Jésus avait expulsé un démon, certains dirent : «C’est par Béelzéboul que j’expulse les démons.» D’autres, pour le mettre à l’épreuve, cherchaient à obtenir de lui un signe venant du ciel.
Jésus, connaissant leurs pensées, leur dit : «Tout royaume divisé contre lui-même devient désert, ses maisons s’écroulent les unes sur les autres. Si Satan, lui aussi, est divisé contre lui-même, comment son royaume tiendra-t-il ?

Vous dites en effet que c’est par. Mais si c’est par Béelzéboul que moi, je les expulse, vos disciples, par qui les expulsent-ils ? Dès lors, ils seront eux-mêmes vos juges.

En revanche, si c’est par le doigt de Dieu que j’expulse les démons, c’est donc que le règne de Dieu est venu jusqu’à vous. Quand l’homme fort, et bien armé, garde son palais, tout ce qui lui appartient est en sécurité.

Mais si un plus fort survient et triomphe de lui, il lui enlève son armement auquel il se fiait, et il distribue tout ce dont il l’a dépouillé. Celui qui n’est pas avec moi est contre moi ; celui qui ne rassemble pas avec moi disperse.

Quand l’esprit impur est sorti de l’homme, il parcourt des lieux arides en cherchant où se reposer. Et il ne trouve pas. Alors il se dit : “Je vais retourner dans ma maison, d’où je suis sorti.”

En arrivant, il la trouve balayée et bien rangée. Alors il s’en va, et il prend d’autres esprits encore plus mauvais que lui, au nombre de sept ; ils entrent et s’y installent.
Ainsi, l’état de cet homme-là est pire à la fin qu’au début» (Lc 11, 15-26)

Jésus accusé de chasser les démons par Béelzébul

Matthieu et Marc appliquèrent à la maison ce qui fut dit de tout royaume : si elle fut divisée contre elle-même, elle tomba en ruine. Le mot maison est alors entendu dans le sens de famille. Plusieurs versions conservèrent ici la même idée : une maison divisée contre elle-même. Jésus entendit le mot de maison dans son sens matériel, et il voulut dire que dans la destruction d’un royaume (ou d’une ville, on vit réellement s’écrouler maison sur maison. La pensée de Jésus eut ainsi quelque chose de pittoresque.

Si Jésus chassa les démons et détruisit le royaume de Satan, ce fut la preuve que le moment fut grave et que le royaume de Dieu, dont on attendit l’avènement par quelque manifestation extérieure, fut déjà parvenu jusqu’à vous. Dieu est souvent représenté sous l’image d’un homme qui n’a qu’à lever le doigt pour accomplir sa volonté : «Mais, si c’est par l’Esprit de Dieu que je chasse les démons, le royaume de Dieu est donc venu vers vous.» (Mt 12, 28)

Cette parabole, que Luc rapporta en des termes plus dramatiques que Matthieu et Marc, confirma la pensée que Jésus fut le puissant adversaire de Satan. C’est en vain que l’homme fort, bien armé, fait la garde à l’entrée de sa maison et crut tout ce qu’il a en paix ; quand un plus fort que lui vint le surprendre, il le désarma et lui enleva ses dépouilles !

Satan (dont Jésus reconnut ici clairement l’existence et la personnalité) fut cet homme fort, confiant dans ses moyens de séduction : il fut surpris et vaincu par Jésus, qui opéra maintenant la libération des victimes qu’il eut en sa possession.Dans l’évangile de Matthieu, cette parabole figure la condition actuelle du peuple juif, qui s’endurcit dans son incrédulité.

Selon Luc, elle fut appliquée aux pharisiens qui accusèrent Jésus. Jésus réfuta leur accusation blasphématoire ; puis, il déclara par une image, qu’ils furent les ennemis de sa personne et de son œuvre ; il montra par cette parabole, que leur état moral fut incorrigible et désespéré. La guérison du démoniaque, qu’il délivra sous leurs yeux, lui fournit l’image sous laquelle il présenta sa pensée.

Cette femme, probablement une mère, qui proclama bienheureuse la mère de Jésus, eut saisi ce que Jésus donna à entendre dans le discours précédent ; elle eut compris que Jésus fut le Messie ; cette vérité pénétra dans son esprit comme un trait de lumière. Dans l’émotion qu’elle en ressentit, elle pensa à celle qui mit au monde Jésus. L’admiration qu’elle exprima trahit son sentiment maternel, plutôt qu’une foi religieuse bien éclairée et affermie.

Son sentiment est bon, mais elle parle comme une femme. (Bengel) – Il est inconcevable que malgré la réponse de Jésus les interprètes catholiques s’appuyèrent des paroles de cette femme pour sanctionner le culte de la Vierge. Cette réponse sans doute ne fut pas un blâme absolu.

Jésus saisit plutôt avec bienveillance ce mouvement d’un cœur sincère, mais ce fut pour l’élever jusqu’à son vrai objet, la parole de Dieu écoutée et gardée comme une semence de vie divine. Il fit sentir à cette femme qu’elle-même put être heureuse comme celle dont elle vint de célébrer le bonheur. Luc seul retint ce moment remarquable de l’histoire évangélique.

Diacre Michel Houyoux

Sites intéressants à voir sur Internet

◊ La Salle (France) : cliquez ici pour lire l’article → Si c’est par le doigt de Dieu que j’expulse les démons, c’est donc que le règne de Dieu est venu jusqu’à vous

◊ Didier Fontaine : cliquez ici pour lire l’article →Par le doigt de Dieu ? …

Vidéo Jésus chasse les démons → https://youtu.be/ian5qTroGEo